ὁρμάω

Ancient Greek

Etymology

From ὁρμή (hormḗ, “start, impetus, rush, attack, effort”) +‎ -άω (-áō, “verbal suffix”).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hor.má.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)orˈma.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /orˈma.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /orˈma.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /orˈma.o/

Verb

ὁρμάω • (hormáō)

(active voice) to set in motion, urge on, inspire
(active voice, middle voice, passive voice) to start [with infinitive]
to rush, hasten [with genitive or ἐπί (epí, + accusative) or εἰς (eis, + accusative) ‘at, against’]

Conjugation

Present: ὁρμᾰ́ω, ὁρμᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμᾰ́ω	ὁρμᾰ́εις	ὁρμᾰ́ει	ὁρμᾰ́ετον	ὁρμᾰ́ετον	ὁρμᾰ́ομεν	ὁρμᾰ́ετε	ὁρμᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ὁρμᾰ́ω	ὁρμᾰ́ῃς	ὁρμᾰ́ῃ	ὁρμᾰ́ητον	ὁρμᾰ́ητον	ὁρμᾰ́ωμεν	ὁρμᾰ́ητε	ὁρμᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ὁρμᾰ́οιμῐ	ὁρμᾰ́οις	ὁρμᾰ́οι	ὁρμᾰ́οιτον	ὁρμᾰοίτην	ὁρμᾰ́οιμεν	ὁρμᾰ́οιτε	ὁρμᾰ́οιεν
	imperative		ὅρμᾰε	ὁρμᾰέτω	ὁρμᾰ́ετον	ὁρμᾰέτων		ὁρμᾰ́ετε	ὁρμᾰόντων
middle/ passive	indicative	ὁρμᾰ́ομαι	ὁρμᾰ́ῃ, ὁρμᾰ́ει	ὁρμᾰ́εται	ὁρμᾰ́εσθον	ὁρμᾰ́εσθον	ὁρμᾰόμεθᾰ	ὁρμᾰ́εσθε	ὁρμᾰ́ονται
	subjunctive	ὁρμᾰ́ωμαι	ὁρμᾰ́ῃ	ὁρμᾰ́ηται	ὁρμᾰ́ησθον	ὁρμᾰ́ησθον	ὁρμᾰώμεθᾰ	ὁρμᾰ́ησθε	ὁρμᾰ́ωνται
	optative	ὁρμᾰοίμην	ὁρμᾰ́οιο	ὁρμᾰ́οιτο	ὁρμᾰ́οισθον	ὁρμᾰοίσθην	ὁρμᾰοίμεθᾰ	ὁρμᾰ́οισθε	ὁρμᾰ́οιντο
	imperative		ὁρμᾰ́ου	ὁρμᾰέσθω	ὁρμᾰ́εσθον	ὁρμᾰέσθων		ὁρμᾰ́εσθε	ὁρμᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὁρμᾰ́ειν				ὁρμᾰ́εσθαι
participle	m	ὁρμᾰ́ων				ὁρμᾰόμενος
	f	ὁρμᾰ́ουσᾰ				ὁρμᾰομένη
	n	ὁρμᾰ́ον				ὁρμᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὁρμῶ, ὁρμῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμῶ	ὁρμᾷς	ὁρμᾷ	ὁρμᾶτον	ὁρμᾶτον	ὁρμῶμεν	ὁρμᾶτε	ὁρμῶσῐ(ν)
	subjunctive	ὁρμῶ	ὁρμᾷς	ὁρμᾷ	ὁρμᾶτον	ὁρμᾶτον	ὁρμῶμεν	ὁρμᾶτε	ὁρμῶσῐ(ν)
	optative	ὁρμῴην, ὁρμῷμῐ	ὁρμῴης, ὁρμῷς	ὁρμῴη, ὁρμῷ	ὁρμῷτον, ὁρμῴητον	ὁρμῴτην, ὁρμῳήτην	ὁρμῷμεν, ὁρμῴημεν	ὁρμῷτε, ὁρμῴητε	ὁρμῷεν, ὁρμῴησᾰν
	imperative		ὅρμᾱ	ὁρμᾱ́τω	ὁρμᾶτον	ὁρμᾱ́των		ὁρμᾶτε	ὁρμώντων
middle/ passive	indicative	ὁρμῶμαι	ὁρμᾷ	ὁρμᾶται	ὁρμᾶσθον	ὁρμᾶσθον	ὁρμώμεθᾰ	ὁρμᾶσθε	ὁρμῶνται
	subjunctive	ὁρμῶμαι	ὁρμᾷ	ὁρμᾶται	ὁρμᾶσθον	ὁρμᾶσθον	ὁρμώμεθᾰ	ὁρμᾶσθε	ὁρμῶνται
	optative	ὁρμῴμην	ὁρμῷο	ὁρμῷτο	ὁρμῷσθον	ὁρμῴσθην	ὁρμῴμεθᾰ	ὁρμῷσθε	ὁρμῷντο
	imperative		ὁρμῶ	ὁρμᾱ́σθω	ὁρμᾶσθον	ὁρμᾱ́σθων		ὁρμᾶσθε	ὁρμᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὁρμᾶν				ὁρμᾶσθαι
participle	m	ὁρμῶν				ὁρμώμενος
	f	ὁρμῶσᾰ				ὁρμωμένη
	n	ὁρμῶν				ὁρμώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὥρμᾰον, ὡρμᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμᾰον	ὥρμᾰες	ὥρμᾰε(ν)	ὡρμᾰ́ετον	ὡρμᾰέτην	ὡρμᾰ́ομεν	ὡρμᾰ́ετε	ὥρμᾰον
middle/ passive	indicative	ὡρμᾰόμην	ὡρμᾰ́ου	ὡρμᾰ́ετο	ὡρμᾰ́εσθον	ὡρμᾰέσθην	ὡρμᾰόμεθᾰ	ὡρμᾰ́εσθε	ὡρμᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὥρμων, ὡρμώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμων	ὥρμᾱς	ὥρμᾱ	ὡρμᾶτον	ὡρμᾱ́την	ὡρμῶμεν	ὡρμᾶτε	ὥρμων
middle/ passive	indicative	ὡρμώμην	ὡρμῶ	ὡρμᾶτο	ὡρμᾶσθον	ὡρμᾱ́σθην	ὡρμώμεθᾰ	ὡρμᾶσθε	ὡρμῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὅρμᾰον, ὁρμᾰόμην (Epic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὅρμᾰον	ὅρμᾰες	ὅρμᾰε(ν)	ὁρμᾰ́ετον	ὁρμᾰέτην	ὁρμᾰ́ομεν	ὁρμᾰ́ετε	ὅρμᾰον
middle/ passive	indicative	ὁρμᾰόμην	ὁρμᾰ́ου	ὁρμᾰ́ετο	ὁρμᾰ́εσθον	ὁρμᾰέσθην	ὁρμᾰόμε(σ)θᾰ	ὁρμᾰ́εσθε	ὁρμᾰ́οντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὅρμων, ὁρμώμην (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὅρμων	ὅρμᾱς	ὅρμᾱ	ὁρμᾶτον	ὁρμᾱ́την	ὁρμῶμεν	ὁρμᾶτε	ὅρμων
middle/ passive	indicative	ὁρμώμην	ὁρμῶ	ὁρμᾶτο	ὁρμᾶσθον	ὁρμᾱ́σθην	ὁρμώμε(σ)θᾰ	ὁρμᾶσθε	ὁρμῶντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὁρμήσω, ὁρμήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμήσω	ὁρμήσεις	ὁρμήσει	ὁρμήσετον	ὁρμήσετον	ὁρμήσομεν	ὁρμήσετε	ὁρμήσουσῐ(ν)
active	optative	ὁρμήσοιμῐ	ὁρμήσοις	ὁρμήσοι	ὁρμήσοιτον	ὁρμησοίτην	ὁρμήσοιμεν	ὁρμήσοιτε	ὁρμήσοιεν
middle	indicative	ὁρμήσομαι	ὁρμήσῃ, ὁρμήσει	ὁρμήσεται	ὁρμήσεσθον	ὁρμήσεσθον	ὁρμησόμεθᾰ	ὁρμήσεσθε	ὁρμήσονται
middle	optative	ὁρμησοίμην	ὁρμήσοιο	ὁρμήσοιτο	ὁρμήσοισθον	ὁρμησοίσθην	ὁρμησοίμεθᾰ	ὁρμήσοισθε	ὁρμήσοιντο
		active			middle
infinitive		ὁρμήσειν			ὁρμήσεσθαι
participle	m	ὁρμήσων			ὁρμησόμενος
	f	ὁρμήσουσᾰ			ὁρμησομένη
	n	ὁρμῆσον			ὁρμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὥρμησᾰ, ὡρμησᾰ́μην, ὡρμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμησᾰ	ὥρμησᾰς	ὥρμησε(ν)	ὡρμήσᾰτον	ὡρμησᾰ́την	ὡρμήσᾰμεν	ὡρμήσᾰτε	ὥρμησᾰν
	subjunctive	ὁρμήσω	ὁρμήσῃς	ὁρμήσῃ	ὁρμήσητον	ὁρμήσητον	ὁρμήσωμεν	ὁρμήσητε	ὁρμήσωσῐ(ν)
	optative	ὁρμήσαιμῐ	ὁρμήσειᾰς, ὁρμήσαις	ὁρμήσειε(ν), ὁρμήσαι	ὁρμήσαιτον	ὁρμησαίτην	ὁρμήσαιμεν	ὁρμήσαιτε	ὁρμήσειᾰν, ὁρμήσαιεν
	imperative		ὅρμησον	ὁρμησᾰ́τω	ὁρμήσᾰτον	ὁρμησᾰ́των		ὁρμήσᾰτε	ὁρμησᾰ́ντων
middle	indicative	ὡρμησᾰ́μην	ὡρμήσω	ὡρμήσᾰτο	ὡρμήσᾰσθον	ὡρμησᾰ́σθην	ὡρμησᾰ́μεθᾰ	ὡρμήσᾰσθε	ὡρμήσᾰντο
	subjunctive	ὁρμήσωμαι	ὁρμήσῃ	ὁρμήσηται	ὁρμήσησθον	ὁρμήσησθον	ὁρμησώμεθᾰ	ὁρμήσησθε	ὁρμήσωνται
	optative	ὁρμησαίμην	ὁρμήσαιο	ὁρμήσαιτο	ὁρμήσαισθον	ὁρμησαίσθην	ὁρμησαίμεθᾰ	ὁρμήσαισθε	ὁρμήσαιντο
	imperative		ὅρμησαι	ὁρμησᾰ́σθω	ὁρμήσᾰσθον	ὁρμησᾰ́σθων		ὁρμήσᾰσθε	ὁρμησᾰ́σθων
passive	indicative	ὡρμήθην	ὡρμήθης	ὡρμήθη	ὡρμήθητον	ὡρμηθήτην	ὡρμήθημεν	ὡρμήθητε	ὡρμήθησᾰν
	subjunctive	ὁρμηθῶ	ὁρμηθῇς	ὁρμηθῇ	ὁρμηθῆτον	ὁρμηθῆτον	ὁρμηθῶμεν	ὁρμηθῆτε	ὁρμηθῶσῐ(ν)
	optative	ὁρμηθείην	ὁρμηθείης	ὁρμηθείη	ὁρμηθεῖτον, ὁρμηθείητον	ὁρμηθείτην, ὁρμηθειήτην	ὁρμηθεῖμεν, ὁρμηθείημεν	ὁρμηθεῖτε, ὁρμηθείητε	ὁρμηθεῖεν, ὁρμηθείησᾰν
	imperative		ὁρμήθητῐ	ὁρμηθήτω	ὁρμήθητον	ὁρμηθήτων		ὁρμήθητε	ὁρμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὁρμῆσαι			ὁρμήσᾰσθαι		ὁρμηθῆναι
participle	m	ὁρμήσᾱς			ὁρμησᾰ́μενος		ὁρμηθείς
	f	ὁρμήσᾱσᾰ			ὁρμησᾰμένη		ὁρμηθεῖσᾰ
	n	ὁρμῆσᾰν			ὁρμησᾰ́μενον		ὁρμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὅρμησᾰ, ὁρμησᾰ́μην, ὁρμήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὅρμησᾰ	ὅρμησᾰς	ὅρμησε(ν)	ὁρμήσᾰτον	ὁρμησᾰ́την	ὁρμήσᾰμεν	ὁρμήσᾰτε	ὅρμησᾰν
	subjunctive	ὁρμήσω, ὁρμήσωμῐ	ὁρμήσῃς, ὁρμήσῃσθᾰ	ὁρμήσῃ, ὁρμήσῃσῐ	ὁρμήσητον	ὁρμήσητον	ὁρμήσωμεν	ὁρμήσητε	ὁρμήσωσῐ(ν)
	optative	ὁρμήσαιμῐ	ὁρμήσαις, ὁρμήσαισθᾰ, ὁρμήσειᾰς	ὁρμήσειε(ν), ὁρμήσαι	ὁρμησεῖτον	ὁρμησείτην	ὁρμησεῖμεν	ὁρμησεῖτε	ὁρμησεῖεν
	imperative		ὅρμησον	ὁρμησᾰ́τω	ὁρμήσᾰτον	ὁρμησᾰ́των		ὁρμήσᾰτε	ὁρμησᾰ́ντων
middle	indicative	ὁρμησᾰ́μην	ὁρμήσᾰο	ὁρμήσᾰτο	ὁρμήσᾰσθον	ὁρμησᾰ́σθην	ὁρμησᾰ́με(σ)θᾰ	ὁρμήσᾰσθε	ὁρμήσᾰντο
	subjunctive	ὁρμήσωμαι	ὁρμήσηαι	ὁρμήσηται	ὁρμήσησθον	ὁρμήσησθον	ὁρμησώμε(σ)θᾰ	ὁρμήσησθε	ὁρμήσωνται
	optative	ὁρμησαίμην	ὁρμήσαιο	ὁρμήσαιτο	ὁρμήσαισθον	ὁρμησαίσθην	ὁρμησαίμε(σ)θᾰ	ὁρμήσαισθε	ὁρμησαίᾰτο
	imperative		ὅρμησαι	ὁρμησᾰ́σθω	ὁρμήσᾰσθον	ὁρμησᾰ́σθων		ὁρμήσᾰσθε	ὁρμησᾰ́σθων
passive	indicative	ὁρμήθην	ὁρμήθης	ὁρμήθη	ὁρμήθητον	ὁρμηθήτην	ὁρμήθημεν	ὁρμήθητε	ὁρμήθησᾰν, ὅρμηθεν
	subjunctive	ὁρμηθῶ	ὁρμηθῇς	ὁρμηθῇ	ὁρμηθῆτον	ὁρμηθῆτον	ὁρμηθῶμεν	ὁρμηθῆτε	ὁρμηθῶσῐ(ν)
	optative	ὁρμηθείην	ὁρμηθείης	ὁρμηθείη	ὁρμηθεῖτον, ὁρμηθείητον	ὁρμηθείτην, ὁρμηθειήτην	ὁρμηθεῖμεν, ὁρμηθείημεν	ὁρμηθεῖτε, ὁρμηθείητε	ὁρμήθειεν, ὁρμηθείησᾰν
	imperative		ὁρμήθητῐ	ὁρμηθήτω	ὁρμήθητον	ὁρμηθήτων		ὁρμήθητε	ὁρμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὁρμῆσαι/ὁρμησᾰ́μεν/ὁρμησᾰμέναι			ὁρμήσᾰσθαι		ὁρμηθῆναι/ὁρμηθήμεναι
participle	m	ὁρμήσᾱς			ὁρμησᾰ́μενος		ὁρμηθείς
	f	ὁρμήσᾱσᾰ			ὁρμησᾰμένη		ὁρμηθεῖσᾰ
	n	ὁρμῆσᾰν			ὁρμησᾰ́μενον		ὁρμηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὥρμηκᾰ, ὥρμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμηκᾰ	ὥρμηκᾰς	ὥρμηκε(ν)	ὡρμήκᾰτον	ὡρμήκᾰτον	ὡρμήκᾰμεν	ὡρμήκᾰτε	ὡρμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὡρμήκω	ὡρμήκῃς	ὡρμήκῃ	ὡρμήκητον	ὡρμήκητον	ὡρμήκωμεν	ὡρμήκητε	ὡρμήκωσῐ(ν)
	optative	ὡρμήκοιμῐ, ὡρμηκοίην	ὡρμήκοις, ὡρμηκοίης	ὡρμήκοι, ὡρμηκοίη	ὡρμήκοιτον	ὡρμηκοίτην	ὡρμήκοιμεν	ὡρμήκοιτε	ὡρμήκοιεν
	imperative		ὥρμηκε	ὡρμηκέτω	ὡρμήκετον	ὡρμηκέτων		ὡρμήκετε	ὡρμηκόντων
middle/ passive	indicative	ὥρμημαι	ὥρμησαι	ὥρμηται	ὥρμησθον	ὥρμησθον	ὡρμήμεθᾰ	ὥρμησθε	ὥρμηνται
	subjunctive	ὡρμημένος ὦ	ὡρμημένος ᾖς	ὡρμημένος ᾖ	ὡρμημένω ἦτον	ὡρμημένω ἦτον	ὡρμημένοι ὦμεν	ὡρμημένοι ἦτε	ὡρμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὡρμημένος εἴην	ὡρμημένος εἴης	ὡρμημένος εἴη	ὡρμημένω εἴητον/εἶτον	ὡρμημένω εἰήτην/εἴτην	ὡρμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ὡρμημένοι εἴητε/εἶτε	ὡρμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὥρμησο	ὡρμήσθω	ὥρμησθον	ὡρμήσθων		ὥρμησθε	ὡρμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὡρμηκέναι				ὡρμῆσθαι
participle	m	ὡρμηκώς				ὡρμημένος
	f	ὡρμηκυῖᾰ				ὡρμημένη
	n	ὡρμηκός				ὡρμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀντεξορμάω (antexormáō)
ἀντεφορμάω (antephormáō)
ἀφορμάω (aphormáō)
εἰσορμάω (eisormáō)
ἐνορμάω (enormáō)
ἐξορμάω (exormáō)
ἐπιπαρορμάω (epiparormáō)
ἐφορμάω (ephormáō)
καθορμάω (kathormáō)
ὅρμησῐς f (hórmēsĭs)
παρορμάω (parormáō)
προεξορμάω (proexormáō)
προορμάω (proormáō)
προσορμάω (prosormáō)
προυπεξορμάω (proupexormáō)
συμπαρορμάω (sumparormáō)
συνεξορμάω (sunexormáō)
συνορμάω (sunormáō)
ὑφορμάω (huphormáō)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ὁρμή (> Der > Denominatives > 2. ὁρμάω)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1104-5