ἐκρέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-, “out”) +‎ ῥέω (rhéō, “flow”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.kré.ɔː/ → /eˈkre.o/ → /eˈkre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.kré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈkre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈkre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈkre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈkre.o/

Verb

ἐκρέω • (ekréō)

1. to flow out or forth
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.20
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.149
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.119
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 112a
   1. (of feathers) to fall off
      • 414 BCE, Aristophanes, The Birds 104
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 518a.32
   2. to shed fruit
      • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Deuteronomy 28.40
   3. (figuratively) to melt or fall away, to disappear
      • 380 BCE, Plato, The Republic 452d
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Theages 130e
      • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Themistocles 12
2. (with cognate accusative) to shed, let fall

Inflection

   Present: ἐκρέω, ἐκρέομαι (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκρέω	ἐκρεῖς	ἐκρεῖ	ἐκρεῖτον	ἐκρεῖτον	ἐκρέομεν	ἐκρεῖτε	ἐκρέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκρέω	ἐκρέῃς	ἐκρέῃ	ἐκρέητον	ἐκρέητον	ἐκρέωμεν	ἐκρέητε	ἐκρέωσῐ(ν)
	optative	ἐκρέοιμῐ	ἐκρέοις	ἐκρέοι	ἐκρέοιτον	ἐκρεοίτην	ἐκρέοιμεν	ἐκρέοιτε	ἐκρέοιεν
	imperative		ἔκρει	ἐκρείτω	ἐκρεῖτον	ἐκρείτων		ἐκρεῖτε	ἐκρεόντων
middle/ passive	indicative	ἐκρέομαι	ἐκρέῃ, ἐκρεῖ	ἐκρεῖται	ἐκρεῖσθον	ἐκρεῖσθον	ἐκρεόμεθᾰ	ἐκρεῖσθε	ἐκρέονται
	subjunctive	ἐκρέωμαι	ἐκρέῃ	ἐκρέηται	ἐκρέησθον	ἐκρέησθον	ἐκρεώμεθᾰ	ἐκρέησθε	ἐκρέωνται
	optative	ἐκρεοίμην	ἐκρέοιο	ἐκρέοιτο	ἐκρέοισθον	ἐκρεοίσθην	ἐκρεοίμεθᾰ	ἐκρέοισθε	ἐκρέοιντο
	imperative		ἐκρέου	ἐκρείσθω	ἐκρεῖσθον	ἐκρείσθων		ἐκρεῖσθε	ἐκρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκρεῖν				ἐκρεῖσθαι
participle	m	ἐκρέων				ἐκρεόμενος
	f	ἐκρέουσᾰ				ἐκρεομένη
	n	ἐκρέον				ἐκρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐκρέω, ἐκρέομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκρέω	ἐκρέεις	ἐκρέει	ἐκρέετον	ἐκρέετον	ἐκρέομεν	ἐκρέετε	ἐκρέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκρέω	ἐκρέῃς	ἐκρέῃ	ἐκρέητον	ἐκρέητον	ἐκρέωμεν	ἐκρέητε	ἐκρέωσῐ(ν)
	optative	ἐκρέοιμῐ	ἐκρέοις	ἐκρέοι	ἐκρέοιτον	ἐκρεοίτην	ἐκρέοιμεν	ἐκρέοιτε	ἐκρέοιεν
	imperative		ἔκρεε	ἐκρεέτω	ἐκρέετον	ἐκρεέτων		ἐκρέετε	ἐκρεόντων
middle/ passive	indicative	ἐκρέομαι	ἐκρέῃ, ἐκρέει	ἐκρέεται	ἐκρέεσθον	ἐκρέεσθον	ἐκρεόμεθᾰ	ἐκρέεσθε	ἐκρέονται
	subjunctive	ἐκρέωμαι	ἐκρέῃ	ἐκρέηται	ἐκρέησθον	ἐκρέησθον	ἐκρεώμεθᾰ	ἐκρέησθε	ἐκρέωνται
	optative	ἐκρεοίμην	ἐκρέοιο	ἐκρέοιτο	ἐκρέοισθον	ἐκρεοίσθην	ἐκρεοίμεθᾰ	ἐκρέοισθε	ἐκρέοιντο
	imperative		ἐκρέου	ἐκρεέσθω	ἐκρέεσθον	ἐκρεέσθων		ἐκρέεσθε	ἐκρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκρέειν				ἐκρέεσθαι
participle	m	ἐκρέων				ἐκρεόμενος
	f	ἐκρέουσᾰ				ἐκρεομένη
	n	ἐκρέον				ἐκρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐκρείω, ἐκρείομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκρείω	ἐκρείεις	ἐκρείει	ἐκρείετον	ἐκρείετον	ἐκρείομεν	ἐκρείετε	ἐκρείουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκρείω, ἐκρείωμῐ	ἐκρείῃς, ἐκρείῃσθᾰ	ἐκρείῃ, ἐκρείῃσῐ	ἐκρείητον	ἐκρείητον	ἐκρείωμεν	ἐκρείητε	ἐκρείωσῐ(ν)
	optative	ἐκρείοιμῐ	ἐκρείοισ(θᾰ)	ἐκρείοι	ἐκρείοιτον	ἐκρειοίτην	ἐκρείοιμεν	ἐκρείοιτε	ἐκρείοιεν
	imperative		ἔκρειε	ἐκρειέτω	ἐκρείετον	ἐκρειέτων		ἐκρείετε	ἐκρειόντων
middle/ passive	indicative	ἐκρείομαι	ἐκρείεαι	ἐκρείεται	ἐκρείεσθον	ἐκρείεσθον	ἐκρειόμε(σ)θᾰ	ἐκρείεσθε	ἐκρείονται
	subjunctive	ἐκρείωμαι	ἐκρείηαι	ἐκρείηται	ἐκρείησθον	ἐκρείησθον	ἐκρειώμε(σ)θᾰ	ἐκρείησθε	ἐκρείωνται
	optative	ἐκρειοίμην	ἐκρείοιο	ἐκρείοιτο	ἐκρείοισθον	ἐκρειοίσθην	ἐκρειοίμε(σ)θᾰ	ἐκρείοισθε	ἐκρειοίᾰτο
	imperative		ἐκρείεο	ἐκρειέσθω	ἐκρείεσθον	ἐκρειέσθων		ἐκρείεσθε	ἐκρειέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκρείειν/ἐκρειέμεν(αι)/ἐκρειμέναι				ἐκρείεσθαι
participle	m	ἐκρείων				ἐκρειόμενος
	f	ἐκρείουσᾰ				ἐκρειομένη
	n	ἐκρεῖον				ἐκρειόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐξέρρεον, ἐξερρεόμην (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέρρεον	ἐξέρρεις	ἐξέρρει	ἐξερρεῖτον	ἐξερρείτην	ἐξερρέομεν	ἐξερρεῖτε	ἐξέρρεον
middle	indicative	ἐξερρεόμην	ἐξερρέου	ἐξερρεῖτο	ἐξερρεῖσθον	ἐξερρείσθην	ἐξερρεόμεθᾰ	ἐξερρεῖσθε	ἐξερρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐξέρρεον, ἐξερρεόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέρρεον	ἐξέρρεες	ἐξέρρεε(ν)	ἐξερρέετον	ἐξερρεέτην	ἐξερρέομεν	ἐξερρέετε	ἐξέρρεον
middle/ passive	indicative	ἐξερρεόμην	ἐξερρέου	ἐξερρέετο	ἐξερρέεσθον	ἐξερρεέσθην	ἐξερρεόμεθᾰ	ἐξερρέεσθε	ἐξερρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐκρεύσω, ἐκρεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκρεύσω	ἐκρεύσεις	ἐκρεύσει	ἐκρεύσετον	ἐκρεύσετον	ἐκρεύσομεν	ἐκρεύσετε	ἐκρεύσουσῐ(ν)
	optative	ἐκρεύσοιμῐ	ἐκρεύσοις	ἐκρεύσοι	ἐκρεύσοιτον	ἐκρευσοίτην	ἐκρεύσοιμεν	ἐκρεύσοιτε	ἐκρεύσοιεν
middle	indicative	ἐκρεύσομαι	ἐκρεύσῃ, ἐκρεύσει	ἐκρεύσεται	ἐκρεύσεσθον	ἐκρεύσεσθον	ἐκρευσόμεθᾰ	ἐκρεύσεσθε	ἐκρεύσονται
	optative	ἐκρευσοίμην	ἐκρεύσοιο	ἐκρεύσοιτο	ἐκρεύσοισθον	ἐκρευσοίσθην	ἐκρευσοίμεθᾰ	ἐκρεύσοισθε	ἐκρεύσοιντο
		active			middle
infinitive		ἐκρεύσειν			ἐκρεύσεσθαι
participle	m	ἐκρεύσων			ἐκρευσόμενος
	f	ἐκρεύσουσᾰ			ἐκρευσομένη
	n	ἐκρεῦσον			ἐκρευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐκρῠήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐκρῠήσομαι	ἐκρῠήσῃ	ἐκρῠήσεται	ἐκρῠήσεσθον	ἐκρῠήσεσθον	ἐκρῠησόμεθᾰ	ἐκρῠήσεσθε	ἐκρῠήσονται
	optative	ἐκρῠησοίμην	ἐκρῠήσοιο	ἐκρῠήσοιτο	ἐκρῠήσοισθον	ἐκρῠησοίσθην	ἐκρῠησοίμεθᾰ	ἐκρῠήσοισθε	ἐκρῠήσοιντο
							passive
infinitive							ἐκρῠήσεσθαι
participle	m						ἐκρῠησόμενος
	f						ἐκρῠησομένη
	n						ἐκρῠησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐκρευσέω, ἐκρευσέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκρευσέω	ἐκρευσέεις	ἐκρευσέει	ἐκρευσέετον	ἐκρευσέετον	ἐκρευσέομεν	ἐκρευσέετε	ἐκρευσέουσῐ(ν)
	optative	ἐκρευσέοιμῐ	ἐκρευσέοις	ἐκρευσέοι	ἐκρευσέοιτον	ἐκρευσεοίτην	ἐκρευσέοιμεν	ἐκρευσέοιτε	ἐκρευσέοιεν
middle	indicative	ἐκρευσέομαι	ἐκρευσέῃ, ἐκρευσέει	ἐκρευσέεται	ἐκρευσέεσθον	ἐκρευσέεσθον	ἐκρευσεόμεθᾰ	ἐκρευσέεσθε	ἐκρευσέονται
	optative	ἐκρευσεοίμην	ἐκρευσέοιο	ἐκρευσέοιτο	ἐκρευσέοισθον	ἐκρευσεοίσθην	ἐκρευσεοίμεθᾰ	ἐκρευσέοισθε	ἐκρευσέοιντο
		active			middle
infinitive		ἐκρευσέειν			ἐκρευσέεσθαι
participle	m	ἐκρευσέων			ἐκρευσεόμενος
	f	ἐκρευσέουσᾰ			ἐκρευσεομένη
	n	ἐκρευσέον			ἐκρευσεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐκρευσῶ, ἐκρευσοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκρευσῶ	ἐκρευσεῖς	ἐκρευσεῖ	ἐκρευσεῖτον	ἐκρευσεῖτον	ἐκρευσοῦμεν	ἐκρευσεῖτε	ἐκρευσοῦσῐ(ν)
	optative	ἐκρευσοίην, ἐκρευσοῖμῐ	ἐκρευσοίης, ἐκρευσοῖς	ἐκρευσοίη, ἐκρευσοῖ	ἐκρευσοῖτον, ἐκρευσοίητον	ἐκρευσοίτην, ἐκρευσοιήτην	ἐκρευσοῖμεν, ἐκρευσοίημεν	ἐκρευσοῖτε, ἐκρευσοίητε	ἐκρευσοῖεν, ἐκρευσοίησᾰν
middle	indicative	ἐκρευσοῦμαι	ἐκρευσῇ	ἐκρευσεῖται	ἐκρευσεῖσθον	ἐκρευσεῖσθον	ἐκρευσούμεθᾰ	ἐκρευσεῖσθε	ἐκρευσοῦνται
	optative	ἐκρευσοίμην	ἐκρευσοῖο	ἐκρευσοῖτο	ἐκρευσοῖσθον	ἐκρευσοίσθην	ἐκρευσοίμεθᾰ	ἐκρευσοῖσθε	ἐκρευσοῖντο
		active			middle
infinitive		ἐκρευσεῖν			ἐκρευσεῖσθαι
participle	m	ἐκρευσῶν			ἐκρευσούμενος
	f	ἐκρευσοῦσᾰ			ἐκρευσουμένη
	n	ἐκρευσοῦν			ἐκρευσούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐξέρρευσᾰ, ἐξερρευσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέρρευσᾰ	ἐξέρρευσᾰς	ἐξέρρευσε(ν)	ἐξερρεύσᾰτον	ἐξερρευσᾰ́την	ἐξερρεύσᾰμεν	ἐξερρεύσᾰτε	ἐξέρρευσᾰν
	subjunctive	ἐκρεύσω	ἐκρεύσῃς	ἐκρεύσῃ	ἐκρεύσητον	ἐκρεύσητον	ἐκρεύσωμεν	ἐκρεύσητε	ἐκρεύσωσῐ(ν)
	optative	ἐκρεύσαιμῐ	ἐκρεύσειᾰς, ἐκρεύσαις	ἐκρεύσειε(ν), ἐκρεύσαι	ἐκρεύσαιτον	ἐκρευσαίτην	ἐκρεύσαιμεν	ἐκρεύσαιτε	ἐκρεύσειᾰν, ἐκρεύσαιεν
	imperative		ἔκρευσον	ἐκρευσᾰ́τω	ἐκρεύσᾰτον	ἐκρευσᾰ́των		ἐκρεύσᾰτε	ἐκρευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξερρευσᾰ́μην	ἐξερρεύσω	ἐξερρεύσᾰτο	ἐξερρεύσᾰσθον	ἐξερρευσᾰ́σθην	ἐξερρευσᾰ́μεθᾰ	ἐξερρεύσᾰσθε	ἐξερρεύσᾰντο
	subjunctive	ἐκρεύσωμαι	ἐκρεύσῃ	ἐκρεύσηται	ἐκρεύσησθον	ἐκρεύσησθον	ἐκρευσώμεθᾰ	ἐκρεύσησθε	ἐκρεύσωνται
	optative	ἐκρευσαίμην	ἐκρεύσαιο	ἐκρεύσαιτο	ἐκρεύσαισθον	ἐκρευσαίσθην	ἐκρευσαίμεθᾰ	ἐκρεύσαισθε	ἐκρεύσαιντο
	imperative		ἔκρευσαι	ἐκρευσᾰ́σθω	ἐκρεύσᾰσθον	ἐκρευσᾰ́σθων		ἐκρεύσᾰσθε	ἐκρευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐκρεῦσαι			ἐκρεύσᾰσθαι
participle	m	ἐκρεύσᾱς			ἐκρευσᾰ́μενος
	f	ἐκρεύσᾱσᾰ			ἐκρευσᾰμένη
	n	ἐκρεῦσᾰν			ἐκρευσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐξερρῠ́ην (Attic, active sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐξερρῠ́ην	ἐξερρῠ́ης	ἐξερρῠ́η	ἐξερρῠ́ητον	ἐξερρῠήτην	ἐξερρῠ́ημεν	ἐξερρῠ́ητε	ἐξερρῠ́ησᾰν
	subjunctive	ἐκρῠῶ	ἐκρῠῇς	ἐκρῠῇ	ἐκρῠῆτον	ἐκρῠῆτον	ἐκρῠῶμεν	ἐκρῠῆτε	ἐκρῠῶσῐ(ν)
	optative	ἐκρῠείην	ἐκρῠείης	ἐκρῠείη	ἐκρῠεῖτον, ἐκρῠείητον	ἐκρῠείτην, ἐκρῠειήτην	ἐκρῠεῖμεν, ἐκρῠείημεν	ἐκρῠεῖτε, ἐκρῠείητε	ἐκρῠεῖεν, ἐκρῠείησᾰν
	imperative		ἐκρῠ́ηθῐ	ἐκρῠήτω	ἐκρῠ́ητον	ἐκρῠήτων		ἐκρῠ́ητε	ἐκρῠέντων
							passive
infinitive							ἐκρῠῆναι
participle	m						ἐκρῠείς
	f						ἐκρῠεῖσᾰ
	n						ἐκρῠέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐξερρύηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξερρύηκᾰ	ἐξερρύηκᾰς	ἐξερρύηκε(ν)	ἐξερρυήκᾰτον	ἐξερρυήκᾰτον	ἐξερρυήκᾰμεν	ἐξερρυήκᾰτε	ἐξερρυήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐξερρυήκω	ἐξερρυήκῃς	ἐξερρυήκῃ	ἐξερρυήκητον	ἐξερρυήκητον	ἐξερρυήκωμεν	ἐξερρυήκητε	ἐξερρυήκωσῐ(ν)
	optative	ἐξερρυήκοιμῐ, ἐξερρυηκοίην	ἐξερρυήκοις, ἐξερρυηκοίης	ἐξερρυήκοι, ἐξερρυηκοίη	ἐξερρυήκοιτον	ἐξερρυηκοίτην	ἐξερρυήκοιμεν	ἐξερρυήκοιτε	ἐξερρυήκοιεν
	imperative		ἐξερρύηκε	ἐξερρυηκέτω	ἐξερρυήκετον	ἐξερρυηκέτων		ἐξερρυήκετε	ἐξερρυηκόντων
		active
infinitive		ἐξερρυηκέναι
participle	m	ἐξερρυηκώς
	f	ἐξερρυηκυῖᾰ
	n	ἐξερρυηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀντεκρέω (antekréō)
• δῐεκρέω (diekréō)
• πᾰρεκρέω (parekréō)
• προεκρέω (proekréō)
• σῠνεκρέω (sunekréō)
• ὑπεκρέω (hupekréō)

Related terms

• ἔκρευσῐς (ékreusis)
• ἐκροή (ekroḗ)
• ἔκροιᾰ (ékroia)
• ἔκροος (ékroos)
• ἔκρῠσῐς (ékrusis)

Descendants

• Greek: εκρέω (ekréo)

References

• “ἐκρέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐκρέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἐκρέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐκρέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἐκρέω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften