ἀνακαινόω
Appearance
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]From ᾰ̓νᾰ- (ana-, “again”) + καινόω (kainóō, “make new”).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.na.kai̯.nó.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /a.na.kɛˈno.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /a.na.cɛˈno.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /a.na.ceˈno.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /a.na.ceˈno.o/
Verb
[edit]ᾰ̓νᾰκαινόω • (anakainóō) (Koine)
- (passive voice) to be renewed
- (middle voice) to renew
Conjugation
[edit]number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ᾰ̓νεκαίνουν | ᾰ̓νεκαίνους | ᾰ̓νεκαίνου | ᾰ̓νεκαινοῦτον | ᾰ̓νεκαινούτην | ᾰ̓νεκαινοῦμεν | ᾰ̓νεκαινοῦτε | ᾰ̓νεκαίνουν | ||||
middle/ passive |
indicative | ᾰ̓νεκαινούμην | ᾰ̓νεκαινοῦ | ᾰ̓νεκαινοῦτο | ᾰ̓νεκαινοῦσθον | ᾰ̓νεκαινούσθην | ᾰ̓νεκαινούμεθᾰ | ᾰ̓νεκαινοῦσθε | ᾰ̓νεκαινοῦντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Aorist: ᾰ̓νεκαίνωσᾰ
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ᾰ̓νεκαίνωσᾰ | ᾰ̓νεκαίνωσᾰς | ᾰ̓νεκαίνωσε(ν) | ᾰ̓νεκαινώσᾰτον | ᾰ̓νεκαινωσᾰ́την | ᾰ̓νεκαινώσᾰμεν | ᾰ̓νεκαινώσᾰτε | ᾰ̓νεκαίνωσᾰν | ||||
subjunctive | ᾰ̓νᾰκαινώσω | ᾰ̓νᾰκαινώσῃς | ᾰ̓νᾰκαινώσῃ | ᾰ̓νᾰκαινώσητον | ᾰ̓νᾰκαινώσητον | ᾰ̓νᾰκαινώσωμεν | ᾰ̓νᾰκαινώσητε | ᾰ̓νᾰκαινώσωσῐ(ν) | |||||
optative | ᾰ̓νᾰκαινώσαιμῐ | ᾰ̓νᾰκαινώσειᾰς, ᾰ̓νᾰκαινώσαις |
ᾰ̓νᾰκαινώσειε(ν), ᾰ̓νᾰκαινώσαι |
ᾰ̓νᾰκαινώσαιτον | ᾰ̓νᾰκαινωσαίτην | ᾰ̓νᾰκαινώσαιμεν | ᾰ̓νᾰκαινώσαιτε | ᾰ̓νᾰκαινώσειᾰν, ᾰ̓νᾰκαινώσαιεν | |||||
imperative | ᾰ̓νᾰκαίνωσον | ᾰ̓νᾰκαινωσᾰ́τω | ᾰ̓νᾰκαινώσᾰτον | ᾰ̓νᾰκαινωσᾰ́των | ᾰ̓νᾰκαινώσᾰτε | ᾰ̓νᾰκαινωσᾰ́ντων | |||||||
active | |||||||||||||
infinitive | ᾰ̓νᾰκαινῶσαι | ||||||||||||
participle | m | ᾰ̓νᾰκαινώσᾱς | |||||||||||
f | ᾰ̓νᾰκαινώσᾱσᾰ | ||||||||||||
n | ᾰ̓νᾰκαινῶσᾰν | ||||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Perfect: ᾰ̓νᾰκεκαίνωμαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
middle/ passive |
indicative | ᾰ̓νᾰκεκαίνωμαι | ᾰ̓νᾰκεκαίνωσαι | ᾰ̓νᾰκεκαίνωται | ᾰ̓νᾰκεκαίνωσθον | ᾰ̓νᾰκεκαίνωσθον | ᾰ̓νᾰκεκαινώμεθᾰ | ᾰ̓νᾰκεκαίνωσθε | ᾰ̓νᾰκεκαίνωνται | ||||
subjunctive | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένος ὦ | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένος ᾖς | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένος ᾖ | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένω ἦτον | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένω ἦτον | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένοι ὦμεν | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένοι ἦτε | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένος εἴην | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένος εἴης | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένος εἴη | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένω εἴητον/εἶτον | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένω εἰήτην/εἴτην | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένοι εἴημεν/εἶμεν | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένοι εἴητε/εἶτε | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | ᾰ̓νᾰκεκαίνωσο | ᾰ̓νᾰκεκαινώσθω | ᾰ̓νᾰκεκαίνωσθον | ᾰ̓νᾰκεκαινώσθων | ᾰ̓νᾰκεκαίνωσθε | ᾰ̓νᾰκεκαινώσθων | |||||||
middle/passive | |||||||||||||
infinitive | ᾰ̓νᾰκεκαινῶσθαι | ||||||||||||
participle | m | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένος | |||||||||||
f | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένη | ||||||||||||
n | ᾰ̓νᾰκεκαινωμένον | ||||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Derived terms
[edit]- ἀνακαίνωσις (anakaínōsis)
References
[edit]- “ἀνακαινόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press