փառք

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Armenian փառք (pʻaṙkʻ).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

փառք • (pʻaṙkʻ)

  1. fame, glory, renown
    փա՜ռք հայոց բանակին ― pʻa!ṙkʻ hayocʻ banakin ― glory to the Armenian army!
  2. honor, esteem, reputation
  3. pride
  4. brilliance, greatness
  5. respect, reverence, esteem
  6. praise, honor

Declension

[edit]
i-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative փառք (pʻaṙkʻ) փառքեր (pʻaṙkʻer)
dative փառքի (pʻaṙkʻi) փառքերի (pʻaṙkʻeri)
ablative փառքից (pʻaṙkʻicʻ) փառքերից (pʻaṙkʻericʻ)
instrumental փառքով (pʻaṙkʻov) փառքերով (pʻaṙkʻerov)
locative փառքում (pʻaṙkʻum) փառքերում (pʻaṙkʻerum)
definite forms
nominative փառքը/փառքն (pʻaṙkʻə/pʻaṙkʻn) փառքերը/փառքերն (pʻaṙkʻerə/pʻaṙkʻern)
dative փառքին (pʻaṙkʻin) փառքերին (pʻaṙkʻerin)
1st person possessive forms (my)
nominative փառքս (pʻaṙkʻs) փառքերս (pʻaṙkʻers)
dative փառքիս (pʻaṙkʻis) փառքերիս (pʻaṙkʻeris)
ablative փառքիցս (pʻaṙkʻicʻs) փառքերիցս (pʻaṙkʻericʻs)
instrumental փառքովս (pʻaṙkʻovs) փառքերովս (pʻaṙkʻerovs)
locative փառքումս (pʻaṙkʻums) փառքերումս (pʻaṙkʻerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative փառքդ (pʻaṙkʻd) փառքերդ (pʻaṙkʻerd)
dative փառքիդ (pʻaṙkʻid) փառքերիդ (pʻaṙkʻerid)
ablative փառքիցդ (pʻaṙkʻicʻd) փառքերիցդ (pʻaṙkʻericʻd)
instrumental փառքովդ (pʻaṙkʻovd) փառքերովդ (pʻaṙkʻerovd)
locative փառքումդ (pʻaṙkʻumd) փառքերումդ (pʻaṙkʻerumd)

Derived terms

[edit]
[edit]

Old Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Persian 𐫛𐫡𐫍 (prh /⁠farrah⁠/), from Old Persian *farnāh, +‎ -ք (-kʻ).

The sense of “dogma, belief” is a semantic loan from Ancient Greek δόξα (dóxa, “glory; opinion, belief”). Compare ուղղափառ (ułłapʻaṙ) corresponding to Ancient Greek ὀρθόδοξος (orthódoxos, “having the right belief”).

Noun

[edit]

փառք • (pʻaṙkʻ) pl

  1. glory; honour, fame, renown, celebrity; majesty, splendour, magnificence
    ճշմարիտ փառք ― čšmarit pʻaṙkʻ ― true glory
    անարատ/անստգիւտ փառք ― anarat/anstgiwt pʻaṙkʻ ― spotless glory
    անեղծ փառք ― anełc pʻaṙkʻ ― solid glory
    անկապուտ փառք ― ankaput pʻaṙkʻ ― real glory
    շքեղ փառք ― škʻeł pʻaṙkʻ ― great glory
    յաւերժական փառք ― yaweržakan pʻaṙkʻ ― imperishable glory
    սուտ փառք ― sut pʻaṙkʻ ― false glory
    փախստական փառք ― pʻaxstakan pʻaṙkʻ ― fleeting glory
    սնոտի փառք ― snoti pʻaṙkʻ ― vain glory
    կորստական փառք ― korstakan pʻaṙkʻ ― perishable glory
    սիրել զփառս ― sirel zpʻaṙs ― to love glory
    փառս ստանալ ― pʻaṙs stanal ― to acquire fame or glory
    փառաց ի փառս բարձրանալ ― pʻaṙacʻ i pʻaṙs barjranal ― to be raised or exalted to the highest pitch of glory
    ընթանալ ի փառս ― əntʻanal i pʻaṙs ― to be in a fair way the glory
    անկապուտ փառս անձին համարել ― ankaput pʻaṙs anjin hamarel ― to put one's chief glory in
    վասն փառաց մեռանել ― vasn pʻaṙacʻ meṙanel ― to die for glory
    անկանել փառօք ― ankanel pʻaṙōkʻ ― to fall gloriously
    յաւերժացուցանել զփառս իւր ― yaweržacʻucʻanel zpʻaṙs iwr ― to make one's glory eternal
    կնիք տալ փառաց ― knikʻ tal pʻaṙacʻ ― to put the seal to one's fame
    տենչալ փառաց, զակատիլ զհետ փառաց ― tenčʻal pʻaṙacʻ, zakatil zhet pʻaṙacʻ ― to aim at glory, to pursue glory
    աղարտել զփառս իւր ― ałartel zpʻaṙs iwr ― to tarnish one's glory, to stain one's reputation
    աղօտացուցանել, նսեմացուցանել զփառս իւր ― ałōtacʻucʻanel, nsemacʻucʻanel zpʻaṙs iwr ― obscure, darken or efface one's glory
    անկանել ի փառաց ― ankanel i pʻaṙacʻ ― to abase, degrade or dishonour oneself
    առանց փառաց ― aṙancʻ pʻaṙacʻ ― inglorious
    փառաւորեալ փառօք ― pʻaṙaworeal pʻaṙōkʻ ― covered with glory, with laurels, renowned, famous
    շքեղապանծ փառօք ― škʻełapanc pʻaṙōkʻ ― with extraordinary splendour
    փառս քեզ համարեսջիր ― pʻaṙs kʻez hamaresǰir ― make it your aim and glory to
    տեսէք, մի գուցէ քակտեսջիք ի փառացդ ― tesēkʻ, mi gucʻē kʻaktesǰikʻ i pʻaṙacʻd ― take care not to lose your renown
    անմահական փառս յաւելցէ քեզ այս ― anmahakan pʻaṙs yawelcʻē kʻez ays ― this will bring you immortal glory
  2. praise, glorification
    տալ փառս Աստուծոյ ― tal pʻaṙs Astucoy ― to glorify God, to give or render glory to God, to thank God
  3. (religion) dogma, belief
    ուղիղ փառս ունել ― ułił pʻaṙs unel ― to be of an orthodox belief or profession, to have a catholic sense

Declension

[edit]
i-a-type
plural only (plurale tantum)
nominative փառք (pʻaṙkʻ)
genitive փառաց (pʻaṙacʻ)
dative փառաց (pʻaṙacʻ)
accusative փառս (pʻaṙs)
ablative փառաց (pʻaṙacʻ)
instrumental փառաւք = փառօք (pʻaṙawkʻ = pʻaṙōkʻ)
locative փառս (pʻaṙs)
a form փարաց (pʻaracʻ) is also attested

Derived terms

[edit]
[edit]

Descendants

[edit]
  • Armenian: փառք (pʻaṙkʻ)

References

[edit]
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “փառք”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “փառք”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “փառք”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=փառք&oldid=81567607"