ἕπω

See also: ἔπω

Ancient Greek

Etymology

Ultimately derived from a thematic present of Proto-Indo-European *sep- (“to care for”). Cognate with Sanskrit सपति (sapati, “he worships”), सपर्यति (saparyati, “he honors”) (see the Sanskrit root सप् (sap)), Avestan 𐬵𐬀𐬟𐬱𐬍 (haf-šī, “you hold (in the hand), support”), Latin sepelio (“to bury, inter”).^[1] Related to ὅπλον (hóplon, “tool”) and possibly also ἐπητής (epētḗs, “courteous”), but unrelated to ἕπομαι (hépomai, “to follow”) and εἶπον (eîpon, “I said”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hé.pɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)e.po/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈe.po/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈe.po/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈe.po/

Verb

ἕπω • (hépō)

to busy oneself with

Inflection

Present: ἕπω, ἕπομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἕπω	ἕπεις	ἕπει	ἕπετον	ἕπετον	ἕπομεν	ἕπετε	ἕπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἕπω	ἕπῃς	ἕπῃ	ἕπητον	ἕπητον	ἕπωμεν	ἕπητε	ἕπωσῐ(ν)
	optative	ἕποιμῐ	ἕποις	ἕποι	ἕποιτον	ἑποίτην	ἕποιμεν	ἕποιτε	ἕποιεν
	imperative		ἕπε	ἑπέτω	ἕπετον	ἑπέτων		ἕπετε	ἑπόντων
middle/ passive	indicative	ἕπομαι	ἕπῃ, ἕπει	ἕπεται	ἕπεσθον	ἕπεσθον	ἑπόμεθᾰ	ἕπεσθε	ἕπονται
	subjunctive	ἕπωμαι	ἕπῃ	ἕπηται	ἕπησθον	ἕπησθον	ἑπώμεθᾰ	ἕπησθε	ἕπωνται
	optative	ἑποίμην	ἕποιο	ἕποιτο	ἕποισθον	ἑποίσθην	ἑποίμεθᾰ	ἕποισθε	ἕποιντο
	imperative		ἕπου	ἑπέσθω	ἕπεσθον	ἑπέσθων		ἕπεσθε	ἑπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἕπειν				ἕπεσθαι
participle	m	ἕπων				ἑπόμενος
	f	ἕπουσᾰ				ἑπομένη
	n	ἕπον				ἑπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἕπω, ἕπομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἕπω	ἕπεις	ἕπει	ἕπετον	ἕπετον	ἕπομεν	ἕπετε	ἕπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἕπω, ἕπωμῐ	ἕπῃς, ἕπῃσθᾰ	ἕπῃ, ἕπῃσῐ	ἕπητον	ἕπητον	ἕπωμεν	ἕπητε	ἕπωσῐ(ν)
	optative	ἕποιμῐ	ἕποισ(θᾰ)	ἕποι	ἕποιτον	ἑποίτην	ἕποιμεν	ἕποιτε	ἕποιεν
	imperative		ἕπε	ἑπέτω	ἕπετον	ἑπέτων		ἕπετε	ἑπόντων
middle/ passive	indicative	ἕπομαι	ἕπεαι	ἕπεται	ἕπεσθον	ἕπεσθον	ἑπόμε(σ)θᾰ	ἕπεσθε	ἕπονται
	subjunctive	ἕπωμαι	ἕπηαι	ἕπηται	ἕπησθον	ἕπησθον	ἑπώμε(σ)θᾰ	ἕπησθε	ἕπωνται
	optative	ἑποίμην	ἕποιο	ἕποιτο	ἕποισθον	ἑποίσθην	ἑποίμε(σ)θᾰ	ἕποισθε	ἑποίᾰτο
	imperative		ἕπεο	ἑπέσθω	ἕπεσθον	ἑπέσθων		ἕπεσθε	ἑπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἕπειν/ἑπέμεν(αι)/ἕπμεν(αι)				ἕπεσθαι
participle	m	ἕπων				ἑπόμενος
	f	ἕπουσᾰ				ἑπομένη
	n	ἕπον				ἑπόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἕπω, ἕπομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἕπω	ἕπεις	ἕπει	ἕπετον	ἕπετον	ἕπομεν	ἕπετε	ἕπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἕπω	ἕπῃς	ἕπῃ	ἕπητον	ἕπητον	ἕπωμεν	ἕπητε	ἕπωσῐ(ν)
	optative	ἕποιμῐ	ἕποις	ἕποι	ἕποιτον	ἑποίτην	ἕποιμεν	ἕποιτε	ἕποιεν
	imperative		ἕπε	ἑπέτω	ἕπετον	ἑπέτων		ἕπετε	ἑπόντων
middle/ passive	indicative	ἕπομαι	ἕπεαι	ἕπεται	ἕπεσθον	ἕπεσθον	ἑπόμεθᾰ	ἕπεσθε	ἕπονται
	subjunctive	ἕπωμαι	ἕπηαι	ἕπηται	ἕπησθον	ἕπησθον	ἑπώμεθᾰ	ἕπησθε	ἕπωνται
	optative	ἑποίμην	ἕποιο	ἕποιτο	ἕποισθον	ἑποίσθην	ἑποίμεθᾰ	ἕποισθε	ἑποίᾰτο
	imperative		ἕπευ	ἑπέσθω	ἕπεσθον	ἑπέσθων		ἕπεσθε	ἑπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἕπειν				ἕπεσθαι
participle	m	ἕπων				ἑπόμενος
	f	ἕπουσᾰ				ἑπομένη
	n	ἕπον				ἑπόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: εἷπον, εἱπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εἷπον	εἷπες	εἷπε(ν)	εἵπετον	εἱπέτην	εἵπομεν	εἵπετε	εἷπον
middle/ passive	indicative	εἱπόμην	εἵπου	εἵπετο	εἵπεσθον	εἱπέσθην	εἱπόμεθᾰ	εἵπεσθε	εἵποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἕπον, ἑπόμην (Unaugmented)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἕπον	ἕπες	ἕπε(ν)	ἕπετον	ἑπέτην	ἕπομεν	ἕπετε	ἕπον
middle/ passive	indicative	ἑπόμην	ἕπου	ἕπετο	ἕπεσθον	ἑπέσθην	ἑπόμεθᾰ	ἕπεσθε	ἕποντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἕπψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἕπψομαι	ἕπψῃ, ἕπψει	ἕπψεται	ἕπψεσθον	ἕπψεσθον	ἑπψόμεθᾰ	ἕπψεσθε	ἕπψονται
middle	optative	ἑπψοίμην	ἕπψοιο	ἕπψοιτο	ἕπψοισθον	ἑπψοίσθην	ἑπψοίμεθᾰ	ἕπψοισθε	ἕπψοιντο
					middle
infinitive					ἕπψεσθαι
participle	m				ἑπψόμενος
	f				ἑπψομένη
	n				ἑπψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἑσπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἑσπόμην	ἕσπου	ἕσπετο	ἕσπεσθον	ἑσπέσθην	ἑσπόμεθᾰ	ἕσπεσθε	ἕσποντο
	subjunctive	σπῶμαι	σπῇ	σπῆται	σπῆσθον	σπῆσθον	σπώμεθᾰ	σπῆσθε	σπῶνται
	optative	σποίμην	σποῖο	σποῖτο	σποῖσθον	σποίσθην	σποίμεθᾰ	σποῖσθε	σποῖντο
	imperative		σποῦ, σπεῖο	σπέσθω	σπέσθον	σπέσθων		σπέσθε	σπέσθων
					middle
infinitive					σπέσθαι
participle	m				σπόμενος, ἑσπόμενος
	f				σπομένη, ἑσπομένη
	n				σπόμενον, ἑσπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀμφέπω (amphépō)
διέπω (diépō)
ἐφέπω (ephépō)
μεθέπω (methépō)
ὅπλον (hóplon)
περιέπω (periépō)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἕπω 1”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume I, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 448