چنگال

See also: چنكال

Mazanderani

Etymology

Bailey derives from Proto-Iranian *čak- (“be pointed, horned”). Compare Persian چندر, Persian چغندر

Noun

چنگال (lave)

1. beet

Persian

FWOTD – 13 October 2021

Etymology

Compare چنگ (čang).

چنگال (čangâl)

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): [t͡ʃan.ˈɡɑːl]

 

• (Dari, formal) IPA^(key): [t͡ʃʰäŋ.ɡɑ́ːl]

• (Dari, formal) IPA^(key): [t͡ʃʰäŋ.ɡɑ́ːl]
  • (Kabuli) IPA^(key): [t͡ʃʰäŋ.ɡɑ́ːl]
  • (Hazaragi) IPA^(key): [t͡ʃʰäŋ.ɡɔ́ːl̥]

• (Iran, formal) IPA^(key): [t͡ʃʰæŋ.ɡɒ́ːl̥]

• (Tajik, formal) IPA^(key): [t͡ʃʰäŋ.ɡɔ́l]

Readings
Classical reading?	čangāl
Dari reading?	čangāl
Iranian reading?	čangâl
Tajik reading?	čangol

• Audio (Iran):

  (file)

Noun

چنگال • (čangâl) (plural چنگال‌ها (čangâl-hâ))

1. fork
2. hook
3. claw, talon
   • c. 1260, Rumi, “3:3984”, in The Masnavi:

     گربه مرگست و مرض چنگال او، می‌زند بر مرغ و پر و بال او.

     gorbe marg-ast o maraz čangâl-e u, mi-zanad bar morğ o par o bâl-e u.

     the cat is death and disease is its claws; it strikes the bird, and its feathers and wings.

Inflection

Basic forms of چنگال

	singular	plural
bare	چنگال (čangâl)	چنگال‌ها، چنگالا△ (čangâl-hấ, čangâlấ△)
definitive direct object	چنگال را، چنگال رو△ (čangâl râ, čangâlo△)	چنگال‌ها را، چنگالا رو△ (čangâl-hấ râ, čangâlấ ro△)
ezâfe	چنگال (čangâl-e)	چنگال‌های، چنگالای△ (čangâl-hấ-ye, čangâlấ-ye△)
marked indefinite or relative definite	چنگالی (čangâl-i)	چنگال‌هایی، چنگالایی△ (čangâlấn-i, čangâl-hấ-i, čangâlấi△)

^△ Colloquial.

Possessive forms of چنگال

	singular	plural
1st person singular (“my”)	چنگالم (čangâlam)	چنگال‌هایم، چنگال‌هام، چنگالام△ (čangâl-hấyam, čangâlấm△)
2nd person singular (“your”)	چنگالت (čangâlat, čangâlet△)	چنگال‌هایت، چنگال‌هات، چنگالات△ (čangâl-hấyat, čangâlất△)
3rd person singular (“his, her, its”)	چنگالش (čangâlaš, čangâleš△)	چنگال‌هایش، چنگال‌هاش، چنگالاش△ (čangâl-hấyaš, čangâlấš△)
1st person plural (“our”)	چنگالمان، چنگالمون△ (čangâlemân, čangâlemun△)	چنگال‌هایمان، چنگال‌هامون، چنگالامون△ (čangâl-hấyemân, čangâlấmun△)
2nd person plural (“your”)	چنگالتان، چنگالتون△ (čangâletân, čangâletun△)	چنگال‌هایتان، چنگال‌هاتون، چنگالاتون△ (čangâl-hấyetân, čangâlấtun△)
3rd person plural (“their”)	چنگالشان، چنگالشون△ (čangâlešân, čangâlešun△)	چنگال‌هایشان، چنگال‌هاشون، چنگالاشون△ (čangâl-hấyešân, čangâlấšun△)

^△ Colloquial.

Descendants

• → Armenian: չանգալ (čʻangal)
• → Azerbaijani: çəngəl
• → Georgian: ჩანგალი (čangali)
• → Mazanderani: چنگه (çange)
• → Hindustani:

  Hindi: चंगाल (caṅgāl)

  Urdu: چنگال (caṅgāl)

• → Ottoman Turkish: چنگل (çengel), چنگال (çengel)
  • Turkish: çengel
  • → Albanian: çengel, çengë
  • → Arabic: شَنْكَل (šankal)
  • → Armenian: չէնկէլ (čʻēnkēl)
  • → Aromanian: cinǵéľu
  • → Bulgarian: ченге́л (čengél)
  • → Greek: τσιγκέλι (tsigkéli)
  • → Macedonian: ченгел (čengel)
  • → Romanian: cinghel, cinghil
  • → Serbo-Croatian:

    Cyrillic script: чѐнгел

    Latin script: čèngel

Urdu

Etymology

Borrowed from Classical Persian چنگال (čangāl).

Pronunciation

• (Standard Urdu) IPA^(key): /t͡ʃəŋ.ɡɑːl/

Noun

چَن٘گال • (caṅgāl) m (Hindi spelling चंगाल)

1. claw (of a hunting animal); talon (of a bird)

   Synonym: پَنجا (pañjā)

Declension

Declension of چنگال

	singular	plural
direct	چَن٘گال (caṅgāl)	چَن٘گال (caṅgāl)
oblique	چَن٘گال (caṅgāl)	چَن٘گالوں (caṅgālõ)
vocative	چَن٘گال (caṅgāl)	چَن٘گالو (caṅgālo)

Related terms

• چَن٘گ (caṅg)
• چَن٘گُل (caṅgul)

Further reading

• “چنگال”, in اُردُو لُغَت (urdū luġat) (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
• “چَن٘گال”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2025.
• Qureshi, Bashir Ahmad (1971) “چنگل”, in Kitabistan's 20th Century Standard Dictionary‎, Lahore: Kitabistan Pub. Co.
• Platts, John T. (1884) “چنگال”, in A dictionary of Urdu, classical Hindi, and English, London: W. H. Allen & Co.