Jump to content

նազեմ

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

նազեմ (nazem)  (aorist indicative նազեցի)

  1. Alternative form of նազիմ (nazim)

Conjugation

[edit]
active
infinitive նազել (nazel) participle նազեցեալ, նազեալ (nazecʻeal, nazeal)
causative aorist stem նազեց- (nazecʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present նազեմ (nazem) նազես (nazes) նազէ (nazē) նազեմք (nazemkʻ) նազէք (nazēkʻ) նազեն (nazen)
imperfect նազէի, նազեի* (nazēi, nazei*) նազէիր, նազեիր* (nazēir, nazeir*) նազէր (nazēr) նազէաք, նազեաք* (nazēakʻ, nazeakʻ*) նազէիք, նազեիք* (nazēikʻ, nazeikʻ*) նազէին, նազեին* (nazēin, nazein*)
aorist նազեցի (nazecʻi) նազեցեր (nazecʻer) նազեաց (nazeacʻ) նազեցաք (nazecʻakʻ) նազեցէք, նազեցիք (nazecʻēkʻ, nazecʻikʻ) նազեցին (nazecʻin)
subjunctive
present նազիցեմ (nazicʻem) նազիցես (nazicʻes) նազիցէ (nazicʻē) նազիցեմք (nazicʻemkʻ) նազիցէք (nazicʻēkʻ) նազիցեն (nazicʻen)
aorist նազեցից (nazecʻicʻ) նազեսցես (nazescʻes) նազեսցէ (nazescʻē) նազեսցուք (nazescʻukʻ) նազեսջիք (nazesǰikʻ) նազեսցեն (nazescʻen)
imperatives
imperative նազեա՛ (nazeá) նազեցէ՛ք (nazecʻḗkʻ)
cohortative նազեսջի՛ր (nazesǰír) նազեսջի՛ք (nazesǰíkʻ)
prohibitive մի՛ նազեր (mí nazer) մի՛ նազէք (mí nazēkʻ)
  • rare

References

[edit]
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “նազեմ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “նազեմ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy