เวียง

Thai

Alternative forms

• (obsolete) วยง

Etymology

From Old Khmer វាង៑ (vāṅ), វាង្ង៑ (vāṅṅ), វង៑ (vaṅ, “enclosure; citadel, fort, fortress, stronghold; palace; to encircle, to enclose, to surround; to bar, to block; to screen, to shield; etc”), from Proto-Mon-Khmer *wa(a)ŋ (“enclosure”). Cognate with Lao ວຽງ (wīang), Northern Thai ᩅ᩠ᨿᨦ (wiang), Lü ᦵᦞᧂ (veng), Shan ဝဵင်း (wáeng). Doublet of วง (wong) and วัง (wang).

Modern Khmer វៀង (viəng, “city, metropolis, capital”) is a reborrowing from Thai or Lao "wiang".

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		เวียง e w ī y ŋ
Romanization	Paiboon	wiiang
	Royal Institute	wiang
(standard) IPA(key)		/wia̯ŋ˧/(R)

Noun

เวียง • (wiiang)

1. (now dialect) polity, as city or town, especially one that is walled or fortified.
2. (now dialect) urban area.

Derived terms

• ลำเวียง
• เวียงเก่า
• เวียงจันทน์ (wiiang-jan)
• เวียงวัง

 

Proper noun

เวียง • (wiiang)

1. (historical) (กรม~) one of the four chief ministries of the kingdoms of Ayutthaya, Thon Buri, and Rattanakosin, in charge of security of the capital city and its environs, led by a minister titled เจ้าพระยายมราช (jâao-prá-yaa-yom-má-râat).

Synonyms

• นครบาล
• เมือง (mʉʉang)

 

See also

• (four ministries): จตุสดมภ์ — เวียง (wiiang), วัง (wang), คลัง (klang), นา (naa)