aangluren

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ gluren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌɣlyː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧glu‧ren

Verb

aangluren

1. (transitive) to (furtively) leer at, to peek at, to peep at

Conjugation

Conjugation of aangluren (weak, separable)
infinitive	aangluren
past singular	gluurde aan
past participle	aangegluurd
infinitive	aangluren
gerund	aangluren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	gluur aan	gluurde aan	aangluur	aangluurde
2nd person sing. (jij)	gluurt aan, gluur aan2	gluurde aan	aangluurt	aangluurde
2nd person sing. (u)	gluurt aan	gluurde aan	aangluurt	aangluurde
2nd person sing. (gij)	gluurt aan	gluurde aan	aangluurt	aangluurde
3rd person singular	gluurt aan	gluurde aan	aangluurt	aangluurde
plural	gluren aan	gluurden aan	aangluren	aangluurden
subjunctive sing.1	glure aan	gluurde aan	aanglure	aangluurde
subjunctive plur.1	gluren aan	gluurden aan	aangluren	aangluurden
imperative sing.	gluur aan
imperative plur.1	gluurt aan
participles	aanglurend	aangegluurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.