انسل

See also: أنسل

Arabic

Etymology 1

Root
س ل ل (s l l)
10 terms

Pronunciation

• IPA^(key): /in.sal.la/

Verb

اِنْسَلَّ • (insalla) VII (non-past يَنْسَلُّ (yansallu), verbal noun اِنْسِلَال (insilāl))

1. to sneak, to slip, to steal oneself, to creep [with مِن (min) ‘away from, out from’] [with إِلَى (ʔilā) ‘to, into’]
   1. to infiltrate, to advance [with إِلَى (ʔilā) ‘into’]

      Antonym: اِنْسَحَبَ (insaḥaba)

2. (rare) to be consumptive, to suffer tuberculosis

Conjugation

    Conjugation of اِنْسَلَّ (VII, geminate, no passive (?), verbal noun اِنْسِلَال)

verbal noun الْمَصْدَر						اِنْسِلَال insilāl
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُنْسَلّ munsall
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِنْسَلَلْتُ insalaltu	اِنْسَلَلْتَ insalalta	اِنْسَلَّ insalla		اِنْسَلَلْتُمَا insalaltumā	اِنْسَلَّا insallā		اِنْسَلَلْنَا insalalnā	اِنْسَلَلْتُمْ insalaltum	اِنْسَلُّوا insallū
	f		اِنْسَلَلْتِ insalalti	اِنْسَلَّتْ insallat			اِنْسَلَّتَا insallatā			اِنْسَلَلْتُنَّ insalaltunna	اِنْسَلَلْنَ insalalna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَنْسَلُّ ʔansallu	تَنْسَلُّ tansallu	يَنْسَلُّ yansallu		تَنْسَلَّانِ tansallāni	يَنْسَلَّانِ yansallāni		نَنْسَلُّ nansallu	تَنْسَلُّونَ tansallūna	يَنْسَلُّونَ yansallūna
	f		تَنْسَلِّينَ tansallīna	تَنْسَلُّ tansallu			تَنْسَلَّانِ tansallāni			تَنْسَلِلْنَ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ yansalilna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَنْسَلَّ ʔansalla	تَنْسَلَّ tansalla	يَنْسَلَّ yansalla		تَنْسَلَّا tansallā	يَنْسَلَّا yansallā		نَنْسَلَّ nansalla	تَنْسَلُّوا tansallū	يَنْسَلُّوا yansallū
	f		تَنْسَلِّي tansallī	تَنْسَلَّ tansalla			تَنْسَلَّا tansallā			تَنْسَلِلْنَ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ yansalilna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَنْسَلَّ, أَنْسَلِّ, أَنْسَلِلْ ʔansalla, ʔansalli, ʔansalil	تَنْسَلَّ, تَنْسَلِّ, تَنْسَلِلْ tansalla, tansalli, tansalil	يَنْسَلَّ, يَنْسَلِّ, يَنْسَلِلْ yansalla, yansalli, yansalil		تَنْسَلَّا tansallā	يَنْسَلَّا yansallā		نَنْسَلَّ, نَنْسَلِّ, نَنْسَلِلْ nansalla, nansalli, nansalil	تَنْسَلُّوا tansallū	يَنْسَلُّوا yansallū
	f		تَنْسَلِّي tansallī	تَنْسَلَّ, تَنْسَلِّ, تَنْسَلِلْ tansalla, tansalli, tansalil			تَنْسَلَّا tansallā			تَنْسَلِلْنَ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ yansalilna
imperative الْأَمْر	m		اِنْسَلَّ, اِنْسَلِّ, اِنْسَلِلْ insalla, insalli, insalil			اِنْسَلَّا insallā				اِنْسَلُّوا insallū
	f		اِنْسَلِّي insallī							اِنْسَلِلْنَ insalilna

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

اُنْسُلْ • (unsul) (form I) /un.sul/

1. second-person masculine singular imperative of نَسَلَ (nasala)