பழந்தமிழ்

Tamil

Etymology

From பழந் (paḻan, from பழமை (paḻamai, “old, ancient”)) +‎ தமிழ் (tamiḻ, “Tamil”).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɐɻɐn̪d̪ɐmɪɻ/

Proper noun

பழந்தமிழ் • (paḻantamiḻ)

1. Old Tamil language, the ancestor of Middle Tamil and present-day Tamil languages

Declension

Declension of பழந்தமிழ் (paḻantamiḻ) (singular only)
	Singular	Plural
Nominative	பழந்தமிழ் paḻantamiḻ	-
Vocative	பழந்தமிழே paḻantamiḻē	-
Accusative	பழந்தமிழை paḻantamiḻai	-
Dative	பழந்தமிழுக்கு paḻantamiḻukku	-
Genitive	பழந்தமிழுடைய paḻantamiḻuṭaiya	-
	Singular	Plural
Nominative	பழந்தமிழ் paḻantamiḻ	-
Vocative	பழந்தமிழே paḻantamiḻē	-
Accusative	பழந்தமிழை paḻantamiḻai	-
Dative	பழந்தமிழுக்கு paḻantamiḻukku	-
Benefactive	பழந்தமிழுக்காக paḻantamiḻukkāka	-
Genitive 1	பழந்தமிழுடைய paḻantamiḻuṭaiya	-
Genitive 2	பழந்தமிழின் paḻantamiḻiṉ	-
Locative 1	பழந்தமிழில் paḻantamiḻil	-
Locative 2	பழந்தமிழிடம் paḻantamiḻiṭam	-
Sociative 1	பழந்தமிழோடு paḻantamiḻōṭu	-
Sociative 2	பழந்தமிழுடன் paḻantamiḻuṭaṉ	-
Instrumental	பழந்தமிழால் paḻantamiḻāl	-
Ablative	பழந்தமிழிலிருந்து paḻantamiḻiliruntu	-

See also

• கொடுந்தமிழ் (koṭuntamiḻ)
• சங்கத்தமிழ் (caṅkattamiḻ)
• செந்தமிழ் (centamiḻ)
• தனித்தமிழ் (taṉittamiḻ)
• நடுத்தமிழ் (naṭuttamiḻ)
• நற்றமிழ் (naṟṟamiḻ)
• முத்தமிழ் (muttamiḻ)