Menemen

See also: menemen

Turkish

Menemen ilçesi

Etymology

Uncertain. Possibly from Ancient Greek μαινόμενος (mainómenos, “raving mad”), present participle of μαίνομαι (maínomai).

Pronunciation

• IPA^(key): /me.neˈmen/, [meneˈmæn]
• Rhymes: -æn
• Homophone: menemen
• Hyphenation: Me‧ne‧men

Proper noun

Menemen

1. A district of İzmir, Turkey.

Declension

Declension of Menemen

	singular	plural
nominative	Menemen	Menemenler
accusative	Menemen'i	Menemenleri
dative	Menemen'e	Menemenlere
locative	Menemen'de	Menemenlerde
ablative	Menemen'den	Menemenlerden
genitive	Menemen'in	Menemenlerin

Possessive forms of Menemen

	singular	plural
benim (my)	Menemen'im	Menemenlerim Menemen'lerim
senin (your)	Menemen'in	Menemenlerin Menemen'lerin
onun (his/her/its)	Menemen'i	Menemenleri Menemen'leri
bizim (our)	Menemen'imiz	Menemenlerimiz Menemen'lerimiz
sizin (your)	Menemen'iniz	Menemenleriniz Menemen'leriniz
onların (their)	Menemen'i Menemenleri Menemen'leri	Menemenleri Menemen'leri

Derived terms

• Menemenli