урта

See also: юрта

Bashkir

Etymology

From *ortu ~ *orta "middle", from Proto-Turkic *or- (“middle”). Cognate with Old Turkic [script needed] (orta), Old Turkic [script needed] (ortu, “middle”), Kazakh орта (orta), Kyrgyz орто (orto), Uzbek o'rta, Turkish orta, Yakut ортото (ortoto, “middle, center”).

Pronunciation

• IPA^(key): [urˈtɑ]
• Hyphenation: ур‧та

Noun

урта • (urta)

1. middle, center

   Ҡунаҡтар, һанашмаҡ әйтеп, ике төркөмгә бүленә; уртала һыҙыҡ һыҙыла.

   Qunaqtar, hanaşmaq əytep, ike törkömgə bülenə; urtala hıźıq hıźıla.

   The guests say a counting-out rhyme and divide into two groups; a line is drawn in the middle.

   Шаулап торған ҡала уртаһында ултырып бер шешә һыра тәмләне ул.

   Şawlap torğan qala urtahında ultırıp ber şeşə hıra təmləne ul.

   He sat in the middle of the noisy city and cracked a bottle of beer.

Declension

Declension of урта

	singular	plural
absolute	урта (urta)	урталар (urtalar)
definite genitive	уртаның (urtanıñ)	урталарҙың (urtalarźıñ)
dative	уртаға (urtağa)	урталарға (urtalarğa)
definite accusative	уртаны (urtanı)	урталарҙы (urtalarźı)
locative	уртала (urtala)	урталарҙа (urtalarźa)
ablative	уртанан (urtanan)	урталарҙан (urtalarźan)

Adjective

урта • (urta)

1. middle, central

   Урта йәштәге кеше.

   Urta yəştəge keşe.

   A middle-aged man.

   Урта бармаҡ.

   Urta barmaq.

   The middle finger.

Derived terms

• Урта Азия (Urta Aziya)
• урта быуат (urta bıwat)

Even

Noun

урта (urta)

1. bark

References

• Cincius, V. I., Rišes, L. D. (1952) Русско-эвенский словарь [Russian–Even Dictionary], Moscow