மனம்

Tamil

Etymology

From Sanskrit मनस् (manas). Doublet of மனசு (maṉacu) and மனது (maṉatu). Cognate with Kannada ಮನ (mana).

Pronunciation

• IPA^(key): /mɐnɐm/

• Audio:

  (file)

Noun

மனம் • (maṉam)

1. mind, heart, will
2. purpose, intention, sentiment
3. memory
4. desire

Declension

m-stem declension of மனம் (maṉam)
	Singular	Plural
Nominative	மனம் maṉam	மனங்கள் maṉaṅkaḷ
Vocative	மனமே maṉamē	மனங்களே maṉaṅkaḷē
Accusative	மனத்தை maṉattai	மனங்களை maṉaṅkaḷai
Dative	மனத்துக்கு maṉattukku	மனங்களுக்கு maṉaṅkaḷukku
Genitive	மனத்துடைய maṉattuṭaiya	மனங்களுடைய maṉaṅkaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	மனம் maṉam	மனங்கள் maṉaṅkaḷ
Vocative	மனமே maṉamē	மனங்களே maṉaṅkaḷē
Accusative	மனத்தை maṉattai	மனங்களை maṉaṅkaḷai
Dative	மனத்துக்கு maṉattukku	மனங்களுக்கு maṉaṅkaḷukku
Benefactive	மனத்துக்காக maṉattukkāka	மனங்களுக்காக maṉaṅkaḷukkāka
Genitive 1	மனத்துடைய maṉattuṭaiya	மனங்களுடைய maṉaṅkaḷuṭaiya
Genitive 2	மனத்தின் maṉattiṉ	மனங்களின் maṉaṅkaḷiṉ
Locative 1	மனத்தில் maṉattil	மனங்களில் maṉaṅkaḷil
Locative 2	மனத்திடம் maṉattiṭam	மனங்களிடம் maṉaṅkaḷiṭam
Sociative 1	மனத்தோடு maṉattōṭu	மனங்களோடு maṉaṅkaḷōṭu
Sociative 2	மனத்துடன் maṉattuṭaṉ	மனங்களுடன் maṉaṅkaḷuṭaṉ
Instrumental	மனத்தால் maṉattāl	மனங்களால் maṉaṅkaḷāl
Ablative	மனத்திலிருந்து maṉattiliruntu	மனங்களிலிருந்து maṉaṅkaḷiliruntu

References

• University of Madras (1924–1936) “மனம்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press