aandrukken

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ drukken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌdrʏ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧druk‧ken

Verb

aandrukken

1. (transitive) to press in order to flatten or make something settle

Conjugation

Conjugation of aandrukken (weak, separable)
infinitive	aandrukken
past singular	drukte aan
past participle	aangedrukt
infinitive	aandrukken
gerund	aandrukken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	druk aan	drukte aan	aandruk	aandrukte
2nd person sing. (jij)	drukt aan, druk aan2	drukte aan	aandrukt	aandrukte
2nd person sing. (u)	drukt aan	drukte aan	aandrukt	aandrukte
2nd person sing. (gij)	drukt aan	drukte aan	aandrukt	aandrukte
3rd person singular	drukt aan	drukte aan	aandrukt	aandrukte
plural	drukken aan	drukten aan	aandrukken	aandrukten
subjunctive sing.1	drukke aan	drukte aan	aandrukke	aandrukte
subjunctive plur.1	drukken aan	drukten aan	aandrukken	aandrukten
imperative sing.	druk aan
imperative plur.1	drukt aan
participles	aandrukkend	aangedrukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.