-ingur

Icelandic

Etymology

From Old Norse -ingr, from Proto-Germanic *-ingaz.

Pronunciation

• IPA^(key): /iŋkʏr/

  Rhymes: -iŋkʏr (note that some words with this suffix may not carry stress on the penultimate syllable, and therefore do not rhyme with the others)

Suffix

-ingur m (noun-forming suffix, genitive singular -ings, nominative plural -ingar)

1. forms verbal nouns
2. added to a noun stem, effecting i-mutation (if applicable), forming a noun denoting an inhabitant or original of a particular place, a student of a particular school, etc.

Declension

Declension of -ingur (masculine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	-ingur	-ingurinn	-ingar	-ingarnir
accusative	-ing	-inginn	-inga	-ingana
dative	-ingi	-ingnum	-ingum	-ingunum
genitive	-ings	-ingsins	-inga	-inganna

Derived terms

Icelandic terms suffixed with -ingur

andstæðingur

Aþeningur

bókasafnsfræðingur

brjálæðingur

búfræðingur

búningur

byrkningur

Dalvíkingur

eðlisfræðingur

einhyrningur

fornleifafræðingur

fuglafræðingur

guðfræðingur

hagfræðingur

Hagskælingur

háhyrningur

heimspekingur

hjúkrunarfræðingur

-hlaðningur

hristingur

hræringur

húðsjúkdómafræðingur

Húsvíkingur

Keflvíkingur

kyrkingur

landfræðingur

líffræðingur

lögfræðingur

mannfræðingur

mosafræðingur

MR-ingur

mulningur

nashyrningur

núningur

Ólafsvíkingur

rafmagnsverkfræðingur

reigingur

reikningur

Reykvíkingur

ruglingur

sálfræðingur

sívalningur

skógfræðingur

stjörnuspekingur

strekkingur

stærðfræðingur

titringur

tætingur

undirbúningur

uppvakningur

verkfræðingur

vélfræðingur

þeytingur

þrýstingur

þvættingur

æsingur

Related terms

• -ningur, -vingur

See also

• -lingur (dimunitive suffix)