aanaarden

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ aarden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌaːr.də(n)/
• Rhymes: -aːrdə, -aːrdən

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧aar‧den

Verb

aanaarden

1. (transitive) to cover the roots or tubers of plants with soil, as to protect from light or cold; to earth up

   Aardappelgewas meerdere keren per seizoen aanaarden om meer knollen te laten groeien.

   Earth up a potato crop several times during the season to encourage more tubers to grow.

Conjugation

Conjugation of aanaarden (weak, separable)
infinitive	aanaarden
past singular	aardde aan
past participle	aangeaard
infinitive	aanaarden
gerund	aanaarden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	aard aan	aardde aan	aanaard	aanaardde
2nd person sing. (jij)	aardt aan, aard aan2	aardde aan	aanaardt	aanaardde
2nd person sing. (u)	aardt aan	aardde aan	aanaardt	aanaardde
2nd person sing. (gij)	aardt aan	aardde aan	aanaardt	aanaardde
3rd person singular	aardt aan	aardde aan	aanaardt	aanaardde
plural	aarden aan	aardden aan	aanaarden	aanaardden
subjunctive sing.1	aarde aan	aardde aan	aanaarde	aanaardde
subjunctive plur.1	aarden aan	aardden aan	aanaarden	aanaardden
imperative sing.	aard aan
imperative plur.1	aardt aan
participles	aanaardend	aangeaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.