aanbraden

Dutch

Etymology

From aan +‎ braden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌbraː.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧bra‧den

Verb

aanbraden

1. (transitive, cooking, chiefly of meat) to sear, char

Conjugation

Conjugation of aanbraden (weak, separable)
infinitive	aanbraden
past singular	braadde aan
past participle	aangebraad
infinitive	aanbraden
gerund	aanbraden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	braad aan	braadde aan	aanbraad	aanbraadde
2nd person sing. (jij)	braadt aan, braad aan2	braadde aan	aanbraadt	aanbraadde
2nd person sing. (u)	braadt aan	braadde aan	aanbraadt	aanbraadde
2nd person sing. (gij)	braadt aan	braadde aan	aanbraadt	aanbraadde
3rd person singular	braadt aan	braadde aan	aanbraadt	aanbraadde
plural	braden aan	braadden aan	aanbraden	aanbraadden
subjunctive sing.1	brade aan	braadde aan	aanbrade	aanbraadde
subjunctive plur.1	braden aan	braadden aan	aanbraden	aanbraadden
imperative sing.	braad aan
imperative plur.1	braadt aan
participles	aanbradend	aangebraad
1) Archaic. 2) In case of inversion.