բանտարկել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian արկանել ի բանտ (arkanel i bant). Compare also բանտարկեալ (bantarkeal).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

բանտարկել (bantarkel)

  1. to imprison

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative բանտարկել (bantarkel)
dative բանտարկելու (bantarkelu)
ablative բանտարկելուց (bantarkelucʻ)
instrumental բանտարկելով (bantarkelov)
locative բանտարկելում (bantarkelum)
definite forms
nominative բանտարկելը/բանտարկելն (bantarkelə/bantarkeln)
dative բանտարկելուն (bantarkelun)
1st person possessive forms (my)
nominative բանտարկելս (bantarkels)
dative բանտարկելուս (bantarkelus)
ablative բանտարկելուցս (bantarkelucʻs)
instrumental բանտարկելովս (bantarkelovs)
locative բանտարկելումս (bantarkelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative բանտարկելդ (bantarkeld)
dative բանտարկելուդ (bantarkelud)
ablative բանտարկելուցդ (bantarkelucʻd)
instrumental բանտարկելովդ (bantarkelovd)
locative բանտարկելումդ (bantarkelumd)

Derived terms

[edit]