andstæðingur

Icelandic

Etymology

From andstæða +‎ -ingur.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈant.staiːðiŋkʏr/

Noun

andstæðingur m (genitive singular andstæðings, nominative plural andstæðingar)

1. adversary, foe

   Synonym: óvinur m

2. antagonist
3. opponent

   Synonym: mótherji m

Declension

Declension of andstæðingur (masculine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	andstæðingur	andstæðingurinn	andstæðingar	andstæðingarnir
accusative	andstæðing	andstæðinginn	andstæðinga	andstæðingana
dative	andstæðingi	andstæðingnum	andstæðingum	andstæðingunum
genitive	andstæðings	andstæðingsins	andstæðinga	andstæðinganna

Derived terms

• stjórnarandstæðingur

Related terms

• einstæðingur
• skjólstæðingur