ὀνίνημι

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₃n̥-né-h₂-ti, from the root *h₃neh₂- (“to enjoy”). Cognate with Proto-Germanic *unnaną.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.ní.nɛː.mi/ → /oˈni.ni.mi/ → /oˈni.ni.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.ní.nɛː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈni.ne̝.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈni.ni.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈni.ni.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈni.ni.mi/

Verb

ὀνί̆νημῐ • (onínēmi)

1. to help, to support, to be useful
2. to please, to delight

Conjugation

   Present: ὀνίνημῐ, ὀνίνᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνίνημῐ	ὀνίνης	ὀνίνησῐ(ν)	ὀνίνᾰτον	ὀνίνᾰτον	ὀνίνᾰμεν	ὀνίνᾰτε	ὀνινᾶσῐ(ν)
	subjunctive	ὀνινῶ	ὀνινῇς	ὀνινῇ	ὀνινῆτον	ὀνινῆτον	ὀνινῶμεν	ὀνινῆτε	ὀνινῶσῐ(ν)
	optative	ὀνιναίην	ὀνιναίης	ὀνιναίη	ὀνιναῖτον, ὀνιναίητον	ὀνιναίτην, ὀνιναιήτην	ὀνιναῖμεν, ὀνιναίημεν	ὀνιναῖτε, ὀνιναίητε	ὀνιναῖεν, ὀνιναίησᾰν
	imperative		ὀνίνη	ὀνινᾰ́τω	ὀνίνᾰτον	ὀνινᾰ́των		ὀνίνᾰτε	ὀνινᾰ́ντων
middle	indicative	ὀνίνᾰμαι	ὀνίνᾰσαι	ὀνίνᾰται	ὀνίνᾰσθον	ὀνίνᾰσθον	ὀνινᾰ́μεθᾰ	ὀνίνᾰσθε	ὀνίνᾰνται
	subjunctive	ὀνινῶμαι	ὀνινῇ	ὀνινῆται	ὀνινῆσθον	ὀνινῆσθον	ὀνινώμεθᾰ	ὀνινῆσθε	ὀνινῶνται
	optative	ὀνιναίμην	ὀνίναιο	ὀνίναιτο	ὀνίναισθον	ὀνιναίσθην	ὀνιναίμεθᾰ	ὀνίναισθε	ὀνίναιντο
	imperative		ὀνίνᾰσο	ὀνινᾰ́σθω	ὀνίνᾰσθον	ὀνινᾰ́σθων		ὀνίνᾰσθε	ὀνινᾰ́σθων
		active
infinitive		ὀνινᾰ́ναι				ὀνίνᾰσθαι
participle	m	ὀνινᾱ́ς				ὀνινᾰ́μενος
	f	ὀνινᾶσᾰ				ὀνινᾰμένη
	n	ὀνινᾰ́ν				ὀνινᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὠφέλεον, ὠφελεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφέλεον	ὠφέλεες	ὠφέλεε(ν)	ὠφελέετον	ὠφελεέτην	ὠφελέομεν	ὠφελέετε	ὠφέλεον
middle	indicative	ὠφελεόμην	ὠφελέου	ὠφελέετο	ὠφελέεσθον	ὠφελεέσθην	ὠφελεόμεθᾰ	ὠφελέεσθε	ὠφελέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὠφέλουν, ὠφελούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠφέλουν	ὠφέλεις	ὠφέλει	ὠφελεῖτον	ὠφελείτην	ὠφελοῦμεν	ὠφελεῖτε	ὠφέλουν
middle	indicative	ὠφελούμην	ὠφελοῦ	ὠφελεῖτο	ὠφελεῖσθον	ὠφελείσθην	ὠφελούμεθᾰ	ὠφελεῖσθε	ὠφελοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὠνινᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὠνινᾰ́μην	ὠνίνᾰσο	ὠνίνᾰτο	ὠνίνᾰσθον	ὠνινᾰ́σθην	ὠνινᾰ́μεθᾰ	ὠνίνᾰσθε	ὠνίνᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀνήσω, ὀνήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνήσω	ὀνήσεις	ὀνήσει	ὀνήσετον	ὀνήσετον	ὀνήσομεν	ὀνήσετε	ὀνήσουσῐ(ν)
	optative	ὀνήσοιμῐ	ὀνήσοις	ὀνήσοι	ὀνήσοιτον	ὀνησοίτην	ὀνήσοιμεν	ὀνήσοιτε	ὀνήσοιεν
middle	indicative	ὀνήσομαι	ὀνήσῃ, ὀνήσει	ὀνήσεται	ὀνήσεσθον	ὀνήσεσθον	ὀνησόμεθᾰ	ὀνήσεσθε	ὀνήσονται
	optative	ὀνησοίμην	ὀνήσοιο	ὀνήσοιτο	ὀνήσοισθον	ὀνησοίσθην	ὀνησοίμεθᾰ	ὀνήσοισθε	ὀνήσοιντο
		active			middle
infinitive		ὀνήσειν			ὀνήσεσθαι
participle	m	ὀνήσων			ὀνησόμενος
	f	ὀνήσουσᾰ			ὀνησομένη
	n	ὀνῆσον			ὀνησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὤνησᾰ, ὠνησᾰ́μην, ὠνήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤνησᾰ	ὤνησᾰς	ὤνησε(ν)	ὠνήσᾰτον	ὠνησᾰ́την	ὠνήσᾰμεν	ὠνήσᾰτε	ὤνησᾰν
	subjunctive	ὀνήσω	ὀνήσῃς	ὀνήσῃ	ὀνήσητον	ὀνήσητον	ὀνήσωμεν	ὀνήσητε	ὀνήσωσῐ(ν)
	optative	ὀνήσαιμῐ	ὀνήσειᾰς, ὀνήσαις	ὀνήσειε(ν), ὀνήσαι	ὀνήσαιτον	ὀνησαίτην	ὀνήσαιμεν	ὀνήσαιτε	ὀνήσειᾰν, ὀνήσαιεν
	imperative		ὄνησον	ὀνησᾰ́τω	ὀνήσᾰτον	ὀνησᾰ́των		ὀνήσᾰτε	ὀνησᾰ́ντων
middle	indicative	ὠνησᾰ́μην	ὠνήσω	ὠνήσᾰτο	ὠνήσᾰσθον	ὠνησᾰ́σθην	ὠνησᾰ́μεθᾰ	ὠνήσᾰσθε	ὠνήσᾰντο
	subjunctive	ὀνήσωμαι	ὀνήσῃ	ὀνήσηται	ὀνήσησθον	ὀνήσησθον	ὀνησώμεθᾰ	ὀνήσησθε	ὀνήσωνται
	optative	ὀνησαίμην	ὀνήσαιο	ὀνήσαιτο	ὀνήσαισθον	ὀνησαίσθην	ὀνησαίμεθᾰ	ὀνήσαισθε	ὀνήσαιντο
	imperative		ὄνησαι	ὀνησᾰ́σθω	ὀνήσᾰσθον	ὀνησᾰ́σθων		ὀνήσᾰσθε	ὀνησᾰ́σθων
passive	indicative	ὠνήθην	ὠνήθης	ὠνήθη	ὠνήθητον	ὠνηθήτην	ὠνήθημεν	ὠνήθητε	ὠνήθησᾰν
	subjunctive	ὀνηθῶ	ὀνηθῇς	ὀνηθῇ	ὀνηθῆτον	ὀνηθῆτον	ὀνηθῶμεν	ὀνηθῆτε	ὀνηθῶσῐ(ν)
	optative	ὀνηθείην	ὀνηθείης	ὀνηθείη	ὀνηθεῖτον, ὀνηθείητον	ὀνηθείτην, ὀνηθειήτην	ὀνηθεῖμεν, ὀνηθείημεν	ὀνηθεῖτε, ὀνηθείητε	ὀνηθεῖεν, ὀνηθείησᾰν
	imperative		ὀνήθητῐ	ὀνηθήτω	ὀνήθητον	ὀνηθήτων		ὀνήθητε	ὀνηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀνῆσαι			ὀνήσᾰσθαι		ὀνηθῆναι
participle	m	ὀνήσᾱς			ὀνησᾰ́μενος		ὀνηθείς
	f	ὀνήσᾱσᾰ			ὀνησᾰμένη		ὀνηθεῖσᾰ
	n	ὀνῆσᾰν			ὀνησᾰ́μενον		ὀνηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὠνᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὠνᾰ́μην	ὤνω	ὤνᾰτο	ὤνᾰσθον	ὠνᾰ́σθην	ὠνᾰ́μεθᾰ	ὤνᾰσθε	ὤνᾰντο
	subjunctive	ὀνῶμαι	ὀνῇ	ὀνῆται	ὀνῆσθον	ὀνῆσθον	ὀνώμεθᾰ	ὀνῆσθε	ὀνῶνται
	optative	ὀναίμην	ὀναῖο	ὀναῖτο	ὀναῖσθον	ὀναίσθην	ὀναίμεθᾰ	ὀναῖσθε	ὀναῖντο
	imperative		ὄνω	ὀνᾰ́σθω	ὄνᾰσθον	ὀνᾰ́σθων		ὄνᾰσθε	ὀνᾰ́σθων
					middle
infinitive					ὄνᾰσθαι
participle	m				ὀνᾰ́μενος
	f				ὀνᾰμένη
	n				ὀνᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὠνήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὠνήμην	ὤνηο	ὤνητο	ὤνησθον	ὠνήσθην	ὠνήμεθᾰ	ὤνησθε	ὤνηντο
	subjunctive
	optative	ὀνῄμην	ὀνῇο	ὀνῇτο	ὀνῇσθον	ὀνῄσθην	ὀνῄμεθᾰ	ὀνῇσθε	ὀνῇντο
	imperative		ὄνησο	ὀνήσθω	ὄνησθον	ὀνήσθων		ὄνησθε	ὀνήσθων
					middle
infinitive					ὄνησθαι
participle	m				ὀνήμενος
	f				ὀνημένη
	n				ὀνήμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ὄναρ (ónar)
• ὀνή (onḗ)
• ὀνήμων (onḗmōn)
• ὀνήσιμος (onḗsimos)
• ὄνησις (ónēsis)
• ὀνητός (onētós)
• ὀνήτωρ (onḗtōr)

 

References

• “ὀνίνημι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὀνίνημι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ὀνίνημι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὀνίνημι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὀνίνημι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G3685 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible