ὀλοφύρατο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.lo.pʰy̌ː.ra.to/ → /o.loˈɸy.ra.to/ → /o.loˈfi.ra.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.lo.pʰy̌ː.ra.to/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.loˈpʰy.ra.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.loˈɸy.ra.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.loˈfy.ra.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.loˈfi.ra.to/

Verb

ὀλοφῡ́ρᾰτο • (olophū́rato)

1. third-person singular aorist middle indicative of ὀλοφῡ́ρομαι (olophū́romai)