ஓய்

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

ஓய் (ōy)

  1. (intransitive) to cease, come to an end
    Synonyms: முடி (muṭi), முடிவுறு (muṭivuṟu)
  2. to change
    Synonym: மாறு (māṟu)
  3. to diminish, be reduced, become small
  4. to become tired, weary, weak, infirm
    Synonym: தளர் (taḷar)
  5. to expire, perish
    Synonym: அழி (aḻi)
  6. to rest
    Synonym: இளைப்பாறு (iḷaippāṟu)
    தேவன் தாம் சிருஷ்டித்து உண்டுபண்ணின தம்முடைய கிரியைகளையெல்லாம் முடித்தபின்பு அதிலே ஓய்ந்திருந்தபடியால், தேவன் ஏழாம் நாளை ஆசீர்வதித்து, அதைப் பரிசுத்தமாக்கினார்
    tēvaṉ tām ciruṣṭittu uṇṭupaṇṇiṉa tammuṭaiya kiriyaikaḷaiyellām muṭittapiṉpu atilē ōyntiruntapaṭiyāl, tēvaṉ ēḻām nāḷai ācīrvatittu, ataip paricuttamākkiṉār
    And God blessed the seventh day, and sanctified it: because that in it he had rested from all his work which God created and made.

Conjugation

[edit]
[edit]

References

[edit]
  • University of Madras (1924–1936) “ஓய்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press