aanerven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenerven. Equivalent to aan +‎ erven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌɛr.vən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧er‧ven

Verb

aanerven

1. (archaic, transitive) to inherit (to gain in inheritance)

   Synonym: erven

Conjugation

Conjugation of aanerven (weak, separable)
infinitive	aanerven
past singular	erfde aan
past participle	aangeërfd
infinitive	aanerven
gerund	aanerven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	erf aan	erfde aan	aanerf	aanerfde
2nd person sing. (jij)	erft aan, erf aan2	erfde aan	aanerft	aanerfde
2nd person sing. (u)	erft aan	erfde aan	aanerft	aanerfde
2nd person sing. (gij)	erft aan	erfde aan	aanerft	aanerfde
3rd person singular	erft aan	erfde aan	aanerft	aanerfde
plural	erven aan	erfden aan	aanerven	aanerfden
subjunctive sing.1	erve aan	erfde aan	aanerve	aanerfde
subjunctive plur.1	erven aan	erfden aan	aanerven	aanerfden
imperative sing.	erf aan
imperative plur.1	erft aan
participles	aanervend	aangeërfd
1) Archaic. 2) In case of inversion.