ὀλοφύρομαι

See also: ολοφύρομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• ὀλοφύρρω (olophúrrhō) — Aeolic

Etymology

From ὅλος (hólos, “whole”) + φύρομαι (phúromai, “I am mixed”). Compare ὀλολύζω (ololúzō), ὀλολυγμός (ololugmós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.lo.pʰy̌ː.ro.mai̯/ → /o.loˈɸy.ro.mɛ/ → /o.loˈfi.ro.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.lo.pʰy̌ː.ro.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.loˈpʰy.ro.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.loˈɸy.ro.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.loˈfy.ro.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.loˈfi.ro.me/

Verb

ὀλοφῡ́ρομαι • (olophū́romai)

1. (intransitive) to lament, wail, moan
   • 460 BCE – 370 BCE, Democritus, Collected Works 107a
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.141
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.871
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.328
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 10.409
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 22.447
   • 380 BCE, Plato, The Republic 329a
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.78
   1. to feel pity
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.450
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.33
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.202
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.169
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 11.418
   2. to lament (+ infinitive)
      • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Philocrates 4
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 22.232
2. (transitive) to lament over, bewail
   • c. 440 BCE, Euripides, Rhesus 896
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.4
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Funeral Oration 37
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 19.522
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 148
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.44
   1. to pity
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.245
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.364
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 10.157

Inflection

   Present: ὀλοφῡ́ρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὀλοφῡ́ρομαι	ὀλοφῡ́ρῃ, ὀλοφῡ́ρει	ὀλοφῡ́ρεται	ὀλοφῡ́ρεσθον	ὀλοφῡ́ρεσθον	ὀλοφῡρόμεθᾰ	ὀλοφῡ́ρεσθε	ὀλοφῡ́ρονται
	subjunctive	ὀλοφῡ́ρωμαι	ὀλοφῡ́ρῃ	ὀλοφῡ́ρηται	ὀλοφῡ́ρησθον	ὀλοφῡ́ρησθον	ὀλοφῡρώμεθᾰ	ὀλοφῡ́ρησθε	ὀλοφῡ́ρωνται
	optative	ὀλοφῡροίμην	ὀλοφῡ́ροιο	ὀλοφῡ́ροιτο	ὀλοφῡ́ροισθον	ὀλοφῡροίσθην	ὀλοφῡροίμεθᾰ	ὀλοφῡ́ροισθε	ὀλοφῡ́ροιντο
	imperative		ὀλοφῡ́ρου	ὀλοφῡρέσθω	ὀλοφῡ́ρεσθον	ὀλοφῡρέσθων		ὀλοφῡ́ρεσθε	ὀλοφῡρέσθων
						middle/passive
infinitive						ὀλοφῡ́ρεσθαι
participle	m					ὀλοφῡρόμενος
	f					ὀλοφῡρομένη
	n					ὀλοφῡρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὀλοφῠ́ρρομαι (Aeolic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὀλοφῠ́ρρομαι	ὀλοφῠ́ρρεαι	ὀλοφῠ́ρρεται	ὀλοφῠ́ρρεσθον	ὀλοφῠ́ρρεσθον	ὀλοφῠρρόμεθᾰ	ὀλοφῠ́ρρεσθε	ὀλοφῠ́ρρονται
	subjunctive	ὀλοφῠ́ρρωμαι	ὀλοφῠ́ρρηαι	ὀλοφῠ́ρρηται	ὀλοφῠ́ρρησθον	ὀλοφῠ́ρρησθον	ὀλοφῠρρώμεθᾰ	ὀλοφῠ́ρρησθε	ὀλοφῠ́ρρωνται
	optative	ὀλοφῠρροίμην	ὀλοφῠ́ρροιο	ὀλοφῠ́ρροιτο	ὀλοφῠ́ρροισθον	ὀλοφῠρροίσθην	ὀλοφῠρροίμεθᾰ	ὀλοφῠ́ρροισθε	ὀλοφῠ́ρροιντο
	imperative		ὀλοφῠ́ρρεο	ὀλοφῠρρέσθω	ὀλοφῠ́ρρεσθον	ὀλοφῠρρέσθων		ὀλοφῠ́ρρεσθε	ὀλοφῠρρέσθων
						middle/passive
infinitive						ὀλοφῠ́ρρεσθαι
participle	m					ὀλοφῠρρόμενος
	f					ὀλοφῠρρομένη
	n					ὀλοφῠρρόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὠλοφῡρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὠλοφῡρόμην	ὠλοφῡ́ρου	ὠλοφῡ́ρετο	ὠλοφῡ́ρεσθον	ὠλοφῡρέσθην	ὠλοφῡρόμεθᾰ	ὠλοφῡ́ρεσθε	ὠλοφῡ́ροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀλοφῡρέομαι, ὀλοφῡρθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὀλοφῡρέομαι	ὀλοφῡρέῃ, ὀλοφῡρέει	ὀλοφῡρέεται	ὀλοφῡρέεσθον	ὀλοφῡρέεσθον	ὀλοφῡρεόμεθᾰ	ὀλοφῡρέεσθε	ὀλοφῡρέονται
	optative	ὀλοφῡρεοίμην	ὀλοφῡρέοιο	ὀλοφῡρέοιτο	ὀλοφῡρέοισθον	ὀλοφῡρεοίσθην	ὀλοφῡρεοίμεθᾰ	ὀλοφῡρέοισθε	ὀλοφῡρέοιντο
passive	indicative	ὀλοφῡρθήσομαι	ὀλοφῡρθήσῃ	ὀλοφῡρθήσεται	ὀλοφῡρθήσεσθον	ὀλοφῡρθήσεσθον	ὀλοφῡρθησόμεθᾰ	ὀλοφῡρθήσεσθε	ὀλοφῡρθήσονται
	optative	ὀλοφῡρθησοίμην	ὀλοφῡρθήσοιο	ὀλοφῡρθήσοιτο	ὀλοφῡρθήσοισθον	ὀλοφῡρθησοίσθην	ὀλοφῡρθησοίμεθᾰ	ὀλοφῡρθήσοισθε	ὀλοφῡρθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ὀλοφῡρέεσθαι		ὀλοφῡρθήσεσθαι
participle	m				ὀλοφῡρεόμενος		ὀλοφῡρθησόμενος
	f				ὀλοφῡρεομένη		ὀλοφῡρθησομένη
	n				ὀλοφῡρεόμενον		ὀλοφῡρθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀλοφῡροῦμαι, ὀλοφῡρθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὀλοφῡροῦμαι	ὀλοφῡρῇ	ὀλοφῡρεῖται	ὀλοφῡρεῖσθον	ὀλοφῡρεῖσθον	ὀλοφῡρούμεθᾰ	ὀλοφῡρεῖσθε	ὀλοφῡροῦνται
	optative	ὀλοφῡροίμην	ὀλοφῡροῖο	ὀλοφῡροῖτο	ὀλοφῡροῖσθον	ὀλοφῡροίσθην	ὀλοφῡροίμεθᾰ	ὀλοφῡροῖσθε	ὀλοφῡροῖντο
passive	indicative	ὀλοφῡρθήσομαι	ὀλοφῡρθήσῃ	ὀλοφῡρθήσεται	ὀλοφῡρθήσεσθον	ὀλοφῡρθήσεσθον	ὀλοφῡρθησόμεθᾰ	ὀλοφῡρθήσεσθε	ὀλοφῡρθήσονται
	optative	ὀλοφῡρθησοίμην	ὀλοφῡρθήσοιο	ὀλοφῡρθήσοιτο	ὀλοφῡρθήσοισθον	ὀλοφῡρθησοίσθην	ὀλοφῡρθησοίμεθᾰ	ὀλοφῡρθήσοισθε	ὀλοφῡρθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ὀλοφῡρεῖσθαι		ὀλοφῡρθήσεσθαι
participle	m				ὀλοφῡρούμενος		ὀλοφῡρθησόμενος
	f				ὀλοφῡρουμένη		ὀλοφῡρθησομένη
	n				ὀλοφῡρούμενον		ὀλοφῡρθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὠλοφῡρᾰ́μην, ὠλοφῡ́ρθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὠλοφῡρᾰ́μην	ὠλοφῡ́ρω	ὠλοφῡ́ρᾰτο	ὠλοφῡ́ρᾰσθον	ὠλοφῡρᾰ́σθην	ὠλοφῡρᾰ́μεθᾰ	ὠλοφῡ́ρᾰσθε	ὠλοφῡ́ρᾰντο
	subjunctive	ὀλοφῡ́ρωμαι	ὀλοφῡ́ρῃ	ὀλοφῡ́ρηται	ὀλοφῡ́ρησθον	ὀλοφῡ́ρησθον	ὀλοφῡρώμεθᾰ	ὀλοφῡ́ρησθε	ὀλοφῡ́ρωνται
	optative	ὀλοφῡραίμην	ὀλοφῡ́ραιο	ὀλοφῡ́ραιτο	ὀλοφῡ́ραισθον	ὀλοφῡραίσθην	ὀλοφῡραίμεθᾰ	ὀλοφῡ́ραισθε	ὀλοφῡ́ραιντο
	imperative		ὀλόφῡραι	ὀλοφῡρᾰ́σθω	ὀλοφῡ́ρᾰσθον	ὀλοφῡρᾰ́σθων		ὀλοφῡ́ρᾰσθε	ὀλοφῡρᾰ́σθων
passive	indicative	ὠλοφῡ́ρθην	ὠλοφῡ́ρθης	ὠλοφῡ́ρθη	ὠλοφῡ́ρθητον	ὠλοφῡρθήτην	ὠλοφῡ́ρθημεν	ὠλοφῡ́ρθητε	ὠλοφῡ́ρθησᾰν
	subjunctive	ὀλοφῡρθῶ	ὀλοφῡρθῇς	ὀλοφῡρθῇ	ὀλοφῡρθῆτον	ὀλοφῡρθῆτον	ὀλοφῡρθῶμεν	ὀλοφῡρθῆτε	ὀλοφῡρθῶσῐ(ν)
	optative	ὀλοφῡρθείην	ὀλοφῡρθείης	ὀλοφῡρθείη	ὀλοφῡρθεῖτον, ὀλοφῡρθείητον	ὀλοφῡρθείτην, ὀλοφῡρθειήτην	ὀλοφῡρθεῖμεν, ὀλοφῡρθείημεν	ὀλοφῡρθεῖτε, ὀλοφῡρθείητε	ὀλοφῡρθεῖεν, ὀλοφῡρθείησᾰν
	imperative		ὀλοφῡ́ρθητῐ	ὀλοφῡρθήτω	ὀλοφῡ́ρθητον	ὀλοφῡρθήτων		ὀλοφῡ́ρθητε	ὀλοφῡρθέντων
					middle		passive
infinitive					ὀλοφῡ́ρᾰσθαι		ὀλοφῡρθῆναι
participle	m				ὀλοφῡρᾰ́μενος		ὀλοφῡρθείς
	f				ὀλοφῡρᾰμένη		ὀλοφῡρθεῖσᾰ
	n				ὀλοφῡρᾰ́μενον		ὀλοφῡρθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὀλοφῡρᾰ́μην, ὀλοφῡ́ρθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὀλοφῡρᾰ́μην	ὀλοφῡ́ρᾰο	ὀλοφῡ́ρᾰτο	ὀλοφῡ́ρᾰσθον	ὀλοφῡρᾰ́σθην	ὀλοφῡρᾰ́με(σ)θᾰ	ὀλοφῡ́ρᾰσθε	ὀλοφῡ́ρᾰντο
	subjunctive	ὀλοφῡ́ρωμαι	ὀλοφῡ́ρηαι	ὀλοφῡ́ρηται	ὀλοφῡ́ρησθον	ὀλοφῡ́ρησθον	ὀλοφῡρώμε(σ)θᾰ	ὀλοφῡ́ρησθε	ὀλοφῡ́ρωνται
	optative	ὀλοφῡραίμην	ὀλοφῡ́ραιο	ὀλοφῡ́ραιτο	ὀλοφῡ́ραισθον	ὀλοφῡραίσθην	ὀλοφῡραίμε(σ)θᾰ	ὀλοφῡ́ραισθε	ὀλοφῡραίᾰτο
	imperative		ὀλόφῡραι	ὀλοφῡρᾰ́σθω	ὀλοφῡ́ρᾰσθον	ὀλοφῡρᾰ́σθων		ὀλοφῡ́ρᾰσθε	ὀλοφῡρᾰ́σθων
passive	indicative	ὀλοφῡ́ρθην	ὀλοφῡ́ρθης	ὀλοφῡ́ρθη	ὀλοφῡ́ρθητον	ὀλοφῡρθήτην	ὀλοφῡ́ρθημεν	ὀλοφῡ́ρθητε	ὀλοφῡ́ρθησᾰν, ὀλόφῡρθεν
	subjunctive	ὀλοφῡρθῶ	ὀλοφῡρθῇς	ὀλοφῡρθῇ	ὀλοφῡρθῆτον	ὀλοφῡρθῆτον	ὀλοφῡρθῶμεν	ὀλοφῡρθῆτε	ὀλοφῡρθῶσῐ(ν)
	optative	ὀλοφῡρθείην	ὀλοφῡρθείης	ὀλοφῡρθείη	ὀλοφῡρθεῖτον, ὀλοφῡρθείητον	ὀλοφῡρθείτην, ὀλοφῡρθειήτην	ὀλοφῡρθεῖμεν, ὀλοφῡρθείημεν	ὀλοφῡρθεῖτε, ὀλοφῡρθείητε	ὀλοφῡ́ρθειεν, ὀλοφῡρθείησᾰν
	imperative		ὀλοφῡ́ρθητῐ	ὀλοφῡρθήτω	ὀλοφῡ́ρθητον	ὀλοφῡρθήτων		ὀλοφῡ́ρθητε	ὀλοφῡρθέντων
					middle		passive
infinitive					ὀλοφῡ́ρᾰσθαι		ὀλοφῡρθῆναι/ὀλοφῡρθήμεναι
participle	m				ὀλοφῡρᾰ́μενος		ὀλοφῡρθείς
	f				ὀλοφῡρᾰμένη		ὀλοφῡρθεῖσᾰ
	n				ὀλοφῡρᾰ́μενον		ὀλοφῡρθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνολοφύρομαι (anolophúromai)
• ἀντολοφύρομαι (antolophúromai)
• ἀπολοφύρομαι (apolophúromai)
• δῐολοφύρομαι (diolophúromai)
• ἐπολοφύρομαι (epolophúromai)
• κῠτολοφύρομαι (kutolophúromai)
• προσολοφύρομαι (prosolophúromai)
• σῠνολοφύρομαι (sunolophúromai)

 

Related terms

• ὀλοφυρμός (olophurmós)
• ὀλόφυρσῐς (olóphursis)
• ὀλοφυρτέος (olophurtéos)
• ὀλοφυρτῐκός (olophurtikós)

 

Descendants

• → Greek: ολοφύρομαι (olofýromai) (learned)

Further reading

• “ὀλοφύρομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὀλοφύρομαι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ὀλοφύρομαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὀλοφύρομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὀλοφύρομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὀλοφύρομαι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter