Jump to content

वेत्तृ

From Wiktionary, the free dictionary

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-European *wéydtōr, from *weyd-. By surface analysis, विद् (vid, root) +‎ -तृ (-tṛ). Cognate with Ancient Greek ἵστωρ (hístōr).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

वेत्तृ (vettṛ) stemm (feminine वेत्त्री)

  1. one who knows or feels or witnesses or experiences, a knower, experiencer, witness, sage
    • c. 500 BCE – 300 BCE, Śvetāśvataropaniṣad 19:
      अपाणिपादो जवनो ग्रहीता पश्यत्य् अचक्षुः स शृणोत्य् अकर्णः ।
      स वेत्ति वेद्यं न च तस्यास्ति वेत्ता तम् आहुर् अग्र्यं पुरुषं महान्तम्‌ ॥
      apāṇipādo javano grahītā paśyaty acakṣuḥ sa śṛṇoty akarṇaḥ.
      sa vetti vedyaṃ na ca tasyāsti vettā tam āhur agryaṃ puruṣaṃ mahāntam‌.
      Without hands and feet, He goes fast and grasps; without eyes, He sees; without ears, He hears.
      He knows whatever is to be known, yet there is no knower of him. They say He is the foremost, the great Infinite Being.

Declension

[edit]
Masculine ṛ-stem declension of वेत्तृ (véttṛ)
Singular Dual Plural
Nominative वेत्ता
véttā
वेत्तारौ / वेत्तारा¹
véttārau / véttārā¹
वेत्तारः
véttāraḥ
Vocative वेत्तः
véttaḥ
वेत्तारौ / वेत्तारा¹
véttārau / véttārā¹
वेत्तारः
véttāraḥ
Accusative वेत्तारम्
véttāram
वेत्तारौ / वेत्तारा¹
véttārau / véttārā¹
वेत्तॄन्
véttṝn
Instrumental वेत्त्रा
véttrā
वेत्तृभ्याम्
véttṛbhyām
वेत्तृभिः
véttṛbhiḥ
Dative वेत्त्रे
véttre
वेत्तृभ्याम्
véttṛbhyām
वेत्तृभ्यः
véttṛbhyaḥ
Ablative वेत्तुः
véttuḥ
वेत्तृभ्याम्
véttṛbhyām
वेत्तृभ्यः
véttṛbhyaḥ
Genitive वेत्तुः
véttuḥ
वेत्त्रोः
véttroḥ
वेत्तॄणाम्
véttṝṇām
Locative वेत्तरि
véttari
वेत्त्रोः
véttroḥ
वेत्तृषु
véttṛṣu
Notes
  • ¹Vedic

References

[edit]