aandikken

Dutch

Etymology

From aan +‎ dikken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːndɪkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧dik‧ken

Verb

aandikken

1. (transitive) to thicken, fatten
2. (transitive, figurative) to exaggerate, to embellish

Conjugation

Conjugation of aandikken (weak, separable)
infinitive	aandikken
past singular	dikte aan
past participle	aangedikt
infinitive	aandikken
gerund	aandikken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	dik aan	dikte aan	aandik	aandikte
2nd person sing. (jij)	dikt aan, dik aan2	dikte aan	aandikt	aandikte
2nd person sing. (u)	dikt aan	dikte aan	aandikt	aandikte
2nd person sing. (gij)	dikt aan	dikte aan	aandikt	aandikte
3rd person singular	dikt aan	dikte aan	aandikt	aandikte
plural	dikken aan	dikten aan	aandikken	aandikten
subjunctive sing.1	dikke aan	dikte aan	aandikke	aandikte
subjunctive plur.1	dikken aan	dikten aan	aandikken	aandikten
imperative sing.	dik aan
imperative plur.1	dikt aan
participles	aandikkend	aangedikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (to exaggerate): overdrijven