உரு

Tamil

Pronunciation

• IPA^(key): /ʊɾʊ/, [ʊɾɯ]

Etymology 1

Verb

உரு • (uru)

1. (intransitive) to get angry, be provoked; exhibit signs of anger
2. to burn, smart
3. to become ripe, mature

   Synonym: முதிர் (mutir)

4. (transitive) to be angry with

   Synonym: கோபி (kōpi)

5. to bear likeness to, resemble

   Synonym: ஒ (o)

Conjugation

Conjugation of உரு (uru)

singular affective	first	second	third masculine	third feminine	third honorific	third neuter
	நான்	நீ	அவன்	அவள்	அவர்	அது
present	உருக்கிறேன் urukkiṟēṉ	உருக்கிறாய் urukkiṟāy	உருக்கிறான் urukkiṟāṉ	உருக்கிறாள் urukkiṟāḷ	உருக்கிறார் urukkiṟār	உருக்கிறது urukkiṟatu
past	உருத்தேன் uruttēṉ	உருத்தாய் uruttāy	உருத்தான் uruttāṉ	உருத்தாள் uruttāḷ	உருத்தார் uruttār	உருத்தது uruttatu
future	உருப்பேன் uruppēṉ	உருப்பாய் uruppāy	உருப்பான் uruppāṉ	உருப்பாள் uruppāḷ	உருப்பார் uruppār	உருக்கும் urukkum
future negative	உருக்கமாட்டேன் urukkamāṭṭēṉ	உருக்கமாட்டாய் urukkamāṭṭāy	உருக்கமாட்டான் urukkamāṭṭāṉ	உருக்கமாட்டாள் urukkamāṭṭāḷ	உருக்கமாட்டார் urukkamāṭṭār	உருக்காது urukkātu
negative	உருக்கவில்லை urukkavillai
plural affective	first	second (or singular polite)	third epicene		third neuter
	நாம் (inclusive) நாங்கள் (exclusive)	நீங்கள்	அவர்கள்		அவை
present	உருக்கிறோம் urukkiṟōm	உருக்கிறீர்கள் urukkiṟīrkaḷ	உருக்கிறார்கள் urukkiṟārkaḷ		உருக்கின்றன urukkiṉṟaṉa
past	உருத்தோம் uruttōm	உருத்தீர்கள் uruttīrkaḷ	உருத்தார்கள் uruttārkaḷ		உருத்தன uruttaṉa
future	உருப்போம் uruppōm	உருப்பீர்கள் uruppīrkaḷ	உருப்பார்கள் uruppārkaḷ		உருப்பன uruppaṉa
future negative	உருக்கமாட்டோம் urukkamāṭṭōm	உருக்கமாட்டீர்கள் urukkamāṭṭīrkaḷ	உருக்கமாட்டார்கள் urukkamāṭṭārkaḷ		உருக்கா urukkā
negative	உருக்கவில்லை urukkavillai
imperative	singular			plural (or singular polite)
	உரு uru			உருங்கள் uruṅkaḷ
negative imperative	singular			plural (or singular polite)
	உருக்காதே urukkātē			உருக்காதீர்கள் urukkātīrkaḷ
perfect	present		past		future
	past of உருத்துவிடு (uruttuviṭu)		past of உருத்துவிட்டிரு (uruttuviṭṭiru)		future of உருத்துவிடு (uruttuviṭu)
progressive	உருத்துக்கொண்டிரு uruttukkoṇṭiru
effective	உருக்கப்படு urukkappaṭu
non-finite forms	plain			negative
infinitive	உருக்க urukka			உருக்காமல் இருக்க urukkāmal irukka
potential	உருக்கலாம் urukkalām			உருக்காமல் இருக்கலாம் urukkāmal irukkalām
cohortative	உருக்கட்டும் urukkaṭṭum			உருக்காமல் இருக்கட்டும் urukkāmal irukkaṭṭum
casual conditional	உருப்பதால் uruppatāl			உருக்காத்தால் urukkāttāl
conditional	உருத்தால் uruttāl			உருக்காவிட்டால் urukkāviṭṭāl
adverbial participle	உருத்து uruttu			உருக்காமல் urukkāmal
adjectival participle	present	past	future	negative
	உருக்கிற urukkiṟa	உருத்த urutta	உருக்கும் urukkum	உருக்காத urukkāta
verbal noun	singular				plural
	masculine	feminine	honorific	neuter	epicene	neuter
present	உருக்கிறவன் urukkiṟavaṉ	உருக்கிறவள் urukkiṟavaḷ	உருக்கிறவர் urukkiṟavar	உருக்கிறது urukkiṟatu	உருக்கிறவர்கள் urukkiṟavarkaḷ	உருக்கிறவை urukkiṟavai
past	உருத்தவன் uruttavaṉ	உருத்தவள் uruttavaḷ	உருத்தவர் uruttavar	உருத்தது uruttatu	உருத்தவர்கள் uruttavarkaḷ	உருத்தவை uruttavai
future	உருப்பவன் uruppavaṉ	உருப்பவள் uruppavaḷ	உருப்பவர் uruppavar	உருப்பது uruppatu	உருப்பவர்கள் uruppavarkaḷ	உருப்பவை uruppavai
negative	உருக்காதவன் urukkātavaṉ	உருக்காதவள் urukkātavaḷ	உருக்காதவர் urukkātavar	உருக்காதது urukkātatu	உருக்காதவர்கள் urukkātavarkaḷ	உருக்காதவை urukkātavai
gerund	Form I		Form II		Form III
	உருப்பது uruppatu		உருத்தல் uruttal		உருக்கல் urukkal

Etymology 2

Derived from the above verb.

Noun

உரு • (uru)

1. fear

   Synonym: அச்சம் (accam)

2. leech

   Synonym: அட்டை (aṭṭai)

Declension

u-stem declension of உரு (uru)
	Singular	Plural
Nominative	உரு uru	உருகள் urukaḷ
Vocative	உரே urē	உருகளே urukaḷē
Accusative	உரை urai	உருகளை urukaḷai
Dative	உருக்கு urukku	உருகளுக்கு urukaḷukku
Genitive	உருடைய uruṭaiya	உருகளுடைய urukaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	உரு uru	உருகள் urukaḷ
Vocative	உரே urē	உருகளே urukaḷē
Accusative	உரை urai	உருகளை urukaḷai
Dative	உருக்கு urukku	உருகளுக்கு urukaḷukku
Benefactive	உருக்காக urukkāka	உருகளுக்காக urukaḷukkāka
Genitive 1	உருடைய uruṭaiya	உருகளுடைய urukaḷuṭaiya
Genitive 2	உரின் uriṉ	உருகளின் urukaḷiṉ
Locative 1	உரில் uril	உருகளில் urukaḷil
Locative 2	உரிடம் uriṭam	உருகளிடம் urukaḷiṭam
Sociative 1	உரோடு urōṭu	உருகளோடு urukaḷōṭu
Sociative 2	உருடன் uruṭaṉ	உருகளுடன் urukaḷuṭaṉ
Instrumental	உரால் urāl	உருகளால் urukaḷāl
Ablative	உரிலிருந்து uriliruntu	உருகளிலிருந்து urukaḷiliruntu

Etymology 3

Borrowed from Sanskrit रूप (rūpá). Compare Malayalam ഉരു (uru).

Noun

உரு • (uru)

1. form, shape, figure

   Synonym: வடிவு (vaṭivu)

2. beauty of form, loveliness, attractiveness
3. body

   Synonym: உடல் (uṭal)

4. idol

   Synonym: விக்கிரகம் (vikkirakam)

5. colour

   Synonym: நிறம் (niṟam)

6. that which appears in outline
7. decorative work in wood carved with the chisel
8. repetition of a prayer, an incantation or a lesson
9. (music) music, song, musical composition

   Synonym: இசைப்பாட்டு (icaippāṭṭu)

10. (colloquial) schooner, sloop, small vessel

    Synonym: தோணி (tōṇi)

11. (colloquial) gold bead or other ornament strung on either side of the marriage badge
12. (Kongu) embryo

    Synonym: கரு (karu)

Declension

u-stem declension of உரு (uru)
	Singular	Plural
Nominative	உரு uru	உருகள் urukaḷ
Vocative	உரே urē	உருகளே urukaḷē
Accusative	உரை urai	உருகளை urukaḷai
Dative	உருக்கு urukku	உருகளுக்கு urukaḷukku
Genitive	உருடைய uruṭaiya	உருகளுடைய urukaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	உரு uru	உருகள் urukaḷ
Vocative	உரே urē	உருகளே urukaḷē
Accusative	உரை urai	உருகளை urukaḷai
Dative	உருக்கு urukku	உருகளுக்கு urukaḷukku
Benefactive	உருக்காக urukkāka	உருகளுக்காக urukaḷukkāka
Genitive 1	உருடைய uruṭaiya	உருகளுடைய urukaḷuṭaiya
Genitive 2	உரின் uriṉ	உருகளின் urukaḷiṉ
Locative 1	உரில் uril	உருகளில் urukaḷil
Locative 2	உரிடம் uriṭam	உருகளிடம் urukaḷiṭam
Sociative 1	உரோடு urōṭu	உருகளோடு urukaḷōṭu
Sociative 2	உருடன் uruṭaṉ	உருகளுடன் urukaḷuṭaṉ
Instrumental	உரால் urāl	உருகளால் urukaḷāl
Ablative	உரிலிருந்து uriliruntu	உருகளிலிருந்து urukaḷiliruntu

Verb

உரு • (uru)

1. to appear, come into existence

   Synonym: தோன்று (tōṉṟu)

2. to sprout, shoot up

   Synonym: முளை (muḷai)

3. to take shape, assume a form

   Synonym: உருவெடு (uruveṭu)

4. to issue forth, flow up, well (as a spring)

   Synonym: சுர (cura)

Conjugation

Conjugation of உரு (uru)

singular affective	first	second	third masculine	third feminine	third honorific	third neuter
	நான்	நீ	அவன்	அவள்	அவர்	அது
present	உருக்கிறேன் urukkiṟēṉ	உருக்கிறாய் urukkiṟāy	உருக்கிறான் urukkiṟāṉ	உருக்கிறாள் urukkiṟāḷ	உருக்கிறார் urukkiṟār	உருக்கிறது urukkiṟatu
past	உருத்தேன் uruttēṉ	உருத்தாய் uruttāy	உருத்தான் uruttāṉ	உருத்தாள் uruttāḷ	உருத்தார் uruttār	உருத்தது uruttatu
future	உருப்பேன் uruppēṉ	உருப்பாய் uruppāy	உருப்பான் uruppāṉ	உருப்பாள் uruppāḷ	உருப்பார் uruppār	உருக்கும் urukkum
future negative	உருக்கமாட்டேன் urukkamāṭṭēṉ	உருக்கமாட்டாய் urukkamāṭṭāy	உருக்கமாட்டான் urukkamāṭṭāṉ	உருக்கமாட்டாள் urukkamāṭṭāḷ	உருக்கமாட்டார் urukkamāṭṭār	உருக்காது urukkātu
negative	உருக்கவில்லை urukkavillai
plural affective	first	second (or singular polite)	third epicene		third neuter
	நாம் (inclusive) நாங்கள் (exclusive)	நீங்கள்	அவர்கள்		அவை
present	உருக்கிறோம் urukkiṟōm	உருக்கிறீர்கள் urukkiṟīrkaḷ	உருக்கிறார்கள் urukkiṟārkaḷ		உருக்கின்றன urukkiṉṟaṉa
past	உருத்தோம் uruttōm	உருத்தீர்கள் uruttīrkaḷ	உருத்தார்கள் uruttārkaḷ		உருத்தன uruttaṉa
future	உருப்போம் uruppōm	உருப்பீர்கள் uruppīrkaḷ	உருப்பார்கள் uruppārkaḷ		உருப்பன uruppaṉa
future negative	உருக்கமாட்டோம் urukkamāṭṭōm	உருக்கமாட்டீர்கள் urukkamāṭṭīrkaḷ	உருக்கமாட்டார்கள் urukkamāṭṭārkaḷ		உருக்கா urukkā
negative	உருக்கவில்லை urukkavillai
imperative	singular			plural (or singular polite)
	உரு uru			உருங்கள் uruṅkaḷ
negative imperative	singular			plural (or singular polite)
	உருக்காதே urukkātē			உருக்காதீர்கள் urukkātīrkaḷ
perfect	present		past		future
	past of உருத்துவிடு (uruttuviṭu)		past of உருத்துவிட்டிரு (uruttuviṭṭiru)		future of உருத்துவிடு (uruttuviṭu)
progressive	உருத்துக்கொண்டிரு uruttukkoṇṭiru
effective	உருக்கப்படு urukkappaṭu
non-finite forms	plain			negative
infinitive	உருக்க urukka			உருக்காமல் இருக்க urukkāmal irukka
potential	உருக்கலாம் urukkalām			உருக்காமல் இருக்கலாம் urukkāmal irukkalām
cohortative	உருக்கட்டும் urukkaṭṭum			உருக்காமல் இருக்கட்டும் urukkāmal irukkaṭṭum
casual conditional	உருப்பதால் uruppatāl			உருக்காத்தால் urukkāttāl
conditional	உருத்தால் uruttāl			உருக்காவிட்டால் urukkāviṭṭāl
adverbial participle	உருத்து uruttu			உருக்காமல் urukkāmal
adjectival participle	present	past	future	negative
	உருக்கிற urukkiṟa	உருத்த urutta	உருக்கும் urukkum	உருக்காத urukkāta
verbal noun	singular				plural
	masculine	feminine	honorific	neuter	epicene	neuter
present	உருக்கிறவன் urukkiṟavaṉ	உருக்கிறவள் urukkiṟavaḷ	உருக்கிறவர் urukkiṟavar	உருக்கிறது urukkiṟatu	உருக்கிறவர்கள் urukkiṟavarkaḷ	உருக்கிறவை urukkiṟavai
past	உருத்தவன் uruttavaṉ	உருத்தவள் uruttavaḷ	உருத்தவர் uruttavar	உருத்தது uruttatu	உருத்தவர்கள் uruttavarkaḷ	உருத்தவை uruttavai
future	உருப்பவன் uruppavaṉ	உருப்பவள் uruppavaḷ	உருப்பவர் uruppavar	உருப்பது uruppatu	உருப்பவர்கள் uruppavarkaḷ	உருப்பவை uruppavai
negative	உருக்காதவன் urukkātavaṉ	உருக்காதவள் urukkātavaḷ	உருக்காதவர் urukkātavar	உருக்காதது urukkātatu	உருக்காதவர்கள் urukkātavarkaḷ	உருக்காதவை urukkātavai
gerund	Form I		Form II		Form III
	உருப்பது uruppatu		உருத்தல் uruttal		உருக்கல் urukkal

Etymology 4

Verb

உரு • (uru)

1. to increase

   Synonym: மிகு (miku)

Conjugation

Conjugation of உரு (uru)

singular affective	first	second	third masculine	third feminine	third honorific	third neuter
	நான்	நீ	அவன்	அவள்	அவர்	அது
present	உருக்கிறேன் urukkiṟēṉ	உருக்கிறாய் urukkiṟāy	உருக்கிறான் urukkiṟāṉ	உருக்கிறாள் urukkiṟāḷ	உருக்கிறார் urukkiṟār	உருக்கிறது urukkiṟatu
past	உருத்தேன் uruttēṉ	உருத்தாய் uruttāy	உருத்தான் uruttāṉ	உருத்தாள் uruttāḷ	உருத்தார் uruttār	உருத்தது uruttatu
future	உருப்பேன் uruppēṉ	உருப்பாய் uruppāy	உருப்பான் uruppāṉ	உருப்பாள் uruppāḷ	உருப்பார் uruppār	உருக்கும் urukkum
future negative	உருக்கமாட்டேன் urukkamāṭṭēṉ	உருக்கமாட்டாய் urukkamāṭṭāy	உருக்கமாட்டான் urukkamāṭṭāṉ	உருக்கமாட்டாள் urukkamāṭṭāḷ	உருக்கமாட்டார் urukkamāṭṭār	உருக்காது urukkātu
negative	உருக்கவில்லை urukkavillai
plural affective	first	second (or singular polite)	third epicene		third neuter
	நாம் (inclusive) நாங்கள் (exclusive)	நீங்கள்	அவர்கள்		அவை
present	உருக்கிறோம் urukkiṟōm	உருக்கிறீர்கள் urukkiṟīrkaḷ	உருக்கிறார்கள் urukkiṟārkaḷ		உருக்கின்றன urukkiṉṟaṉa
past	உருத்தோம் uruttōm	உருத்தீர்கள் uruttīrkaḷ	உருத்தார்கள் uruttārkaḷ		உருத்தன uruttaṉa
future	உருப்போம் uruppōm	உருப்பீர்கள் uruppīrkaḷ	உருப்பார்கள் uruppārkaḷ		உருப்பன uruppaṉa
future negative	உருக்கமாட்டோம் urukkamāṭṭōm	உருக்கமாட்டீர்கள் urukkamāṭṭīrkaḷ	உருக்கமாட்டார்கள் urukkamāṭṭārkaḷ		உருக்கா urukkā
negative	உருக்கவில்லை urukkavillai
imperative	singular			plural (or singular polite)
	உரு uru			உருங்கள் uruṅkaḷ
negative imperative	singular			plural (or singular polite)
	உருக்காதே urukkātē			உருக்காதீர்கள் urukkātīrkaḷ
perfect	present		past		future
	past of உருத்துவிடு (uruttuviṭu)		past of உருத்துவிட்டிரு (uruttuviṭṭiru)		future of உருத்துவிடு (uruttuviṭu)
progressive	உருத்துக்கொண்டிரு uruttukkoṇṭiru
effective	உருக்கப்படு urukkappaṭu
non-finite forms	plain			negative
infinitive	உருக்க urukka			உருக்காமல் இருக்க urukkāmal irukka
potential	உருக்கலாம் urukkalām			உருக்காமல் இருக்கலாம் urukkāmal irukkalām
cohortative	உருக்கட்டும் urukkaṭṭum			உருக்காமல் இருக்கட்டும் urukkāmal irukkaṭṭum
casual conditional	உருப்பதால் uruppatāl			உருக்காத்தால் urukkāttāl
conditional	உருத்தால் uruttāl			உருக்காவிட்டால் urukkāviṭṭāl
adverbial participle	உருத்து uruttu			உருக்காமல் urukkāmal
adjectival participle	present	past	future	negative
	உருக்கிற urukkiṟa	உருத்த urutta	உருக்கும் urukkum	உருக்காத urukkāta
verbal noun	singular				plural
	masculine	feminine	honorific	neuter	epicene	neuter
present	உருக்கிறவன் urukkiṟavaṉ	உருக்கிறவள் urukkiṟavaḷ	உருக்கிறவர் urukkiṟavar	உருக்கிறது urukkiṟatu	உருக்கிறவர்கள் urukkiṟavarkaḷ	உருக்கிறவை urukkiṟavai
past	உருத்தவன் uruttavaṉ	உருத்தவள் uruttavaḷ	உருத்தவர் uruttavar	உருத்தது uruttatu	உருத்தவர்கள் uruttavarkaḷ	உருத்தவை uruttavai
future	உருப்பவன் uruppavaṉ	உருப்பவள் uruppavaḷ	உருப்பவர் uruppavar	உருப்பது uruppatu	உருப்பவர்கள் uruppavarkaḷ	உருப்பவை uruppavai
negative	உருக்காதவன் urukkātavaṉ	உருக்காதவள் urukkātavaḷ	உருக்காதவர் urukkātavar	உருக்காதது urukkātatu	உருக்காதவர்கள் urukkātavarkaḷ	உருக்காதவை urukkātavai
gerund	Form I		Form II		Form III
	உருப்பது uruppatu		உருத்தல் uruttal		உருக்கல் urukkal

Etymology 5

Borrowed from Sanskrit रुरु (ruru).

Noun

உரு • (uru)

1. deer

   Synonym: மான் (māṉ)

Declension

u-stem declension of உரு (uru)
	Singular	Plural
Nominative	உரு uru	உருகள் urukaḷ
Vocative	உரே urē	உருகளே urukaḷē
Accusative	உரை urai	உருகளை urukaḷai
Dative	உருக்கு urukku	உருகளுக்கு urukaḷukku
Genitive	உருடைய uruṭaiya	உருகளுடைய urukaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	உரு uru	உருகள் urukaḷ
Vocative	உரே urē	உருகளே urukaḷē
Accusative	உரை urai	உருகளை urukaḷai
Dative	உருக்கு urukku	உருகளுக்கு urukaḷukku
Benefactive	உருக்காக urukkāka	உருகளுக்காக urukaḷukkāka
Genitive 1	உருடைய uruṭaiya	உருகளுடைய urukaḷuṭaiya
Genitive 2	உரின் uriṉ	உருகளின் urukaḷiṉ
Locative 1	உரில் uril	உருகளில் urukaḷil
Locative 2	உரிடம் uriṭam	உருகளிடம் urukaḷiṭam
Sociative 1	உரோடு urōṭu	உருகளோடு urukaḷōṭu
Sociative 2	உருடன் uruṭaṉ	உருகளுடன் urukaḷuṭaṉ
Instrumental	உரால் urāl	உருகளால் urukaḷāl
Ablative	உரிலிருந்து uriliruntu	உருகளிலிருந்து urukaḷiliruntu

References

• University of Madras (1924–1936) “உரு-த்தல்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press
• University of Madras (1924–1936) “உரு”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press