ἐκλάμπω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-, “out, away, off”) +‎ λᾰ́μπω (lắmpō, “to give light, shine”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.klám.pɔː/ → /eˈklam.po/ → /eˈklam.bo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.klám.pɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈklam.po/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈklam.po/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈklam.po/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈklam.bo/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ά by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

ἐκλᾰ́μπω • (eklắmpō)

1. to shine or beam forth; (of a fever) to burst forth violently; (of sound) to be clearly heard
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.82
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, On Ancient Medicine 16
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 15.31.1
   1. to be distinguished
      • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Cicero 2
2. to flash forth
   • 95 CE – 165 CE, Appian, Syrian Wars 56
3. (astrology) Synonym of δῐαυγᾰ́ζω (dĭaugắzō)

Inflection

   Present: ἐκλᾰ́μπω, ἐκλᾰ́μπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκλᾰ́μπω	ἐκλᾰ́μπεις	ἐκλᾰ́μπει	ἐκλᾰ́μπετον	ἐκλᾰ́μπετον	ἐκλᾰ́μπομεν	ἐκλᾰ́μπετε	ἐκλᾰ́μπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκλᾰ́μπω	ἐκλᾰ́μπῃς	ἐκλᾰ́μπῃ	ἐκλᾰ́μπητον	ἐκλᾰ́μπητον	ἐκλᾰ́μπωμεν	ἐκλᾰ́μπητε	ἐκλᾰ́μπωσῐ(ν)
	optative	ἐκλᾰ́μποιμῐ	ἐκλᾰ́μποις	ἐκλᾰ́μποι	ἐκλᾰ́μποιτον	ἐκλᾰμποίτην	ἐκλᾰ́μποιμεν	ἐκλᾰ́μποιτε	ἐκλᾰ́μποιεν
	imperative		ἔκλᾰμπε	ἐκλᾰμπέτω	ἐκλᾰ́μπετον	ἐκλᾰμπέτων		ἐκλᾰ́μπετε	ἐκλᾰμπόντων
middle/ passive	indicative	ἐκλᾰ́μπομαι	ἐκλᾰ́μπῃ, ἐκλᾰ́μπει	ἐκλᾰ́μπεται	ἐκλᾰ́μπεσθον	ἐκλᾰ́μπεσθον	ἐκλᾰμπόμεθᾰ	ἐκλᾰ́μπεσθε	ἐκλᾰ́μπονται
	subjunctive	ἐκλᾰ́μπωμαι	ἐκλᾰ́μπῃ	ἐκλᾰ́μπηται	ἐκλᾰ́μπησθον	ἐκλᾰ́μπησθον	ἐκλᾰμπώμεθᾰ	ἐκλᾰ́μπησθε	ἐκλᾰ́μπωνται
	optative	ἐκλᾰμποίμην	ἐκλᾰ́μποιο	ἐκλᾰ́μποιτο	ἐκλᾰ́μποισθον	ἐκλᾰμποίσθην	ἐκλᾰμποίμεθᾰ	ἐκλᾰ́μποισθε	ἐκλᾰ́μποιντο
	imperative		ἐκλᾰ́μπου	ἐκλᾰμπέσθω	ἐκλᾰ́μπεσθον	ἐκλᾰμπέσθων		ἐκλᾰ́μπεσθε	ἐκλᾰμπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκλᾰ́μπειν				ἐκλᾰ́μπεσθαι
participle	m	ἐκλᾰ́μπων				ἐκλᾰμπόμενος
	f	ἐκλᾰ́μπουσᾰ				ἐκλᾰμπομένη
	n	ἐκλᾰ́μπον				ἐκλᾰμπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐξέλᾰμπον, ἐξελᾰμπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέλᾰμπον	ἐξέλᾰμπες	ἐξέλᾰμπε(ν)	ἐξελᾰ́μπετον	ἐξελᾰμπέτην	ἐξελᾰ́μπομεν	ἐξελᾰ́μπετε	ἐξέλᾰμπον
middle/ passive	indicative	ἐξελᾰμπόμην	ἐξελᾰ́μπου	ἐξελᾰ́μπετο	ἐξελᾰ́μπεσθον	ἐξελᾰμπέσθην	ἐξελᾰμπόμεθᾰ	ἐξελᾰ́μπεσθε	ἐξελᾰ́μποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐκλᾰ́μψω, ἐκλᾰ́μψομαι, ἐκλαμφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκλᾰ́μψω	ἐκλᾰ́μψεις	ἐκλᾰ́μψει	ἐκλᾰ́μψετον	ἐκλᾰ́μψετον	ἐκλᾰ́μψομεν	ἐκλᾰ́μψετε	ἐκλᾰ́μψουσῐ(ν)
	optative	ἐκλᾰ́μψοιμῐ	ἐκλᾰ́μψοις	ἐκλᾰ́μψοι	ἐκλᾰ́μψοιτον	ἐκλᾰμψοίτην	ἐκλᾰ́μψοιμεν	ἐκλᾰ́μψοιτε	ἐκλᾰ́μψοιεν
middle	indicative	ἐκλᾰ́μψομαι	ἐκλᾰ́μψῃ, ἐκλᾰ́μψει	ἐκλᾰ́μψεται	ἐκλᾰ́μψεσθον	ἐκλᾰ́μψεσθον	ἐκλᾰμψόμεθᾰ	ἐκλᾰ́μψεσθε	ἐκλᾰ́μψονται
	optative	ἐκλᾰμψοίμην	ἐκλᾰ́μψοιο	ἐκλᾰ́μψοιτο	ἐκλᾰ́μψοισθον	ἐκλᾰμψοίσθην	ἐκλᾰμψοίμεθᾰ	ἐκλᾰ́μψοισθε	ἐκλᾰ́μψοιντο
passive	indicative	ἐκλαμφθήσομαι	ἐκλαμφθήσῃ	ἐκλαμφθήσεται	ἐκλαμφθήσεσθον	ἐκλαμφθήσεσθον	ἐκλαμφθησόμεθᾰ	ἐκλαμφθήσεσθε	ἐκλαμφθήσονται
	optative	ἐκλαμφθησοίμην	ἐκλαμφθήσοιο	ἐκλαμφθήσοιτο	ἐκλαμφθήσοισθον	ἐκλαμφθησοίσθην	ἐκλαμφθησοίμεθᾰ	ἐκλαμφθήσοισθε	ἐκλαμφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐκλᾰ́μψειν			ἐκλᾰ́μψεσθαι		ἐκλαμφθήσεσθαι
participle	m	ἐκλᾰ́μψων			ἐκλᾰμψόμενος		ἐκλαμφθησόμενος
	f	ἐκλᾰ́μψουσᾰ			ἐκλᾰμψομένη		ἐκλαμφθησομένη
	n	ἐκλᾰ́μψον			ἐκλᾰμψόμενον		ἐκλαμφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐξέλᾰμψᾰ, ἐξελᾰμψᾰ́μην, ἐξελάμφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέλᾰμψᾰ	ἐξέλᾰμψᾰς	ἐξέλᾰμψε(ν)	ἐξελᾰ́μψᾰτον	ἐξελᾰμψᾰ́την	ἐξελᾰ́μψᾰμεν	ἐξελᾰ́μψᾰτε	ἐξέλᾰμψᾰν
	subjunctive	ἐκλᾰ́μψω	ἐκλᾰ́μψῃς	ἐκλᾰ́μψῃ	ἐκλᾰ́μψητον	ἐκλᾰ́μψητον	ἐκλᾰ́μψωμεν	ἐκλᾰ́μψητε	ἐκλᾰ́μψωσῐ(ν)
	optative	ἐκλᾰ́μψαιμῐ	ἐκλᾰ́μψειᾰς, ἐκλᾰ́μψαις	ἐκλᾰ́μψειε(ν), ἐκλᾰ́μψαι	ἐκλᾰ́μψαιτον	ἐκλᾰμψαίτην	ἐκλᾰ́μψαιμεν	ἐκλᾰ́μψαιτε	ἐκλᾰ́μψειᾰν, ἐκλᾰ́μψαιεν
	imperative		ἔκλᾰμψον	ἐκλᾰμψᾰ́τω	ἐκλᾰ́μψᾰτον	ἐκλᾰμψᾰ́των		ἐκλᾰ́μψᾰτε	ἐκλᾰμψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξελᾰμψᾰ́μην	ἐξελᾰ́μψω	ἐξελᾰ́μψᾰτο	ἐξελᾰ́μψᾰσθον	ἐξελᾰμψᾰ́σθην	ἐξελᾰμψᾰ́μεθᾰ	ἐξελᾰ́μψᾰσθε	ἐξελᾰ́μψᾰντο
	subjunctive	ἐκλᾰ́μψωμαι	ἐκλᾰ́μψῃ	ἐκλᾰ́μψηται	ἐκλᾰ́μψησθον	ἐκλᾰ́μψησθον	ἐκλᾰμψώμεθᾰ	ἐκλᾰ́μψησθε	ἐκλᾰ́μψωνται
	optative	ἐκλᾰμψαίμην	ἐκλᾰ́μψαιο	ἐκλᾰ́μψαιτο	ἐκλᾰ́μψαισθον	ἐκλᾰμψαίσθην	ἐκλᾰμψαίμεθᾰ	ἐκλᾰ́μψαισθε	ἐκλᾰ́μψαιντο
	imperative		ἔκλᾰμψαι	ἐκλᾰμψᾰ́σθω	ἐκλᾰ́μψᾰσθον	ἐκλᾰμψᾰ́σθων		ἐκλᾰ́μψᾰσθε	ἐκλᾰμψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐξελάμφθην	ἐξελάμφθης	ἐξελάμφθη	ἐξελάμφθητον	ἐξελαμφθήτην	ἐξελάμφθημεν	ἐξελάμφθητε	ἐξελάμφθησᾰν
	subjunctive	ἐκλαμφθῶ	ἐκλαμφθῇς	ἐκλαμφθῇ	ἐκλαμφθῆτον	ἐκλαμφθῆτον	ἐκλαμφθῶμεν	ἐκλαμφθῆτε	ἐκλαμφθῶσῐ(ν)
	optative	ἐκλαμφθείην	ἐκλαμφθείης	ἐκλαμφθείη	ἐκλαμφθεῖτον, ἐκλαμφθείητον	ἐκλαμφθείτην, ἐκλαμφθειήτην	ἐκλαμφθεῖμεν, ἐκλαμφθείημεν	ἐκλαμφθεῖτε, ἐκλαμφθείητε	ἐκλαμφθεῖεν, ἐκλαμφθείησᾰν
	imperative		ἐκλάμφθητῐ	ἐκλαμφθήτω	ἐκλάμφθητον	ἐκλαμφθήτων		ἐκλάμφθητε	ἐκλαμφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐκλᾰ́μψαι			ἐκλᾰ́μψᾰσθαι		ἐκλαμφθῆναι
participle	m	ἐκλᾰ́μψᾱς			ἐκλᾰμψᾰ́μενος		ἐκλαμφθείς
	f	ἐκλᾰ́μψᾱσᾰ			ἐκλᾰμψᾰμένη		ἐκλαμφθεῖσᾰ
	n	ἐκλᾰ́μψᾰν			ἐκλᾰμψᾰ́μενον		ἐκλαμφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐκλέλᾰμπᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκλέλᾰμπᾰ	ἐκλέλᾰμπᾰς	ἐκλέλᾰμπε(ν)	ἐκλελᾰ́μπᾰτον	ἐκλελᾰ́μπᾰτον	ἐκλελᾰ́μπᾰμεν	ἐκλελᾰ́μπᾰτε	ἐκλελᾰ́μπᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκλελᾰ́μπω	ἐκλελᾰ́μπῃς	ἐκλελᾰ́μπῃ	ἐκλελᾰ́μπητον	ἐκλελᾰ́μπητον	ἐκλελᾰ́μπωμεν	ἐκλελᾰ́μπητε	ἐκλελᾰ́μπωσῐ(ν)
	optative	ἐκλελᾰ́μποιμῐ, ἐκλελᾰμποίην	ἐκλελᾰ́μποις, ἐκλελᾰμποίης	ἐκλελᾰ́μποι, ἐκλελᾰμποίη	ἐκλελᾰ́μποιτον	ἐκλελᾰμποίτην	ἐκλελᾰ́μποιμεν	ἐκλελᾰ́μποιτε	ἐκλελᾰ́μποιεν
	imperative		ἐκλέλᾰμπε	ἐκλελᾰμπέτω	ἐκλελᾰ́μπετον	ἐκλελᾰμπέτων		ἐκλελᾰ́μπετε	ἐκλελᾰμπόντων
		active
infinitive		ἐκλελᾰμπέναι
participle	m	ἐκλελᾰμπώς
	f	ἐκλελᾰμπυῖᾰ
	n	ἐκλελᾰμπός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἔκλᾰμψῐς (éklămpsĭs, noun)

Related terms

• ἔκλᾰμπρος (éklămpros)
• ἐκλᾰμπρῠ́νω (eklămprŭ́nō)

References

• “ἐκλάμπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press