คลุมโปง
Appearance
Thai
[edit]Etymology
[edit]Compound of คลุม (klum, “to cover”) + โปง (bpoong, “cloth that wraps an entire body”).[1][2][3]
Pronunciation
[edit]Orthographic | คลุมโปง g l u m o p ŋ | |
Phonemic | คฺลุม-โปง g ̥ l u m – o p ŋ | |
Romanization | Paiboon | klum-bpoong |
Royal Institute | khlum-pong | |
(standard) IPA(key) | /kʰlum˧.poːŋ˧/(R) |
Verb
[edit]คลุมโปง
- (idiomatic, transitive or intransitive) to hide under a blanket or cover (oneself) entirely with or as if with a blanket, as because of fear or chill.
- 1995, เหม เวชกร, “เมืองแม่วันทอง”, in เปิดกรุผีไทย เล่ม ๑, กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า, →ISBN, page 194:
- ในเลื่อนที่ลากมานั้นเป็นคนห่มผ้าทำนอนนิ่ง...มีผ้าคลุมโปงเหมือนหนาวจัด
- nai lʉ̂ʉan tîi lâak maa nán bpen kon hòm pâa tam nɔɔn nîng ... mii pâa klum-bpoong mʉ̌ʉan nǎao jàt
- In the sledge that had been drawn in, there was a human figure wrapped in cloth, pretending to lie still... [He had himself] covered entirely with cloth as if being extremely cold.
- ในเลื่อนที่ลากมานั้นเป็นคนห่มผ้าทำนอนนิ่ง...มีผ้าคลุมโปงเหมือนหนาวจัด
- 2006, ณรงค์ จันทร์เรือง, ขนหัวลุก, กรุงเทพฯ: มติชน, →ISBN, page 338:
References
[edit]- ^ กระทรวงธรรมการ, กรมตำรา (1927) ปทานุกรม (in Thai), 2nd edition, Bangkok: โรงพิมพ์กรมตำรา, page 466: “โปง น. ผ้าที่คลุมมิดทั้งตัว”
- ^ Bradley, Dan Beach (1873) Dictionary of the Siamese Language (in Thai), Bangkok, page 394: “โปง, คนเอาผ้าผืนใหญ่ห่มหุ้มคลุมตัวให้มิดทั้งหัวด้วย, ว่าคลุมโปง”
- ^ ราชบัณฑิตยสถาน (1950) พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓ (in Thai), Bangkok: โรงพิมพ์บริษัทคณะช่างจำกัด, page 641: “โปง น. เรียกลักษณะแห่งสิ่งของที่ข้างในเป็นโพรงโป่งออก; คลุมผ้ามิดทั้งตัว เรียกว่า คุลมโปง”