کران

Central Kurdish

Verb

کران (kran)

1. passive form of کردن (kirdin)
2. to be done, to be made

Conjugation

Conjugation

infinitive	کران kran	past stem	کرا kra	present stem	کرێ krê
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	من	تۆ	ئەو	ئێمە	ئێوە	ئەوان
simple past	کرام kram	کرات krat	کرای kray	کرامان kraman	کراتان kratan	کرایان krayan
present	دەکرێم dekrêm	دەکرێیت dekrêyt	دەکرێت dekrêt	دەکرێین dekrêyn	دەکرێن dekrên
past imperfect (habitual, progressive)	دەمکرا demkra	دەتکرا detkra	دەیکرا deykra	دەمانکرا demankra	دەتانکرا detankra	دەیانکرا deyankra
past progressive	خەریک بووم دەمکرا xerîk bûm demkra	خەریک بووی دەتکرا xerîk bûy detkra	خەریک بوو دەیکرا xerîk bû deykra	خەریک بووین دەمانکرا xerîk bûyn demankra	خەریک بوون دەتانکرا xerîk bûn detankra	خەریک بوون دەیانکرا xerîk bûn deyankra
present progressive	خەریکِم دەکرێم xerîkim dekrêm	خەریکی دەکرێیت xerîkî dekrêyt	خەریکە دەکرێت xerîke dekrêt	خەریکین دەکرێین xerîkîn dekrêyn	خەریکِن دەکرێن xerîkin dekrên
past perfect	کرابووم krabûm	کرابووت krabût	کرابووی krabûy	کرابوومان krabûman	کرابووتان krabûtan	کرابوویان krabûyan
present perfect	کراومە krawme	کراوتە krawte	کراویە krawye	کراومانە krawmane	کراوتانە krawtane	کراویانە krawyane
subjunctive	من	تۆ	ئەو	ئێمە	ئێوە	ئەوان
past	کرابێتِم krabêtim	کرابێتِت krabêtit	کرابێتی krabêtî	کرابێتمان krabêtman	کرابێتتان krabêttan	کرابێتیان krabêtyan
present	بِکرێم bikrêm	بِکرێیت bikrêyt	بِکرێت bikrêt	بِکرێین bikrêyn	بِکرێن bikrên
imperative	—	تۆ	—	ئێمە	ئێوە	—
		بِکرێە bikrêe		بِکرێین bikrêyn	بِکرێن bikrên

Derived terms

(Terms derived from کران (verb)):

• بەخت کِرانەوە (bext kiranewe)
• تاوتوێ کِران (tawtwê kiran)
• خۆڵ و مِردوو بە سەر دا کِران (xoll û mirdû be ser da kiran)
• دەباش کِرانە (debaş kirane)
• دەستکاری کِران (destkarî kiran)
• ساز کِران (saz kiran)
• عەزیز کِران ('ezîz kiran)
• پێشکەش کِران (pêşkeş kiran)
• کِرانەوە (kiranewe)

Persian

Etymology

Inherited from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (klʾn' /⁠karān⁠/), from Proto-Iranian *karana- (“edge, border, limit”), probably a nominal derivative of either Proto-Iranian *kar- (“to draw a line, furrow”) or Proto-Iranian *kar- (“to cut, carve”). The former *kar- is from Proto-Indo-European *kʷel- (“to move, revolve”), and the latter from Proto-Indo-European *(s)ker- (“to turn, bend”). Compare Avestan 𐬐𐬀𐬭𐬀𐬥 (karan, “border, edge”), Ancient Greek κορωνός (korōnós, “curved, crooked”), and کِنار (kenâr, “side”), a metathesized form.

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): [ka.ˈɾɑːn]

 

• (Dari, formal) IPA^(key): [kʰä.ɾɑ́ːn]

• (Dari, formal) IPA^(key): [kʰä.ɾɑ́ːn]
  • (Kabuli) IPA^(key): [kʰä.ɾɑ́ːn]
  • (Hazaragi) IPA^(key): [kʰä.ɾɔ́ːn]

• (Iran, formal) IPA^(key): [kʰʲæ.ɹɒ́ːn]

• (Tajik, formal) IPA^(key): [kʰä.ɾɔ́n]

Readings

Classical reading?	karān
Dari reading?	karān
Iranian reading?	karân
Tajik reading?	karon

Noun

کران • (karân)

1. border, edge, bound, boundary

Derived terms

• بیکران (bikarân, “boundless, unbounded”)