மனநிலை

Tamil

Etymology

From மனம் (maṉam, “mind”) +‎ நிலை (nilai, “state”)

Pronunciation

• IPA^(key): /mɐnɐn̪ɪlɐɪ̯/

Noun

மனநிலை • (maṉanilai)

1. (psychology) mental state, mental condition, state of mind

Declension

ai-stem declension of மனநிலை (maṉanilai)
	Singular	Plural
Nominative	மனநிலை maṉanilai	மனநிலைகள் maṉanilaikaḷ
Vocative	மனநிலையே maṉanilaiyē	மனநிலைகளே maṉanilaikaḷē
Accusative	மனநிலையை maṉanilaiyai	மனநிலைகளை maṉanilaikaḷai
Dative	மனநிலைக்கு maṉanilaikku	மனநிலைகளுக்கு maṉanilaikaḷukku
Genitive	மனநிலையுடைய maṉanilaiyuṭaiya	மனநிலைகளுடைய maṉanilaikaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	மனநிலை maṉanilai	மனநிலைகள் maṉanilaikaḷ
Vocative	மனநிலையே maṉanilaiyē	மனநிலைகளே maṉanilaikaḷē
Accusative	மனநிலையை maṉanilaiyai	மனநிலைகளை maṉanilaikaḷai
Dative	மனநிலைக்கு maṉanilaikku	மனநிலைகளுக்கு maṉanilaikaḷukku
Benefactive	மனநிலைக்காக maṉanilaikkāka	மனநிலைகளுக்காக maṉanilaikaḷukkāka
Genitive 1	மனநிலையுடைய maṉanilaiyuṭaiya	மனநிலைகளுடைய maṉanilaikaḷuṭaiya
Genitive 2	மனநிலையின் maṉanilaiyiṉ	மனநிலைகளின் maṉanilaikaḷiṉ
Locative 1	மனநிலையில் maṉanilaiyil	மனநிலைகளில் maṉanilaikaḷil
Locative 2	மனநிலையிடம் maṉanilaiyiṭam	மனநிலைகளிடம் maṉanilaikaḷiṭam
Sociative 1	மனநிலையோடு maṉanilaiyōṭu	மனநிலைகளோடு maṉanilaikaḷōṭu
Sociative 2	மனநிலையுடன் maṉanilaiyuṭaṉ	மனநிலைகளுடன் maṉanilaikaḷuṭaṉ
Instrumental	மனநிலையால் maṉanilaiyāl	மனநிலைகளால் maṉanilaikaḷāl
Ablative	மனநிலையிலிருந்து maṉanilaiyiliruntu	மனநிலைகளிலிருந்து maṉanilaikaḷiliruntu