ἀναλαμβάνω

See also: αναλαμβάνω

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓νᾰ- (ana-, “up, again, back”) +‎ λαμβάνω (lambánō, “take”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.lam.bá.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.na.lamˈba.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.na.lamˈba.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.na.lamˈba.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.na.lamˈba.no/

Verb

ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νω • (analambánō)

(transitive) take up
1. (physically, transitive) take in one's hands
2. (figuratively, transitive) take up subjects in turn
  - 386 BCE – 367 BCE, Plato, Meno 87e:
    σκεψώμεθα δὴ καθ’ ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν ἃ ἡμᾶς ὠφελεῖ.
    skepsṓmetha dḕ kath’ hékaston analambánontes poîá estin hà hēmâs ōpheleî.
    Now let us consider, taking each in turn, what are the sort of things that benefit us.
(transitive) take back
1. (transitive) regain, recover
2. (transitive) restore, repair
3. (transitive) resume

Conjugation

Present: ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νω	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νεις	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νει	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετον	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετον	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νομεν	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετε	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νω	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νῃς	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νῃ	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νητον	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νητον	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νωμεν	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νητε	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιμῐ	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοις	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοι	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιτον	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰνοίτην	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιμεν	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιτε	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιεν
	imperative		ᾰ̓νᾰλᾰ́μβᾰνε	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰνέτω	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετον	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰνέτων		ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετε	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰνόντων
		active
infinitive		ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νειν
participle	m	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νων
	f	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νουσᾰ
	n	ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνον	ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνες	ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνε(ν)	ᾰ̓νελᾰμβᾰ́νετον	ᾰ̓νελᾰμβᾰνέτην	ᾰ̓νελᾰμβᾰ́νομεν	ᾰ̓νελᾰμβᾰ́νετε	ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̓νᾰλήψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ᾰ̓νᾰλήψομαι	ᾰ̓νᾰλήψῃ, ᾰ̓νᾰλήψει	ᾰ̓νᾰλήψεται	ᾰ̓νᾰλήψεσθον	ᾰ̓νᾰλήψεσθον	ᾰ̓νᾰληψόμεθᾰ	ᾰ̓νᾰλήψεσθε	ᾰ̓νᾰλήψονται
middle	optative	ᾰ̓νᾰληψοίμην	ᾰ̓νᾰλήψοιο	ᾰ̓νᾰλήψοιτο	ᾰ̓νᾰλήψοισθον	ᾰ̓νᾰληψοίσθην	ᾰ̓νᾰληψοίμεθᾰ	ᾰ̓νᾰλήψοισθε	ᾰ̓νᾰλήψοιντο
					middle
infinitive					ᾰ̓νᾰλήψεσθαι
participle	m				ᾰ̓νᾰληψόμενος
	f				ᾰ̓νᾰληψομένη
	n				ᾰ̓νᾰληψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾰ̓νέλᾰβον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νέλᾰβον	ᾰ̓νέλᾰβες	ᾰ̓νέλᾰβε(ν)	ᾰ̓νελᾰ́βετον	ᾰ̓νελᾰβέτην	ᾰ̓νελᾰ́βομεν	ᾰ̓νελᾰ́βετε	ᾰ̓νέλᾰβον
	subjunctive	ᾰ̓νᾰλᾰ́βω	ᾰ̓νᾰλᾰ́βῃς	ᾰ̓νᾰλᾰ́βῃ	ᾰ̓νᾰλᾰ́βητον	ᾰ̓νᾰλᾰ́βητον	ᾰ̓νᾰλᾰ́βωμεν	ᾰ̓νᾰλᾰ́βητε	ᾰ̓νᾰλᾰ́βωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιμῐ	ᾰ̓νᾰλᾰ́βοις	ᾰ̓νᾰλᾰ́βοι	ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιτον	ᾰ̓νᾰλᾰβοίτην	ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιμεν	ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιτε	ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιεν
	imperative		ᾰ̓νᾰ́λᾰβε	ᾰ̓νᾰλᾰβέτω	ᾰ̓νᾰλᾰ́βετον	ᾰ̓νᾰλᾰβέτων		ᾰ̓νᾰλᾰ́βετε	ᾰ̓νᾰλᾰβόντων
		active
infinitive		ᾰ̓νᾰλᾰβεῖν
participle	m	ᾰ̓νᾰλᾰβών
	f	ᾰ̓νᾰλᾰβοῦσᾰ
	n	ᾰ̓νᾰλᾰβόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾰ̓νείληφᾰ, ᾰ̓νείλημμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νείληφᾰ	ᾰ̓νείληφᾰς	ᾰ̓νείληφε(ν)	ᾰ̓νειλήφᾰτον	ᾰ̓νειλήφᾰτον	ᾰ̓νειλήφᾰμεν	ᾰ̓νειλήφᾰτε	ᾰ̓νειλήφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓νειλήφω	ᾰ̓νειλήφῃς	ᾰ̓νειλήφῃ	ᾰ̓νειλήφητον	ᾰ̓νειλήφητον	ᾰ̓νειλήφωμεν	ᾰ̓νειλήφητε	ᾰ̓νειλήφωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νειλήφοιμῐ, ᾰ̓νειληφοίην	ᾰ̓νειλήφοις, ᾰ̓νειληφοίης	ᾰ̓νειλήφοι, ᾰ̓νειληφοίη	ᾰ̓νειλήφοιτον	ᾰ̓νειληφοίτην	ᾰ̓νειλήφοιμεν	ᾰ̓νειλήφοιτε	ᾰ̓νειλήφοιεν
	imperative		ᾰ̓νείληφε	ᾰ̓νειληφέτω	ᾰ̓νειλήφετον	ᾰ̓νειληφέτων		ᾰ̓νειλήφετε	ᾰ̓νειληφόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νείλημμαι	ᾰ̓νείληψαι	ᾰ̓νείληπται	ᾰ̓νείληφθον	ᾰ̓νείληφθον	ᾰ̓νειλήμμεθᾰ	ᾰ̓νείληφθε	ᾰ̓νειλήβᾰται
	subjunctive	ᾰ̓νειλημμένος ὦ	ᾰ̓νειλημμένος ᾖς	ᾰ̓νειλημμένος ᾖ	ᾰ̓νειλημμένω ἦτον	ᾰ̓νειλημμένω ἦτον	ᾰ̓νειλημμένοι ὦμεν	ᾰ̓νειλημμένοι ἦτε	ᾰ̓νειλημμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νειλημμένος εἴην	ᾰ̓νειλημμένος εἴης	ᾰ̓νειλημμένος εἴη	ᾰ̓νειλημμένω εἴητον/εἶτον	ᾰ̓νειλημμένω εἰήτην/εἴτην	ᾰ̓νειλημμένοι εἴημεν/εἶμεν	ᾰ̓νειλημμένοι εἴητε/εἶτε	ᾰ̓νειλημμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ᾰ̓νείληψο	ᾰ̓νειλήφθω	ᾰ̓νείληφθον	ᾰ̓νειλήφθων		ᾰ̓νείληφθε	ᾰ̓νειλήφθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓νειληφέναι				ᾰ̓νειλῆφθαι
participle	m	ᾰ̓νειληφώς				ᾰ̓νειλημμένος
	f	ᾰ̓νειληφυῖᾰ				ᾰ̓νειλημμένη
	n	ᾰ̓νειληφός				ᾰ̓νειλημμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ᾰ̓νειλήφειν, ᾰ̓νειλήμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νειλήφειν, ᾰ̓νειλήφη	ᾰ̓νειλήφεις, ᾰ̓νειλήφης	ᾰ̓νειλήφει(ν)	ᾰ̓νειλήφετον	ᾰ̓νειληφέτην	ᾰ̓νειλήφεμεν	ᾰ̓νειλήφετε	ᾰ̓νειλήφεσᾰν
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νειλήμμην	ᾰ̓νείληψο	ᾰ̓νείληπτο	ᾰ̓νείληφθον	ᾰ̓νειλήφθην	ᾰ̓νειλήμμεθᾰ	ᾰ̓νείληφθε	ᾰ̓νειλήβᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνάλημμα (análēmma)
ἀναληπτέον (analēptéon)
ἀνάληψις (análēpsis)
δυσανάληπτος (dusanálēptos)
ἐπανάληψις (epanálēpsis)
εὐανάληπτος (euanálēptos)

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

Further reading