ἀποδεικτικός

See also: αποδεικτικός

Ancient Greek

Etymology

From ἀποδείκνυμι (apodeíknumi) +‎ -τικός (-tikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.deːk.ti.kós/ → /a.po.ðik.tiˈkos/ → /a.po.ðik.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.deːk.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.dik.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.ðik.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.ðik.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.ðik.tiˈkos/

Adjective

ἀποδεικτῐκός • (apodeiktikós) m (feminine ἀποδεικτῐκή, neuter ἀποδεικτῐκόν); first/second declension

1. affording proof, demonstrative
2. explanatory
3. scientifically minded, exact
4. (nominalized, neuter plural) sights, attractions

Declension

First and second declension of ᾰ̓ποδεικτῐκός; ᾰ̓ποδεικτῐκή; ᾰ̓ποδεικτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓ποδεικτῐκός apodeiktikós	ᾰ̓ποδεικτῐκή apodeiktikḗ	ᾰ̓ποδεικτῐκόν apodeiktikón		ᾰ̓ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ	ᾰ̓ποδεικτῐκᾱ́ apodeiktikā́	ᾰ̓ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ		ᾰ̓ποδεικτῐκοί apodeiktikoí	ᾰ̓ποδεικτῐκαί apodeiktikaí	ᾰ̓ποδεικτῐκᾰ́ apodeiktiká
Genitive		ᾰ̓ποδεικτῐκοῦ apodeiktikoû	ᾰ̓ποδεικτῐκῆς apodeiktikês	ᾰ̓ποδεικτῐκοῦ apodeiktikoû		ᾰ̓ποδεικτῐκοῖν apodeiktikoîn	ᾰ̓ποδεικτῐκαῖν apodeiktikaîn	ᾰ̓ποδεικτῐκοῖν apodeiktikoîn		ᾰ̓ποδεικτῐκῶν apodeiktikôn	ᾰ̓ποδεικτῐκῶν apodeiktikôn	ᾰ̓ποδεικτῐκῶν apodeiktikôn
Dative		ᾰ̓ποδεικτῐκῷ apodeiktikôi	ᾰ̓ποδεικτῐκῇ apodeiktikêi	ᾰ̓ποδεικτῐκῷ apodeiktikôi		ᾰ̓ποδεικτῐκοῖν apodeiktikoîn	ᾰ̓ποδεικτῐκαῖν apodeiktikaîn	ᾰ̓ποδεικτῐκοῖν apodeiktikoîn		ᾰ̓ποδεικτῐκοῖς apodeiktikoîs	ᾰ̓ποδεικτῐκαῖς apodeiktikaîs	ᾰ̓ποδεικτῐκοῖς apodeiktikoîs
Accusative		ᾰ̓ποδεικτῐκόν apodeiktikón	ᾰ̓ποδεικτῐκήν apodeiktikḗn	ᾰ̓ποδεικτῐκόν apodeiktikón		ᾰ̓ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ	ᾰ̓ποδεικτῐκᾱ́ apodeiktikā́	ᾰ̓ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ		ᾰ̓ποδεικτῐκούς apodeiktikoús	ᾰ̓ποδεικτῐκᾱ́ς apodeiktikā́s	ᾰ̓ποδεικτῐκᾰ́ apodeiktiká
Vocative		ᾰ̓ποδεικτῐκέ apodeiktiké	ᾰ̓ποδεικτῐκή apodeiktikḗ	ᾰ̓ποδεικτῐκόν apodeiktikón		ᾰ̓ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ	ᾰ̓ποδεικτῐκᾱ́ apodeiktikā́	ᾰ̓ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ		ᾰ̓ποδεικτῐκοί apodeiktikoí	ᾰ̓ποδεικτῐκαί apodeiktikaí	ᾰ̓ποδεικτῐκᾰ́ apodeiktiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓ποδεικτῐκῶς apodeiktikôs				ᾰ̓ποδεικτῐκώτερος apodeiktikṓteros				ᾰ̓ποδεικτῐκώτᾰτος apodeiktikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: apodeictic
• → Greek: αποδεικτικός (apodeiktikós) (learned)
• → Latin: apodīcticus (see there for further descendants)

Further reading

• ἀποδεικτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποδεικτικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀποδεικτικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἀποδεικτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press