ἡγούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.ɡǔː.me.nos/ → /iˈɣu.me.nos/ → /iˈɣu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.ɡǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈɡu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈɣu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈɣu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈɣu.me.nos/

Noun

ἡγούμενος • (hēgoúmenos) m (genitive ἡγούμενοῦ); second declension

1. abbot, principal

Declension

Second declension of ὁ ἡγούμενος; τοῦ ἡγουμένου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἡγούμενος ho hēgoúmenos	τὼ ἡγουμένω tṑ hēgouménō	οἱ ἡγούμενοι hoi hēgoúmenoi
Genitive	τοῦ ἡγουμένου toû hēgouménou	τοῖν ἡγουμένοιν toîn hēgouménoin	τῶν ἡγουμένων tôn hēgouménōn
Dative	τῷ ἡγουμένῳ tôi hēgouménōi	τοῖν ἡγουμένοιν toîn hēgouménoin	τοῖς ἡγουμένοις toîs hēgouménois
Accusative	τὸν ἡγούμενον tòn hēgoúmenon	τὼ ἡγουμένω tṑ hēgouménō	τοὺς ἡγουμένους toùs hēgouménous
Vocative	ἡγούμενε hēgoúmene	ἡγουμένω hēgouménō	ἡγούμενοι hēgoúmenoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Participle

ἡγούμενος • (hēgoúmenos) m (feminine ἡγουμένη, neuter ἡγούμενον); first/second declension

1. contracted present mediopassive participle of ἡγέομαι (hēgéomai)

Declension

First and second declension of ἡγούμενος; ἡγουμένη; ἡγούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἡγούμενος hēgoúmenos	ἡγουμένη hēgouménē	ἡγούμενον hēgoúmenon		ἡγουμένω hēgouménō	ἡγουμένᾱ hēgouménā	ἡγουμένω hēgouménō		ἡγούμενοι hēgoúmenoi	ἡγούμεναι hēgoúmenai	ἡγούμενᾰ hēgoúmena
Genitive		ἡγουμένου hēgouménou	ἡγουμένης hēgouménēs	ἡγουμένου hēgouménou		ἡγουμένοιν hēgouménoin	ἡγουμέναιν hēgouménain	ἡγουμένοιν hēgouménoin		ἡγουμένων hēgouménōn	ἡγουμένων hēgouménōn	ἡγουμένων hēgouménōn
Dative		ἡγουμένῳ hēgouménōi	ἡγουμένῃ hēgouménēi	ἡγουμένῳ hēgouménōi		ἡγουμένοιν hēgouménoin	ἡγουμέναιν hēgouménain	ἡγουμένοιν hēgouménoin		ἡγουμένοις hēgouménois	ἡγουμέναις hēgouménais	ἡγουμένοις hēgouménois
Accusative		ἡγούμενον hēgoúmenon	ἡγουμένην hēgouménēn	ἡγούμενον hēgoúmenon		ἡγουμένω hēgouménō	ἡγουμένᾱ hēgouménā	ἡγουμένω hēgouménō		ἡγουμένους hēgouménous	ἡγουμένᾱς hēgouménās	ἡγούμενᾰ hēgoúmena
Vocative		ἡγούμενε hēgoúmene	ἡγουμένη hēgouménē	ἡγούμενον hēgoúmenon		ἡγουμένω hēgouménō	ἡγουμένᾱ hēgouménā	ἡγουμένω hēgouménō		ἡγούμενοι hēgoúmenoi	ἡγούμεναι hēgoúmenai	ἡγούμενᾰ hēgoúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἡγουμένως hēgouménōs				ἡγουμενώτερος hēgoumenṓteros				ἡγουμενώτᾰτος hēgoumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: ηγούμενος (igoúmenos)
  • → Georgian: იღუმენი (iɣumeni)
• → Armenian: եգումենոս (egumenos)
• → Mingrelian: ეგუმენი (egumeni)
• → Old Church Slavonic: игоумєнъ (igumenŭ)
  • Macedonian: игумен (igumen)
  • → Old East Slavic:
    • Russian: игумен (igumen)
    • Ukrainian: ігумен (ihumen)
• → Old Georgian: ეღომენოსი (eɣomenosi)

References

• “ἡγούμενος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• https://lsj.gr/wiki/%E1%BC%A1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82