حلل

Arabic

Root
ح ل ل (ḥ l l)
19 terms

Verb

حَلَّلَ • (ḥallala) II (non-past يُحَلِّلُ (yuḥallilu), verbal noun تَحْلِيل (taḥlīl) or تَحِلَّة (taḥilla))

1. to analyze
2. to solve, to dissolve
3. to permit, to proclaim lawful, to legitimize

   Synonym: أَحَلَّ (ʔaḥalla)

   • a. 1839, Muhammad Al-Shawkani, فتح القدير, volume 2, Dār an-Nawādir, published 2010, page 200:

     وَهٰكَذَا مَنْ حَرَّمَ حَلَالًا، أَوْ حَلَّلَ حَرَامًا، فَإِنَّهُ يَدْخُلُ فِي الْمُسْرِفِينَ، وَيَخْرُجُ عَنِ الْمُقْتَصِدِينَ

     wahākaḏā man ḥarrama ḥalālan, ʔaw ḥallala ḥarāman, faʔinnahu yadḵulu fī l-musrifīna, wayaḵruju ʕani l-muqtaṣidīna

     Thus, whoever forbids what is lawful, or permits what is forbidden, then he is included among the transgressors, and is excluded from the moderate.

4. to allow to alight, to put up, to make a halt, to stay
5. to redeem an oath
6. to make a mental reservation in taking an oath

Conjugation

    Conjugation of حَلَّلَ (II, sound, full passive, verbal nouns تَحْلِيل, تَحِلَّة)

verbal noun الْمَصْدَر						تَحْلِيل, تَحِلَّة taḥlīl, taḥilla
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُحَلِّل muḥallil
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُحَلَّل muḥallal
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	حَلَّلْتُ ḥallaltu	حَلَّلْتَ ḥallalta	حَلَّلَ ḥallala		حَلَّلْتُمَا ḥallaltumā	حَلَّلَا ḥallalā		حَلَّلْنَا ḥallalnā	حَلَّلْتُمْ ḥallaltum	حَلَّلُوا ḥallalū
	f		حَلَّلْتِ ḥallalti	حَلَّلَتْ ḥallalat			حَلَّلَتَا ḥallalatā			حَلَّلْتُنَّ ḥallaltunna	حَلَّلْنَ ḥallalna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُحَلِّلُ ʔuḥallilu	تُحَلِّلُ tuḥallilu	يُحَلِّلُ yuḥallilu		تُحَلِّلَانِ tuḥallilāni	يُحَلِّلَانِ yuḥallilāni		نُحَلِّلُ nuḥallilu	تُحَلِّلُونَ tuḥallilūna	يُحَلِّلُونَ yuḥallilūna
	f		تُحَلِّلِينَ tuḥallilīna	تُحَلِّلُ tuḥallilu			تُحَلِّلَانِ tuḥallilāni			تُحَلِّلْنَ tuḥallilna	يُحَلِّلْنَ yuḥallilna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُحَلِّلَ ʔuḥallila	تُحَلِّلَ tuḥallila	يُحَلِّلَ yuḥallila		تُحَلِّلَا tuḥallilā	يُحَلِّلَا yuḥallilā		نُحَلِّلَ nuḥallila	تُحَلِّلُوا tuḥallilū	يُحَلِّلُوا yuḥallilū
	f		تُحَلِّلِي tuḥallilī	تُحَلِّلَ tuḥallila			تُحَلِّلَا tuḥallilā			تُحَلِّلْنَ tuḥallilna	يُحَلِّلْنَ yuḥallilna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُحَلِّلْ ʔuḥallil	تُحَلِّلْ tuḥallil	يُحَلِّلْ yuḥallil		تُحَلِّلَا tuḥallilā	يُحَلِّلَا yuḥallilā		نُحَلِّلْ nuḥallil	تُحَلِّلُوا tuḥallilū	يُحَلِّلُوا yuḥallilū
	f		تُحَلِّلِي tuḥallilī	تُحَلِّلْ tuḥallil			تُحَلِّلَا tuḥallilā			تُحَلِّلْنَ tuḥallilna	يُحَلِّلْنَ yuḥallilna
imperative الْأَمْر	m		حَلِّلْ ḥallil			حَلِّلَا ḥallilā				حَلِّلُوا ḥallilū
	f		حَلِّلِي ḥallilī							حَلِّلْنَ ḥallilna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	حُلِّلْتُ ḥulliltu	حُلِّلْتَ ḥullilta	حُلِّلَ ḥullila		حُلِّلْتُمَا ḥulliltumā	حُلِّلَا ḥullilā		حُلِّلْنَا ḥullilnā	حُلِّلْتُمْ ḥulliltum	حُلِّلُوا ḥullilū
	f		حُلِّلْتِ ḥullilti	حُلِّلَتْ ḥullilat			حُلِّلَتَا ḥullilatā			حُلِّلْتُنَّ ḥulliltunna	حُلِّلْنَ ḥullilna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُحَلَّلُ ʔuḥallalu	تُحَلَّلُ tuḥallalu	يُحَلَّلُ yuḥallalu		تُحَلَّلَانِ tuḥallalāni	يُحَلَّلَانِ yuḥallalāni		نُحَلَّلُ nuḥallalu	تُحَلَّلُونَ tuḥallalūna	يُحَلَّلُونَ yuḥallalūna
	f		تُحَلَّلِينَ tuḥallalīna	تُحَلَّلُ tuḥallalu			تُحَلَّلَانِ tuḥallalāni			تُحَلَّلْنَ tuḥallalna	يُحَلَّلْنَ yuḥallalna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُحَلَّلَ ʔuḥallala	تُحَلَّلَ tuḥallala	يُحَلَّلَ yuḥallala		تُحَلَّلَا tuḥallalā	يُحَلَّلَا yuḥallalā		نُحَلَّلَ nuḥallala	تُحَلَّلُوا tuḥallalū	يُحَلَّلُوا yuḥallalū
	f		تُحَلَّلِي tuḥallalī	تُحَلَّلَ tuḥallala			تُحَلَّلَا tuḥallalā			تُحَلَّلْنَ tuḥallalna	يُحَلَّلْنَ yuḥallalna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُحَلَّلْ ʔuḥallal	تُحَلَّلْ tuḥallal	يُحَلَّلْ yuḥallal		تُحَلَّلَا tuḥallalā	يُحَلَّلَا yuḥallalā		نُحَلَّلْ nuḥallal	تُحَلَّلُوا tuḥallalū	يُحَلَّلُوا yuḥallalū
	f		تُحَلَّلِي tuḥallalī	تُحَلَّلْ tuḥallal			تُحَلَّلَا tuḥallalā			تُحَلَّلْنَ tuḥallalna	يُحَلَّلْنَ yuḥallalna

References

• Steingass, Francis Joseph (1884) “حلل”, in The Student's Arabic–English Dictionary‎^[1], London: W.H. Allen

Adjective

حَلَٰل • (ḥalāl)

1. Archaic spelling of حَلَال (ḥalāl).

Noun

حَلَٰل • (ḥalāl) m

1. Archaic spelling of حَلَال (ḥalāl).

South Levantine Arabic

Root
ح ل ل
7 terms

Etymology

From Arabic حَلَّلَ (ḥallala).

Pronunciation

• IPA^(key): /ħal.lal/, [ˈħal.lal]

• Audio (al-Lidd):

  (file)

Verb

حلّل • (ḥallal) II (present بحلّل (biḥallel))

1. to analyze

Conjugation

Conjugation of حلل

		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	حلّلت (ḥallalt)	حلّلت (ḥallalt)	حلّل (ḥallal)		حلّلنا (ḥallalna)	حلّلتو (ḥallaltu)	حلّلو (ḥallalu)
	f		حلّلتي (ḥallalti)	حلّلت (ḥallalat)
present	m	بحلّل (baḥallil)	بتحلّل (bitḥallil)	بحلّل (biḥallil)		منحلّل (minḥallil)	بتحلّلو (bitḥalllu)	بحلّلو (biḥalllu)
	f		بتحلّلي (bitḥallli)	بتحلّل (bitḥallil)
subjunctive	m	احلّل (aḥallil)	تحلّل (tḥallil)	يحلّل (yḥallil)		نحلّل (nḥallil)	تحلّلو (tḥalllu)	يحلّلو (yḥalllu)
	f		تحلّلي (tḥallli)	تحلّل (tḥallil)
imperative	m		حلّل (ḥallil)				حلّلو (ḥalllu)
	f		حلّلي (ḥallli)