ἀλείφω

See also: αλείφω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂leybʰ-. Cognate with Latin libo.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.lěː.pʰɔː/ → /aˈli.ɸo/ → /aˈli.fo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.lěː.pʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈli.pʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈli.ɸo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈli.fo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈli.fo/

Verb

ἀλείφω • (aleíphō)

1. (active voice, transitive) to anoint someone else (smear the skin with oil after bathing)
2. (middle voice, intransitive, reflexive) to anoint oneself

Usage notes

Often appears with the adverb λίπα (lípa, “richly”) and with ἐλαίῳ (elaíōi, “with oil”, instrumental dative).

Inflection

   Present: ἀλείφω, ἀλείφομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀλείφω	ἀλείφεις	ἀλείφει	ἀλείφετον	ἀλείφετον	ἀλείφομεν	ἀλείφετε	ἀλείφουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀλείφω	ἀλείφῃς	ἀλείφῃ	ἀλείφητον	ἀλείφητον	ἀλείφωμεν	ἀλείφητε	ἀλείφωσῐ(ν)
	optative	ἀλείφοιμῐ	ἀλείφοις	ἀλείφοι	ἀλείφοιτον	ἀλειφοίτην	ἀλείφοιμεν	ἀλείφοιτε	ἀλείφοιεν
	imperative		ἄλειφε	ἀλειφέτω	ἀλείφετον	ἀλειφέτων		ἀλείφετε	ἀλειφόντων
middle/ passive	indicative	ἀλείφομαι	ἀλείφῃ, ἀλείφει	ἀλείφεται	ἀλείφεσθον	ἀλείφεσθον	ἀλειφόμεθᾰ	ἀλείφεσθε	ἀλείφονται
	subjunctive	ἀλείφωμαι	ἀλείφῃ	ἀλείφηται	ἀλείφησθον	ἀλείφησθον	ἀλειφώμεθᾰ	ἀλείφησθε	ἀλείφωνται
	optative	ἀλειφοίμην	ἀλείφοιο	ἀλείφοιτο	ἀλείφοισθον	ἀλειφοίσθην	ἀλειφοίμεθᾰ	ἀλείφοισθε	ἀλείφοιντο
	imperative		ἀλείφου	ἀλειφέσθω	ἀλείφεσθον	ἀλειφέσθων		ἀλείφεσθε	ἀλειφέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀλείφειν				ἀλείφεσθαι
participle	m	ἀλείφων				ἀλειφόμενος
	f	ἀλείφουσᾰ				ἀλειφομένη
	n	ἀλεῖφον				ἀλειφόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤλειφον, ἠλειφόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤλειφον	ἤλειφες	ἤλειφε(ν)	ἠλείφετον	ἠλειφέτην	ἠλείφομεν	ἠλείφετε	ἤλειφον
middle/ passive	indicative	ἠλειφόμην	ἠλείφου	ἠλείφετο	ἠλείφεσθον	ἠλειφέσθην	ἠλειφόμεθᾰ	ἠλείφεσθε	ἠλείφοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀλείψω, ἀλείψομαι, ἀλειφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀλείψω	ἀλείψεις	ἀλείψει	ἀλείψετον	ἀλείψετον	ἀλείψομεν	ἀλείψετε	ἀλείψουσῐ(ν)
	optative	ἀλείψοιμῐ	ἀλείψοις	ἀλείψοι	ἀλείψοιτον	ἀλειψοίτην	ἀλείψοιμεν	ἀλείψοιτε	ἀλείψοιεν
middle	indicative	ἀλείψομαι	ἀλείψῃ, ἀλείψει	ἀλείψεται	ἀλείψεσθον	ἀλείψεσθον	ἀλειψόμεθᾰ	ἀλείψεσθε	ἀλείψονται
	optative	ἀλειψοίμην	ἀλείψοιο	ἀλείψοιτο	ἀλείψοισθον	ἀλειψοίσθην	ἀλειψοίμεθᾰ	ἀλείψοισθε	ἀλείψοιντο
passive	indicative	ἀλειφθήσομαι	ἀλειφθήσῃ	ἀλειφθήσεται	ἀλειφθήσεσθον	ἀλειφθήσεσθον	ἀλειφθησόμεθᾰ	ἀλειφθήσεσθε	ἀλειφθήσονται
	optative	ἀλειφθησοίμην	ἀλειφθήσοιο	ἀλειφθήσοιτο	ἀλειφθήσοισθον	ἀλειφθησοίσθην	ἀλειφθησοίμεθᾰ	ἀλειφθήσοισθε	ἀλειφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀλείψειν			ἀλείψεσθαι		ἀλειφθήσεσθαι
participle	m	ἀλείψων			ἀλειψόμενος		ἀλειφθησόμενος
	f	ἀλείψουσᾰ			ἀλειψομένη		ἀλειφθησομένη
	n	ἀλεῖψον			ἀλειψόμενον		ἀλειφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤλειψᾰ, ἠλειψᾰ́μην, ἠλείφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤλειψᾰ	ἤλειψᾰς	ἤλειψε(ν)	ἠλείψᾰτον	ἠλειψᾰ́την	ἠλείψᾰμεν	ἠλείψᾰτε	ἤλειψᾰν
	subjunctive	ἀλείψω	ἀλείψῃς	ἀλείψῃ	ἀλείψητον	ἀλείψητον	ἀλείψωμεν	ἀλείψητε	ἀλείψωσῐ(ν)
	optative	ἀλείψαιμῐ	ἀλείψειᾰς, ἀλείψαις	ἀλείψειε(ν), ἀλείψαι	ἀλείψαιτον	ἀλειψαίτην	ἀλείψαιμεν	ἀλείψαιτε	ἀλείψειᾰν, ἀλείψαιεν
	imperative		ἄλειψον	ἀλειψᾰ́τω	ἀλείψᾰτον	ἀλειψᾰ́των		ἀλείψᾰτε	ἀλειψᾰ́ντων
middle	indicative	ἠλειψᾰ́μην	ἠλείψω	ἠλείψᾰτο	ἠλείψᾰσθον	ἠλειψᾰ́σθην	ἠλειψᾰ́μεθᾰ	ἠλείψᾰσθε	ἠλείψᾰντο
	subjunctive	ἀλείψωμαι	ἀλείψῃ	ἀλείψηται	ἀλείψησθον	ἀλείψησθον	ἀλειψώμεθᾰ	ἀλείψησθε	ἀλείψωνται
	optative	ἀλειψαίμην	ἀλείψαιο	ἀλείψαιτο	ἀλείψαισθον	ἀλειψαίσθην	ἀλειψαίμεθᾰ	ἀλείψαισθε	ἀλείψαιντο
	imperative		ἄλειψαι	ἀλειψᾰ́σθω	ἀλείψᾰσθον	ἀλειψᾰ́σθων		ἀλείψᾰσθε	ἀλειψᾰ́σθων
passive	indicative	ἠλείφθην	ἠλείφθης	ἠλείφθη	ἠλείφθητον	ἠλειφθήτην	ἠλείφθημεν	ἠλείφθητε	ἠλείφθησᾰν
	subjunctive	ἀλειφθῶ	ἀλειφθῇς	ἀλειφθῇ	ἀλειφθῆτον	ἀλειφθῆτον	ἀλειφθῶμεν	ἀλειφθῆτε	ἀλειφθῶσῐ(ν)
	optative	ἀλειφθείην	ἀλειφθείης	ἀλειφθείη	ἀλειφθεῖτον, ἀλειφθείητον	ἀλειφθείτην, ἀλειφθειήτην	ἀλειφθεῖμεν, ἀλειφθείημεν	ἀλειφθεῖτε, ἀλειφθείητε	ἀλειφθεῖεν, ἀλειφθείησᾰν
	imperative		ἀλείφθητῐ	ἀλειφθήτω	ἀλείφθητον	ἀλειφθήτων		ἀλείφθητε	ἀλειφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀλεῖψαι			ἀλείψᾰσθαι		ἀλειφθῆναι
participle	m	ἀλείψᾱς			ἀλειψᾰ́μενος		ἀλειφθείς
	f	ἀλείψᾱσᾰ			ἀλειψᾰμένη		ἀλειφθεῖσᾰ
	n	ἀλεῖψᾰν			ἀλειψᾰ́μενον		ἀλειφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀλήλιφᾰ, ἀλήλιμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀλήλιφᾰ	ἀλήλιφᾰς	ἀλήλιφε(ν)	ἀληλίφᾰτον	ἀληλίφᾰτον	ἀληλίφᾰμεν	ἀληλίφᾰτε	ἀληλίφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀληλίφω	ἀληλίφῃς	ἀληλίφῃ	ἀληλίφητον	ἀληλίφητον	ἀληλίφωμεν	ἀληλίφητε	ἀληλίφωσῐ(ν)
	optative	ἀληλίφοιμῐ, ἀληλιφοίην	ἀληλίφοις, ἀληλιφοίης	ἀληλίφοι, ἀληλιφοίη	ἀληλίφοιτον	ἀληλιφοίτην	ἀληλίφοιμεν	ἀληλίφοιτε	ἀληλίφοιεν
	imperative		ἀλήλιφε	ἀληλιφέτω	ἀληλίφετον	ἀληλιφέτων		ἀληλίφετε	ἀληλιφόντων
middle/ passive	indicative	ἀλήλιμμαι	ἀλήλιψαι	ἀλήλιπται	ἀλήλιφθον	ἀλήλιφθον	ἀληλίμμεθᾰ	ἀλήλιφθε	ἀληλίφᾰται
	subjunctive	ἀληλιμμένος ὦ	ἀληλιμμένος ᾖς	ἀληλιμμένος ᾖ	ἀληλιμμένω ἦτον	ἀληλιμμένω ἦτον	ἀληλιμμένοι ὦμεν	ἀληλιμμένοι ἦτε	ἀληλιμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀληλιμμένος εἴην	ἀληλιμμένος εἴης	ἀληλιμμένος εἴη	ἀληλιμμένω εἴητον/εἶτον	ἀληλιμμένω εἰήτην/εἴτην	ἀληλιμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀληλιμμένοι εἴητε/εἶτε	ἀληλιμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀλήλιψο	ἀληλίφθω	ἀλήλιφθον	ἀληλίφθων		ἀλήλιφθε	ἀληλίφθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀληλιφέναι				ἀληλῖφθαι
participle	m	ἀληλιφώς				ἀληλιμμένος
	f	ἀληλιφυῖᾰ				ἀληλιμμένη
	n	ἀληλιφός				ἀληλιμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• (anoint, anoint oneself): χρῑ́ω (khrī́ō)

Derived terms

• ἄλειφᾰρ (áleiphar)
• ἀλοιφή (aloiphḗ)
• ἐξαλείφω (exaleíphō)
• συναλείφω (sunaleíphō)

 

Descendants

• Greek: αλείφω (aleífo)

References

• “ἀλείφω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀλείφω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἀλείφω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀλείφω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀλείφω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀλείφω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G218 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible