قانی

Old Anatolian Turkish

Adverb

قانی (qanı)

1. Alternative spelling of قنی (qanı)

Further reading

• “kanı”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎^[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977

Ottoman Turkish

Alternative forms

• قنی (kanı, hanı, hani), قانجه (kanca, kance), قانده (kanda, kande), قنجه (kanca, kance), قنده (kanda, kande), هانی (hanı, hani), هانیا (hanya)

Etymology

Inherited from Old Anatolian Turkish قنی (qanı), from Proto-Turkic *kańu, from Proto-Turkic *ka-.

Adverb

قانی • (kanı, hanı, hani)

1. (interrogative) where

Descendants

• Turkish: hani

Further reading

• Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “قانی”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum‎^[2], Vienna, columns 3600–3692
• Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “قنجه”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum‎^[3], Vienna, column 3767
• Redhouse, James W. (1890) “قنی”, in A Turkish and English Lexicon‎^[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1477
• Zenker, Julius Theodor (1876) “قانی”, in Türkisch-arabisch-persisches Handwörterbuch, volume 2 (overall work in German and French), Leipzig: Wilhelm Engelmann, pages 685–686
• Zenker, Julius Theodor (1876) “هانی”, in Türkisch-arabisch-persisches Handwörterbuch, volume 2 (overall work in German and French), Leipzig: Wilhelm Engelmann, page 938
• “kanı”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎^[5] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977