թովել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian թովել (tʻovel).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

թովել (tʻovel)

  1. to cast a spell, to enchant, to hex
  2. (figuratively) to charm, to enchant, to attract

Declension

[edit]

Conjugation

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative թովել (tʻovel)
dative թովելու (tʻovelu)
ablative թովելուց (tʻovelucʻ)
instrumental թովելով (tʻovelov)
locative թովելում (tʻovelum)
definite forms
nominative թովելը/թովելն (tʻovelə/tʻoveln)
dative թովելուն (tʻovelun)
1st person possessive forms (my)
nominative թովելս (tʻovels)
dative թովելուս (tʻovelus)
ablative թովելուցս (tʻovelucʻs)
instrumental թովելովս (tʻovelovs)
locative թովելումս (tʻovelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative թովելդ (tʻoveld)
dative թովելուդ (tʻovelud)
ablative թովելուցդ (tʻovelucʻd)
instrumental թովելովդ (tʻovelovd)
locative թովելումդ (tʻovelumd)

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

թովել (tʻovel)

  1. infinitive of թովեմ (tʻovem)

Declension

[edit]