Jump to content

𐽷𐽳𐽶𐽽

From Wiktionary, the free dictionary

Old Uyghur

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Turkic *kǖč.[1]

Noun

[edit]

𐽷𐽳𐽶𐽽 (kwyc /küč/)

  1. power, strength
    • c. 11th century, Story of Prince Kalyāṇaṃkara and Papamkara, LXXX.5:
      𐽷𐽳𐽶𐽽𐽶 𐾀𐽰𐽼𐽾𐽰𐽶𐽳 𐽶𐽳𐽾𐽶𐽶𐽳 𐽰𐽳𐽹𐽰𐽸𐽶 𐾈
      kwycy tʾprʾyw ywryyw ʾwmʾdy
      /...küči alŋudï, tepreyü yorïyu umadï./
      His strength was waning, he could not move, he could not walk.

Declension

[edit]
Declension of 𐽷𐽳𐽶𐽽
singular definite plural
nominative 𐽷𐽳𐽶𐽽 (kwyc) 𐽷𐽳𐽶𐽽𐾁𐽰𐽾 (kwyclʾr)
genitive 𐽷𐽳𐽶𐽽𐽺𐽳𐽺𐽷 (kwycnwnk) 𐽷𐽳𐽶𐽽𐾁𐽰𐽾𐽺𐽶𐽺𐽷 (kwyclʾrnynk)
dative 𐽷𐽳𐽶𐽽𐽷𐽰 (kwyckʾ) 𐽷𐽳𐽶𐽽𐾁𐽰𐽾𐽷𐽰 (kwyclʾrkʾ)
accusative 𐽷𐽳𐽶𐽽𐽳𐽲 (kwycwq)
𐽷𐽳𐽶𐽽𐽺𐽶 (kwycny)
𐽷𐽳𐽶𐽽𐾁𐽰𐽾𐽶𐽲 (kwyclʾryq)
𐽷𐽳𐽶𐽽𐾁𐽰𐽾𐽺𐽶 (kwyclʾrny)
locative 𐽷𐽳𐽶𐽽𐾀𐽰 (kwyctʾ) 𐽷𐽳𐽶𐽽𐾁𐽰𐽾𐾀𐽰 (kwyclʾrtʾ)
ablative 𐽷𐽳𐽶𐽽𐾀𐽶𐽺 (kwyctyn) 𐽷𐽳𐽶𐽽𐾁𐽰𐽾𐾀𐽶𐽺 (kwyclʾrtyn)
instrumental 𐽷𐽳𐽶𐽽𐽳𐽺 (kwycwn) 𐽷𐽳𐽶𐽽𐾁𐽰𐽾𐽶𐽺 (kwyclʾryn)
equative 𐽷𐽳𐽶𐽽𐽽𐽰 (kwyccʾ)
directive 𐽷𐽳𐽶𐽽𐽷𐽰𐽾𐽳 (kwyckʾrw)
similative 𐽷𐽳𐽶𐽽𐾁𐽰𐽶𐽳 (kwyclʾyw)

Derived terms

[edit]

References

[edit]
  1. ^ Clauson, Gerard (1972) “kü:ç”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, page 693
  • Caferoğlu, Ahmet (1968) Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü (Türk Dil Kurumu Yayınları; 260) (in Turkish), Istanbul: Edebiyat Fakültesi Basımevi, page 120
  • Hamilton, James (2020) “küç”, in Korkut, Ece, Birkan, İsmet, transl., Budacı İyi Kalpli ve Kötü Kalpli Prens Masalının Uygurcası - Prens Kalyāṇaṃkara ve Pāpaṃkara Hikâyesi (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, →ISBN, page 169