заман

Avar

Etymology

From a Turkic language, ultimately from Persian زمان. Compare Azerbaijani zaman.

Noun

заман • (zaman)

1. time

Bashkir

Etymology

From Persian زمان (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): [zɑˈmɑn]
• Hyphenation: за‧ман

Noun

заман • (zaman)

1. period of time in history; epoch, era

   Заман башҡа, заң башҡа.

   Zaman başqa, zañ başqa.

   Different time, different laws. (=Laws change as time goes).

   Ул заманда самолёт хаҡы осһоҙ булды.

   Ul zamanda samolyot xaqı oshoź buldı.

   At that time, the airfares were cheap.

   Мәжит Ғафури «Януарҙарға килгән үләт» исемле мәҫәлендә Лафонтен заманынан билдәле сюжетҡа мөрәжәғәт итә.

   Məjit Ğafuri «Yanwarźarğa kilgən ülət» isemle məśəlendə Lafonten zamanınan bildəle syujetqa mörəjəğət itə.

   Majit Gafuri in his fable titled "The pestilence has come to animals" turns to a plot known from the time of (Jean de) La Fontaine.

2. modern time, the current period in history

   Ҡатын-ҡыҙҙар өсөн машина йөрөтә белеү — заман талабы.

   Qatın-qıźźar ösön maşina yörötə belew — zaman talabı.

   For women to be able to drive a car is the modern time’s necessity (=part of modern life).

3. (grammar) tense

   Үткән заман.

   Ütkən zaman.

   Past tense.

   Хәҙерге заман.

   Xəźerge zaman.

   Present tense.

   Ҡылымдарҙы киләсәк заманға ҡуйығыҙ.

   Qılımdarźı kiləsək zamanğa quyığıź.

   Put the verbs in the future tense.

Declension

Declension of заман

	singular	plural
absolute	заман (zaman)	замандар (zamandar)
definite genitive	замандың (zamandıñ)	замандарҙың (zamandarźıñ)
dative	заманға (zamanğa)	замандарға (zamandarğa)
definite accusative	заманды (zamandı)	замандарҙы (zamandarźı)
locative	заманда (zamanda)	замандарҙа (zamandarźa)
ablative	замандан (zamandan)	замандарҙан (zamandarźan)

Derived terms

• үткән заман (ütkən zaman, “past tense”)
• хәҙерге заман (xəźerge zaman, “present tense”)
• киләсәк заман (kiləsək zaman, “future tense”)
• борон-борон заманда (boron-boron zamanda, “once upon a time”)

Kazakh

Alternative scripts

Arabic	زامان
Cyrillic	заман
Latin	zaman

Etymology

From Persian زمان (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): /zɑˈmɑn/

Noun

заман • (zaman)

1. period of time
2. (geology) era

Declension

Declension of заман

	singular	plural
nominative	заман (zaman)	замандар (zamandar)
genitive	заманның (zamannyñ)	замандардың (zamandardyñ)
dative	заманға (zamanğa)	замандарға (zamandarğa)
accusative	заманды (zamandy)	замандарды (zamandardy)
locative	заманда (zamanda)	замандарда (zamandarda)
ablative	заманнан (zamannan)	замандардан (zamandardan)
instrumental	заманмен (zamanmen)	замандармен (zamandarmen)

Synonyms

• дәуір (däuır)
• кезең (kezeñ)

Derived terms

• замандас (zamandas), замандастық (zamandastyq)

Kumyk

Noun

заман • (zaman)

1. time

   заман болду ― zaman boldu ― the time has come

Declension

Declension of заман (zaman)

	singular	plural
nominative	заман (zaman)	заманлар (zamanlar)
accusative	заманны (zamannı)	заманланы (zamanlanı)
dative	замангъа (zamanğa)	заманлагъа (zamanlağa)
locative	заманда (zamanda)	заманларда (zamanlarda)
ablative	замандан (zamandan)	заманлардан (zamanlardan)
genitive	заманны (zamannı)	заманланы (zamanlanı)

Possessive forms of заман (zaman)

1st person singular
	singular	plural
nominative	заманым (zamanım)	заманларым (zamanlarım)
accusative	заманымны (zamanımnı)	заманларымны (zamanlarımnı)
dative	заманымгъа (zamanımğa)	заманларыма (zamanlarıma)
locative	заманымда (zamanımda)	заманларымда (zamanlarımda)
ablative	заманымдан (zamanımdan)	заманларымдан (zamanlarımdan)
genitive	заманымны (zamanımnı)	заманларымны (zamanlarımnı)
1st person plural
	singular	plural
nominative	заманыбыз (zamanıbız)	заманларыбыз (zamanlarıbız)
accusative	заманыбызны (zamanıbıznı)	заманларыбызны (zamanlarıbıznı)
dative	заманыбызгъа (zamanıbızğa)	заманларыбызгъа (zamanlarıbızğa)
locative	заманыбызда (zamanıbızda)	заманларыбызда (zamanlarıbızda)
ablative	заманыбыздан (zamanıbızdan)	заманларыбыздан (zamanlarıbızdan)
genitive	заманыбызны (zamanıbıznı)	заманларыбызны (zamanlarıbıznı)
2nd person singular
	singular	plural
nominative	заманынгъ (zamanınğ)	заманларынгъ (zamanlarınğ)
accusative	заманынгъны (zamanınğnı)	заманларынгъны (zamanlarınğnı)
dative	заманынгъа (zamanınğa)	заманларынгъа (zamanlarınğa)
locative	заманынгъда (zamanınğda)	заманларынгъда (zamanlarınğda)
ablative	заманынгъдан (zamanınğdan)	заманларынгъдан (zamanlarınğdan)
genitive	заманынгъны (zamanınğnı)	заманларынгъны (zamanlarınğnı)
2nd person plural
	singular	plural
nominative	заманыгъыз (zamanığız)	заманларыгъыз (zamanlarığız)
accusative	заманыгъызны (zamanığıznı)	заманларыгъызны (zamanlarığıznı)
dative	заманыгъызгъа (zamanığızğa)	заманларыгъызгъа (zamanlarığızğa)
locative	заманыгъызда (zamanığızda)	заманларыгъызда (zamanlarığızda)
ablative	заманыгъыздан (zamanığızdan)	заманларыбыздан (zamanlarıbızdan)
genitive	заманыгъызны (zamanığıznı)	заманларыгъызны (zamanlarığıznı)
3rd person
	singular	plural
nominative	заманы (zamanı)	заманлары (zamanları)
accusative	заманын (zamanın)	заманларын (zamanların)
dative	заманына (zamanına)	заманларына (zamanlarına)
locative	заманында (zamanında)	заманларында (zamanlarında)
ablative	заманындан (zamanından)	заманларындан (zamanlarından)
genitive	заманыны (zamanını)	заманларыны (zamanlarını)

Further reading

• Бамматов Б.Г., editor (2013), “заман”, in Кумыкско-русский словарь [Kumyk–Russian dictionary], Makhachkala: ИЯЛИ ДНЦ РАН

Kyrgyz

Etymology

From Persian زمان (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): /zɑˈmɑn/

Noun

заман • (zaman) (Arabic spelling زامان)

1. period of time
2. (geology) era

Declension

Declension of заман

	singular (жекелик)	plural (көптөгөн)
nominative (атооч)	заман zaman	замандар zamandar
genitive (илик)	замандын zamandın	замандардын zamandardın
dative (барыш)	заманга zamanga	замандарга zamandarga
accusative (табыш)	заманды zamandı	замандарды zamandardı
locative (жатыш)	заманда zamanda	замандарда zamandarda
ablative (чыгыш)	замандан zamandan	замандардан zamandardan
possessive forms
	first-person singular (менин)
nominative	заманым zamanım	замандарым zamandarım
genitive	заманымдын zamanımdın	замандарымдын zamandarımdın
dative	заманыма zamanıma	замандарыма zamandarıma
accusative	заманымды zamanımdı	замандарымды zamandarımdı
locative	заманымда zamanımda	замандарымда zamandarımda
ablative	заманымдан zamanımdan	замандарымдан zamandarımdan
	second-person singular informal (сенин)
nominative	заманың zamanıŋ	замандарың zamandarıŋ
genitive	заманыңдын zamanıŋdın	замандарыңдын zamandarıŋdın
dative	заманыңа zamanıŋa	замандарыңа zamandarıŋa
accusative	заманыңды zamanıŋdı	замандарыңды zamandarıŋdı
locative	заманыңда zamanıŋda	замандарыңда zamandarıŋda
ablative	заманыңдан zamanıŋdan	замандарыңдан zamandarıŋdan
	second-person singular formal (сиздин)
nominative	заманыңыз zamanıŋız	замандарыңыз zamandarıŋız
genitive	заманыңыздын zamanıŋızdın	замандарыңыздын zamandarıŋızdın
dative	заманыңызга zamanıŋızga	замандарыңызга zamandarıŋızga
accusative	заманыңызды zamanıŋızdı	замандарыңызды zamandarıŋızdı
locative	заманыңызда zamanıŋızda	замандарыңызда zamandarıŋızda
ablative	заманыңыздан zamanıŋızdan	замандарыңыздан zamandarıŋızdan

Derived terms

• заманбап (zamanbap)
• замандаш (zamandaş)

Macedonian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈzaman]

Noun

заман • (zaman) m

1. (archaic) time

Serbo-Croatian

Etymology 1

From Ottoman Turkish زمان (zaman), from Persian زمان (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): /zǎmaːn/
• Hyphenation: за‧ман

Noun

за̀ма̄н m (Latin spelling zàmān)

1. time
2. epoch
3. era

Declension

Declension of заман

	singular	plural
nominative	заман	замани
genitive	замана	замана
dative	заману	заманима
accusative	заман	замане
vocative	замане	замани
locative	заману	заманима
instrumental	заманом	заманима

Etymology 2

Inherited from Proto-Slavic *za vъ manъ; compare за, у, ма́на.

Pronunciation

• IPA^(key): /zâmaːn/
• Hyphenation: за‧ман

Adverb

за̏ма̄н (Latin spelling zȁmān)

1. in vain
2. freely, gratis, for nothing

Tatar

Etymology

From Persian زمان (zamân).

Noun

заман • (zaman)

1. time; epoch; era

See also

• вакыт (waqıt, “time”)