قنی

Old Anatolian Turkish

Alternative forms

• قانی (qanı)

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *kańu, a derivation from Proto-Turkic *ka-

Adverb

قنی (qanı)

1. (interrogative) where
   • 14th Century, anonymous author, Dresden Manuscript: Kitāb-ı Dedem Ḳorḳud Alā Lisān-ı Tāife-i Oġuzān:

     قنی اول دیدكم یك ارنلر ●
     دنیا منم دینلر ●
     آنلر دخی كلدی كچدی ●
     كروان كبی قوندی كوچدی ●
     آنلری دخی اجل آلدی ییر كزلدی ●
     فانی دنیا كمه قالدی ●

     qanı ol dedügüm yäg äränlär?
     dünyā mänüm deyänlär
     anlar daḫı gäldi gäçdi
     kärvān gibi qondı göçdi
     anları daḫı äcäl aldı, yer gizlädi
     fānī dünyā kimä qaldı?

     now where are those men that I praised?
     those who said "world is mine"
     they too came and passed by
     arrived and departed like a caravan
     death too took them, ground hid them
     [now] to whom is the mortal world left?

Descendants

• Azerbaijani: hanı
• Gagauz: ani, hani
• Ottoman Turkish: قانی (kanı), قنی (kanı, hanı, hani), قانجه (kanca, kance), قانده (kanda, kande), قنجه (kanca, kance), قنده (kanda, kande), هانی (hanı, hani), هانیا (hanya)
  • Turkish: hani

Further reading

• Nişanyan, Sevan (2002–) “hani”, in Nişanyan Sözlük
• Boeschoten, Hendrik (2022) “qanı”, in A Dictionary of Early Middle Turkic (Handbook of Oriental Studies; I.169), Leiden and Boston: Brill, page 219
• “kanı”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎^[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977

Ottoman Turkish

Adverb

قنی • (kanı, hanı, hani)

1. alternative form of قانی (kanı, hanı, hani, “where”)