հիասթափվել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

հիասթափվել (hiastʻapʻvel)

  1. mediopassive of հիասթափել (hiastʻapʻel)
  2. (intransitive) to be disappointed

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative հիասթափվել (hiastʻapʻvel)
dative հիասթափվելու (hiastʻapʻvelu)
ablative հիասթափվելուց (hiastʻapʻvelucʻ)
instrumental հիասթափվելով (hiastʻapʻvelov)
locative հիասթափվելում (hiastʻapʻvelum)
definite forms
nominative հիասթափվելը/հիասթափվելն (hiastʻapʻvelə/hiastʻapʻveln)
dative հիասթափվելուն (hiastʻapʻvelun)
1st person possessive forms (my)
nominative հիասթափվելս (hiastʻapʻvels)
dative հիասթափվելուս (hiastʻapʻvelus)
ablative հիասթափվելուցս (hiastʻapʻvelucʻs)
instrumental հիասթափվելովս (hiastʻapʻvelovs)
locative հիասթափվելումս (hiastʻapʻvelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative հիասթափվելդ (hiastʻapʻveld)
dative հիասթափվելուդ (hiastʻapʻvelud)
ablative հիասթափվելուցդ (hiastʻapʻvelucʻd)
instrumental հիասթափվելովդ (hiastʻapʻvelovd)
locative հիասթափվելումդ (hiastʻapʻvelumd)

Derived terms

[edit]
[edit]