पायु

See also: पाय, पीय, पाया, and पेय

Sanskrit

Etymology 1

From Proto-Indo-Aryan *pāyúṣ.

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /pɑː.jú/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /pɑː.ju/

Noun

पायु • (pā́yu) stem, m

1. (anatomy) anus

Declension

Masculine u-stem declension of पायु

	singular	dual	plural
nominative	पायुः (pā́yuḥ)	पायू (pā́yū)	पायवः (pā́yavaḥ)
vocative	पायो (pā́yo)	पायू (pā́yū)	पायवः (pā́yavaḥ)
accusative	पायुम् (pā́yum)	पायू (pā́yū)	पायून् (pā́yūn)
instrumental	पायुना (pā́yunā) पाय्वा¹ (pā́yvā¹)	पायुभ्याम् (pā́yubhyām)	पायुभिः (pā́yubhiḥ)
dative	पायवे (pā́yave) पाय्वे¹ (pā́yve¹)	पायुभ्याम् (pā́yubhyām)	पायुभ्यः (pā́yubhyaḥ)
ablative	पायोः (pā́yoḥ) पाय्वः¹ (pā́yvaḥ¹)	पायुभ्याम् (pā́yubhyām)	पायुभ्यः (pā́yubhyaḥ)
genitive	पायोः (pā́yoḥ) पाय्वः¹ (pā́yvaḥ¹)	पाय्वोः (pā́yvoḥ)	पायूनाम् (pā́yūnām)
locative	पायौ (pā́yau)	पाय्वोः (pā́yvoḥ)	पायुषु (pā́yuṣu)

• ¹Vedic

Etymology 2

From Proto-Indo-Aryan *paHyúṣ, from Proto-Indo-Iranian *paHyúš, from Proto-Indo-European *peh₂- (“to protect”) (whence also Sanskrit पाति (pā́ti)). Cognate with Ancient Greek πῶυ (pôu, “flock of sheep”).

Noun

पायु • (pāyú) stem, m

1. guard, protector, (especially instrumental plural "with protecting powers or actions, helpfully")
2. name of a man (RV. VI, 47, 24)

Declension

Masculine u-stem declension of पायु

	singular	dual	plural
nominative	पायुः (pāyúḥ)	पायू (pāyū́)	पायवः (pāyávaḥ)
vocative	पायो (pā́yo)	पायू (pā́yū)	पायवः (pā́yavaḥ)
accusative	पायुम् (pāyúm)	पायू (pāyū́)	पायून् (pāyū́n)
instrumental	पायुना (pāyúnā) पाय्वा¹ (pāyvā́¹)	पायुभ्याम् (pāyúbhyām)	पायुभिः (pāyúbhiḥ)
dative	पायवे (pāyáve) पाय्वे¹ (pāyvé¹)	पायुभ्याम् (pāyúbhyām)	पायुभ्यः (pāyúbhyaḥ)
ablative	पायोः (pāyóḥ) पाय्वः¹ (pāyváḥ¹)	पायुभ्याम् (pāyúbhyām)	पायुभ्यः (pāyúbhyaḥ)
genitive	पायोः (pāyóḥ) पाय्वः¹ (pāyváḥ¹)	पाय्वोः (pāyvóḥ)	पायूनाम् (pāyūnā́m)
locative	पायौ (pāyaú)	पाय्वोः (pāyvóḥ)	पायुषु (pāyúṣu)

• ¹Vedic

Descendants

• → Telugu: పాయువు (pāyuvu)