Jump to content

ककार

From Wiktionary, the free dictionary

Pali

[edit]

Alternative forms

[edit]

Noun

[edit]

ककार m

  1. Devanagari script form of kakāra (“the letter 'k'”)
    • c. 500 AD, Kaccāyana, Pālivyākaraṇaṃ [Pali Grammar]‎[1] (overall work in Pali), page 4; republished as Satish Chandra Acharyya Vidyabhusana, editor, Kaccayana's Pali Grammar (edited in Devanagari character and translated into English), Calcutta, Bengal: Mahabodhi Society, 1901:
      ठपेत्‍वा अट्ठ सरे सेसा अक्खरा ककारादयो निग्गहीतन्ता व्यञ्जना नाम होन्ति।
      Ṭhapetvā aṭṭha sare sesā akkharā kakārādayo niggahītantā vyañjanā nāma honti.
      Putting aside the eight vowels, the remaining letters, starting with 'k' and ending with niggahita are called consonants.

Declension

[edit]

Sanskrit

[edit]

Etymology

[edit]

(ka, the letter) +‎ कार (kāra, term designating a letter or sound).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

ककार (kakāra) stemm

  1. The name of the Devanagari letter (ka).
  2. the sound of the letter, /kɐ/

Inflection

[edit]
Masculine a-stem declension of ककार
Nom. sg. ककारः (kakāraḥ)
Gen. sg. ककारस्य (kakārasya)
Singular Dual Plural
Nominative ककारः (kakāraḥ) ककारौ (kakārau) ककाराः (kakārāḥ)
Vocative ककार (kakāra) ककारौ (kakārau) ककाराः (kakārāḥ)
Accusative ककारम् (kakāram) ककारौ (kakārau) ककारान् (kakārān)
Instrumental ककारेन (kakārena) ककाराभ्याम् (kakārābhyām) ककारैः (kakāraiḥ)
Dative ककाराय (kakārāya) ककाराभ्याम् (kakārābhyām) ककारेभ्यः (kakārebhyaḥ)
Ablative ककारात् (kakārāt) ककाराभ्याम् (kakārābhyām) ककारेभ्यः (kakārebhyaḥ)
Genitive ककारस्य (kakārasya) ककारयोः (kakārayoḥ) ककारानाम् (kakārānām)
Locative ककारे (kakāre) ककारयोः (kakārayoḥ) ककारेषु (kakāreṣu)

Hypernyms

[edit]

Coordinate terms

[edit]

References

[edit]