سن

See also: شن

Arabic

Root
س ن ن (s n n)
7 terms

Etymology 1

Etymologically related to سن (sinn, “tooth”, sense 3); also compare the letter ش (š).

Pronunciation

• IPA^(key): /san.na/

Verb

سَنَّ • (sanna) I (non-past يَسُنُّ (yasunnu), verbal noun سَنّ (sann))

1. to sharpen, to whet, to hone, to grind
2. to mold, to shape, to form
3. to prescribe, to introduce, to enact
4. to institute, to establish a method

Conjugation

    Conjugation of سَنَّ (I, geminate, a ~ u, full passive, verbal noun سَنّ)

verbal noun الْمَصْدَر						سَنّ sann
active participle اِسْم الْفَاعِل						سَانّ sānn
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَسْنُون masnūn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	سَنَنْتُ sanantu	سَنَنْتَ sananta	سَنَّ sanna		سَنَنْتُمَا sanantumā	سَنَّا sannā		سَنَنَّا sanannā	سَنَنْتُمْ sanantum	سَنُّوا sannū
	f		سَنَنْتِ sananti	سَنَّتْ sannat			سَنَّتَا sannatā			سَنَنْتُنَّ sanantunna	سَنَنَّ sananna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَسُنُّ ʔasunnu	تَسُنُّ tasunnu	يَسُنُّ yasunnu		تَسُنَّانِ tasunnāni	يَسُنَّانِ yasunnāni		نَسُنُّ nasunnu	تَسُنُّونَ tasunnūna	يَسُنُّونَ yasunnūna
	f		تَسُنِّينَ tasunnīna	تَسُنُّ tasunnu			تَسُنَّانِ tasunnāni			تَسْنُنَّ tasnunna	يَسْنُنَّ yasnunna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَسُنَّ ʔasunna	تَسُنَّ tasunna	يَسُنَّ yasunna		تَسُنَّا tasunnā	يَسُنَّا yasunnā		نَسُنَّ nasunna	تَسُنُّوا tasunnū	يَسُنُّوا yasunnū
	f		تَسُنِّي tasunnī	تَسُنَّ tasunna			تَسُنَّا tasunnā			تَسْنُنَّ tasnunna	يَسْنُنَّ yasnunna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَسُنَّ, أَسُنِّ, أَسْنُنْ ʔasunna, ʔasunni, ʔasnun	تَسُنَّ, تَسُنِّ, تَسْنُنْ tasunna, tasunni, tasnun	يَسُنَّ, يَسُنِّ, يَسْنُنْ yasunna, yasunni, yasnun		تَسُنَّا tasunnā	يَسُنَّا yasunnā		نَسُنَّ, نَسُنِّ, نَسْنُنْ nasunna, nasunni, nasnun	تَسُنُّوا tasunnū	يَسُنُّوا yasunnū
	f		تَسُنِّي tasunnī	تَسُنَّ, تَسُنِّ, تَسْنُنْ tasunna, tasunni, tasnun			تَسُنَّا tasunnā			تَسْنُنَّ tasnunna	يَسْنُنَّ yasnunna
imperative الْأَمْر	m		سُنَّ, سُنِّ, اُسْنُنْ sunna, sunni, usnun			سُنَّا sunnā				سُنُّوا sunnū
	f		سُنِّي sunnī							اُسْنُنَّ usnunna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	سُنِنْتُ sunintu	سُنِنْتَ suninta	سُنَّ sunna		سُنِنْتُمَا sunintumā	سُنَّا sunnā		سُنِنَّا suninnā	سُنِنْتُمْ sunintum	سُنُّوا sunnū
	f		سُنِنْتِ suninti	سُنَّتْ sunnat			سُنَّتَا sunnatā			سُنِنْتُنَّ sunintunna	سُنِنَّ suninna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُسَنُّ ʔusannu	تُسَنُّ tusannu	يُسَنُّ yusannu		تُسَنَّانِ tusannāni	يُسَنَّانِ yusannāni		نُسَنُّ nusannu	تُسَنُّونَ tusannūna	يُسَنُّونَ yusannūna
	f		تُسَنِّينَ tusannīna	تُسَنُّ tusannu			تُسَنَّانِ tusannāni			تُسْنَنَّ tusnanna	يُسْنَنَّ yusnanna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُسَنَّ ʔusanna	تُسَنَّ tusanna	يُسَنَّ yusanna		تُسَنَّا tusannā	يُسَنَّا yusannā		نُسَنَّ nusanna	تُسَنُّوا tusannū	يُسَنُّوا yusannū
	f		تُسَنِّي tusannī	تُسَنَّ tusanna			تُسَنَّا tusannā			تُسْنَنَّ tusnanna	يُسْنَنَّ yusnanna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُسَنَّ, أُسَنِّ, أُسْنَنْ ʔusanna, ʔusanni, ʔusnan	تُسَنَّ, تُسَنِّ, تُسْنَنْ tusanna, tusanni, tusnan	يُسَنَّ, يُسَنِّ, يُسْنَنْ yusanna, yusanni, yusnan		تُسَنَّا tusannā	يُسَنَّا yusannā		نُسَنَّ, نُسَنِّ, نُسْنَنْ nusanna, nusanni, nusnan	تُسَنُّوا tusannū	يُسَنُّوا yusannū
	f		تُسَنِّي tusannī	تُسَنَّ, تُسَنِّ, تُسْنَنْ tusanna, tusanni, tusnan			تُسَنَّا tusannā			تُسْنَنَّ tusnanna	يُسْنَنَّ yusnanna

Etymology 2

Verbal noun of سَنَّ (sanna).

Pronunciation

• IPA^(key): /sann/

Noun

سَنّ • (sann) m

1. verbal noun of سَنَّ (sanna) (form I)
2. prescription, introduction, enactment

Declension

Declension of noun سَنّ (sann)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	سَنّ sann	السَّنّ as-sann	سَنّ sann
Nominative	سَنٌّ sannun	السَّنُّ as-sannu	سَنُّ sannu
Accusative	سَنًّا sannan	السَّنَّ as-sanna	سَنَّ sanna
Genitive	سَنٍّ sannin	السَّنِّ as-sanni	سَنِّ sanni

Etymology 3

From Proto-Semitic *šinn-. Cognate with Akkadian 𒅗 (šinnum), Aramaic שנא (šinā’), Ge'ez ስን (sən), and Hebrew שֵׁן (shén).

Pronunciation

• IPA^(key): /sinn/

• Audio:

  (file)

Noun

سِنّ • (sinn) f (plural أَسْنَان (ʔasnān) or أَسِنَّة (ʔasinna) or أَسُنّ (ʔasunn))

1. tooth, tusk, fang

   أُنَظِّفُ أَسْنَانِي ― ʔunaẓẓifu ʔasnānī ― I am brushing my teeth

2. point or tip
3. a spearhead or arrowhead
4. age (years of life)
5. cog, sprocket, prong

Declension

Declension of noun سِنّ (sinn)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	سِنّ sinn	السِّنّ as-sinn	سِنّ sinn
Nominative	سِنٌّ sinnun	السِّنُّ as-sinnu	سِنُّ sinnu
Accusative	سِنًّا sinnan	السِّنَّ as-sinna	سِنَّ sinna
Genitive	سِنٍّ sinnin	السِّنِّ as-sinni	سِنِّ sinni
Dual	Indefinite	Definite	Construct
Informal	سِنَّيْن sinnayn	السِّنَّيْن as-sinnayn	سِنَّيْ sinnay
Nominative	سِنَّانِ sinnāni	السِّنَّانِ as-sinnāni	سِنَّا sinnā
Accusative	سِنَّيْنِ sinnayni	السِّنَّيْنِ as-sinnayni	سِنَّيْ sinnay
Genitive	سِنَّيْنِ sinnayni	السِّنَّيْنِ as-sinnayni	سِنَّيْ sinnay
Plural	basic broken plural triptote‎; broken plural triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	أَسْنَان‎; أَسِنَّة‎; أَسُنّ ʔasnān‎; ʔasinna‎; ʔasunn	الْأَسْنَان‎; الْأَسِنَّة‎; الْأَسُنّ al-ʔasnān‎; al-ʔasinna‎; al-ʔasunn	أَسْنَان‎; أَسِنَّة‎; أَسُنّ ʔasnān‎; ʔasinnat‎; ʔasunn
Nominative	أَسْنَانٌ‎; أَسِنَّةٌ‎; أَسُنٌّ ʔasnānun‎; ʔasinnatun‎; ʔasunnun	الْأَسْنَانُ‎; الْأَسِنَّةُ‎; الْأَسُنُّ al-ʔasnānu‎; al-ʔasinnatu‎; al-ʔasunnu	أَسْنَانُ‎; أَسِنَّةُ‎; أَسُنُّ ʔasnānu‎; ʔasinnatu‎; ʔasunnu
Accusative	أَسْنَانًا‎; أَسِنَّةً‎; أَسُنًّا ʔasnānan‎; ʔasinnatan‎; ʔasunnan	الْأَسْنَانَ‎; الْأَسِنَّةَ‎; الْأَسُنَّ al-ʔasnāna‎; al-ʔasinnata‎; al-ʔasunna	أَسْنَانَ‎; أَسِنَّةَ‎; أَسُنَّ ʔasnāna‎; ʔasinnata‎; ʔasunna
Genitive	أَسْنَانٍ‎; أَسِنَّةٍ‎; أَسُنٍّ ʔasnānin‎; ʔasinnatin‎; ʔasunnin	الْأَسْنَانِ‎; الْأَسِنَّةِ‎; الْأَسُنِّ al-ʔasnāni‎; al-ʔasinnati‎; al-ʔasunni	أَسْنَانِ‎; أَسِنَّةِ‎; أَسُنِّ ʔasnāni‎; ʔasinnati‎; ʔasunni

Descendants

• Gulf Arabic: سِنّ (senn)
• Maltese: sinna
• Moroccan Arabic: سنة (sanna)
• South Levantine Arabic: سن (sinn)

Azerbaijani

Pronoun

سن

1. Arabic spelling of sən (“you (singular)”)

Chagatai

Etymology

From Proto-Turkic *sen (“thou”).

Pronoun

سن (sän)

1. you (singular, familiar), thou

Declension

Declension of Chagatai personal pronouns

	singular					plural
	1st person	2nd person		3rd person		1st person	2nd person	3rd person
		familiar	polite
nominative	من (män)	سن (sän)	سیز (siz)	اول, او (ul, u)		بیز (biz)	سیزلار (sizlär)	اولار, الار (ular, alar)
genitive	منينک (meniñ)	سنينک (seniñ)	سیزنينک (sizniñ)	اونينک, انينک (uniñ, aniñ)		بیزنينک (bizniñ)	سیزلارنينک (sizlärniñ)	اولارنينک (ularniñ)
dative	منکا, مانکا (maña)	سنکا, سانکا (saña)	سیزکە (sizgä)	اولارغە انکا (ularğa aña)		بیزکا (bizgä)	سیزلارکا (sizlärgä)	اولارغە (ularğa)
accusative	منی (meni)	سنی (seni)	سیزنی (sizni)	انی (ani)		بیزنی (bizni)	سیزلارنی (sizlärni)	اولارنی (ularni)
locative	مندە (mändä)	سندە (sändä)	سیزدە (sizdä)	اونينکدە, اندا, انينکدە (uniñda, anda, aniñda)		بیزدە (bizdä)	سیزلاردە (sizlärdä)	اولاردە (ularda)
ablative	مندين (mändin)	سندين (sändin)	سیزدين (sizdin)	اونينکدين, اندين, انينکدين (uniñdin, andin, aniñdin)		بیزدين (bizdin)	سیزلاردين (sizlärdin)	اولاردين (ulardin)

Karakhanid

Etymology

From Proto-Turkic *sen (“thou”). Cognate with Turkish sen (“you”), -sin (“second person singular suffix”), Old Turkic 𐰾𐰤 (sen, “you”).

Pronoun

سَنْ (sen)

1. thou; you

Related terms

• سِزْ (siz)

Postposition

سَنْ (sen)

1. Denotes "to be" for second person singular when at the end of an object; are.
2. Denotes second person singular after various tenses.

Usage notes

• It can be said that the postposition acts as a suffix.

Khalaj

Pronoun

سَن (sən) (definite accusative مه‌نۆ, plural سیز)

1. Arabic spelling of sən (“you (singular), thou”)

See also

Declension of Khalaj personal pronouns

	singular			plural
	1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
nominative	مَن	سَن	اوْ	بیز	سیز	اوُللار
genitive	مَنۆم	سَنۆݧ	اوُنؽݧ	سیزۆم	سیزۆݧ	اوُللارؽݧ
dative	مَݧه	سَݧه	اوُݧا	بیزکه	سیزکه	اوُللارقا
accusative	مه‌نۆ	سه‌‌نۆ	اوُنؽ	بیزۆ	سیزۆ	اوُللارؽ
locative	مه‌ندیچه	سه‌ندیچه	اوُندؽچا	بیزدییچه	سیزدیچه	اوُللارچا
ablative	مه‌نده	سه‌نده	اوُندا	بیزده	سیزده	اوُللاردا
instrumental	مه‌ندیله	سه‌ندیله	اوُندؽلا	بیزدیله	سیزدیله	اوُللَرلا
equative	مه‌ندیوارا	سه‌ندیوارا	اوُندؽوارا	بیزدیوارا	سیزدیوارا	اوُللاروارا

Old Anatolian Turkish

Etymology

Inherited from Common Turkic *sen, from oblique forms of Proto-Turkic *sẹ.

Pronoun

سَنْ (sän)

1. thou, you (second person singular pronoun)

Descendants

• Azerbaijani: sən
• Gagauz: sän
• Ottoman Turkish: سن (sen)
  • Turkish: sen

Ottoman Turkish

Etymology 1

From Proto-Turkic *sen.

Pronoun

سن • (sen)

1. you (singular), thou

Declension

declension of سن

	singular (مفرد)	plural (جمع)
nominative	سن (sen)	سز (siz)
genitive	سنڭ (seniñ)	سزڭ (siziñ)
dative	سڭا (saña)	سزه (size)
definite accusative	سنی (seni)	سزی (sizi)
locative	سنده (sende)	سزده (sizde)
ablative	سندن (senden)	سزدن (sizden)

Descendants

• Turkish: sen

Etymology 2

From Arabic سِنّ (sinn).

Noun

سن • (sinn)

1. tooth
2. age

Etymology 3

Borrowed from French Seine.

Proper noun

سن • (Sen)

1. the Seine
   • 1885–1886, Abdülhak Hâmid, دیوانه‌لكلرم یاخود بلده‎^[1], page 11:

     اوچ فياقر اوزره کنار سنده

     Üç fiakr üzre kenar-ı Sende

     (please add an English translation of this quotation)

Descendants

• Turkish: Sen

Persian

Etymology 1

Borrowed from Arabic سِنّ (sinn).

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): [sinn], [sin]

 

• (Dari, formal) IPA^(key): [sɪn(ː)], [sɪn]

• (Dari, formal) IPA^(key): [sɪn(ː)], [sɪn]
  • (Kabuli) IPA^(key): [sɪn(ː)], [sɪn]
  • (Hazaragi) IPA^(key): [sin(ː)], [sin]

• (Iran, formal) IPA^(key): [sen(ː)], [sen]

• (Tajik, formal) IPA^(key): [sin]

Readings
Classical reading?	sinn, sin
Dari reading?	sinn, sin
Iranian reading?	senn, sen
Tajik reading?	sin

Noun

Dari	سنّ
Iranian Persian
Tajik	син

سِنّ • (senn)

1. age

Etymology 2

Borrowed from French scène.

Pronunciation

• (Iran) IPA^(key): /sen/

Noun

سِن • (sen)

1. (Iran) stage

   Synonym: صحنه (sahne)

Etymology 3

Possibly cognate with Proto-Slavic *sěno.

Alternative forms

• سیان (sayân)

Noun

سن • (san)

1. (archaic) ivy

Etymology 4

Borrowed from French Seine.

Proper noun

سن • (sen)

1. (Iran) the Seine (French river)

South Levantine Arabic

Etymology

From Arabic سِنّ (sinn).

Pronunciation

• IPA^(key): /sinn/, [sɪn]

• Audio (Ramallah):

  (file)

Noun

سن • (sinn) m (plural سنان (snān))

1. tooth

   فرشاية السنان ― furšāyet is-snān ― toothbrush

   Audio (Ramallah):

   (file)

Urdu

Etymology

Borrowed from Classical Persian سن (sinn), from Arabic سِنّ (sinn).

Pronunciation

• (Standard Urdu) IPA^(key): /sɪn/

Noun

سِن • (sin) m (Hindi spelling सिन)

1. age

   Synonym: عمر (ʾumar)

References

• “سن”, in اُردُو لُغَت (urdū luġat) (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
• “سن”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2024.