मर्य

Sanskrit

From Proto-Indo-Iranian *máryas (“young man”), from Proto-Indo-European *mer- (“young man or woman”).

Cognate with Avestan 𐬨𐬀𐬌𐬭𐬌𐬌𐬀 (maⁱriia, “yeoman”) and Latin marītus (“husband”), Ancient Greek μεῖρᾰξ (meîrăx, “lass, young lady”), Welsh morwyn (“maiden”).

मर्य • (márya) stem, m (metrical Vedic máriya)

young man, suitor, lover
- c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.115.2:
  सूर्यो देवीमुषसं रोचमानां मर्यो न योषामभ्येति पश्चात् ।
  sūryo devīmuṣasaṃ rocamānāṃ maryo na yoṣāmabhyeti paścāt.
  The Sun follows the refulgent goddess of the Dawn like a young man pursues a young lady.
stallion

Masculine a-stem declension of मर्य
	singular	dual	plural
nominative	मर्यः (máryaḥ)	मर्यौ (máryau) मर्या¹ (máryā¹)	मर्याः (máryāḥ) मर्यासः¹ (máryāsaḥ¹)
vocative	मर्य (márya)	मर्यौ (máryau) मर्या¹ (máryā¹)	मर्याः (máryāḥ) मर्यासः¹ (máryāsaḥ¹)
accusative	मर्यम् (máryam)	मर्यौ (máryau) मर्या¹ (máryā¹)	मर्यान् (máryān)
instrumental	मर्येण (máryeṇa)	मर्याभ्याम् (máryābhyām)	मर्यैः (máryaiḥ) मर्येभिः¹ (máryebhiḥ¹)
dative	मर्याय (máryāya)	मर्याभ्याम् (máryābhyām)	मर्येभ्यः (máryebhyaḥ)
ablative	मर्यात् (máryāt)	मर्याभ्याम् (máryābhyām)	मर्येभ्यः (máryebhyaḥ)
genitive	मर्यस्य (máryasya)	मर्ययोः (máryayoḥ)	मर्याणाम् (máryāṇām)
locative	मर्ये (márye)	मर्ययोः (máryayoḥ)	मर्येषु (máryeṣu)