ผู้รับบุตรบุญธรรม

Thai

Etymology

From ผู้ (pûu, “agent noun prefix”) +‎ รับ (ráp, “to accept; to receive; to take; etc”) +‎ บุตรบุญธรรม (“adopted child; foster child”).

Pronunciation

Orthographic		ผู้รับบุตรบุญธรรม pʰ ū ˆ r ạ ɓ ɓ u t r ɓ u ɲ dʰ r r m
Phonemic		พู่-รับ-บุด-บุน-ทำ b ū ˋ – r ạ ɓ – ɓ u ɗ – ɓ u n – d å
Romanization	Paiboon	pûu-ráp-bùt-bun-tam
	Royal Institute	phu-rap-but-bun-tham
(standard) IPA(key)		/pʰuː˥˩.rap̚˦˥.but̚˨˩.bun˧.tʰam˧/(R)

Noun

ผู้รับบุตรบุญธรรม • (pûu-ráp-bùt-bun-tam)

1. (law) adopter: one who adopts a child.
   • 1976, พระราชบัญญัติให้ใช้บทบัญญัติบรรพ ๕ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ที่ได้ตรวจชำระใหม่ พ.ศ. ๒๕๑๙‎^[1]:

     มาตรา ๑๔๕๑ ผู้รับบุตรบุญธรรมและบุตรบุญธรรมจะสมรสกันไม่ได้

     mâat-dtraa nʉ̀ng pan sìi rɔ́ɔi hâa-sìp èt pûu-ráp-bùt-bun-tam lɛ́ bùt-bun-tam jà sǒm-rót gan mâi-dâai

     Section 1451 An adoptive parent and his or her adopted child may not marry each other.

   • 1990, พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ฉบับที่ ๑๐) พ.ศ. ๒๕๓๓‎^[2]:

     มาตรา ๓ ให้ยกเลิกความในมาตรา ๑๔๓๖ และมาตรา ๑๔๓๗ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน "มาตรา ๑๔๓๖ ผู้เยาว์จะทำการหมั้นได้ต้องได้รับความยินยอมของบุคคลดังต่อไปนี้...(๓) ผู้รับบุตรบุญธรรม ในกรณีที่ผู้เยาว์เป็นบุตรบุญธรรม

     mâat-dtraa sǎam hâi yók-lə̂ək kwaam nai mâat-dtraa nʉ̀ng pan sìi rɔ́ɔi sǎam-sìp hòk lɛ́ mâat-dtraa nʉ̀ng pan sìi rɔ́ɔi sǎam-sìp jèt hɛ̀ng bprà-muuan-gòt-mǎai-pɛ̂ng-lɛ́-paa-nít lɛ́ hâi chái kwaam dtɔ̀ɔ-bpai-níi tɛɛn "âat-dtraa nʉ̀ng pan sìi rɔ́ɔi sǎam-sìp hòk pûu-yao jà tam gaan-mân dâai dtɔ̂ng dâai-ráp kwaam-yin-yɔɔm kɔ̌ɔng bùk-kon dang-dtɔ̀ɔ-bpai-níi...à-nú-mâat-dtraa sǎam pûu-ráp-bùt-bun-tam nai gà-rá-nii tîi pûu-yao bpen bùt-bun-tam

     Section 3 The provisions of Section 1436 and Section 1437 of the Civil and Commercial Code shall be repealed and replaced by the following: "Section 1436 In order to make an engagement, a minor must obtain the consent of the following person... (3) the adoptive parent, in case the minor is an adopted child;