կոչումն
Old Armenian
[edit]Etymology
[edit]կոչեմ (kočʻem) + -ումն (-umn)
Noun
[edit]կոչումն • (kočʻumn)
- calling, call, nomination
- յետս կոչումն ― yets kočʻumn ― retraction, recantation, unsaying, recalling
- appellation, name, nomination, denomination
- appeal, summons, citation, assignation
- invitation; invocation; vocation
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | կոչումն (kočʻumn) | կոչմունք (kočʻmunkʻ) |
| genitive | կոչման (kočʻman) | կոչմանց (kočʻmancʻ) |
| dative | կոչման (kočʻman) | կոչմանց (kočʻmancʻ) |
| accusative | կոչումն (kočʻumn) | կոչմունս (kočʻmuns) |
| ablative | կոչմանէ (kočʻmanē) | կոչմանց (kočʻmancʻ) |
| instrumental | կոչմամբ (kočʻmamb) | կոչմամբք (kočʻmambkʻ) |
| locative | կոչման (kočʻman) | կոչմունս (kočʻmuns) |
Descendants
[edit]- Armenian: կոչում (kočʻum)
References
[edit]- Petrosean, Matatʻeay (1879) “կոչումն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy