душман

Bulgarian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish دشمان (düşman).

Pronunciation

• IPA^(key): [doʃˈman]

Noun

душма́н • (dušmán) m (relational adjective душма́нски)

1. (obsolete or colloquial) Alternative form of душма́нин (dušmánin).

Declension

Declension of душма́н

	singular	plural
indefinite	душма́н dušmán	душма́ни dušmáni
definite (subject form)	душма́нът dušmánǎt	душма́ните dušmánite
definite (object form)	душма́на dušmána
count form	—	душма́на dušmána

References

• “душман”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
• “душман”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Chitanka, 2010

Karaim

Etymology

From Persian دشمن (došman).

Noun

душман • (duşman)

1. enemy, foe.

References

• N. A. Baskakov, S.M. Šapšala, editor (1973), “душман”, in Karaimsko-Russko-Polʹskij Slovarʹ [Karaim-Russian-Polish Dictionary], Moscow: Moskva, →ISBN

Kumyk

Etymology

From Persian دشمن (došman).

Noun

душман • (duşman)

1. enemy, foe

Declension

Declension of душман (duşman)

	singular	plural
nominative	душман (duşman)	душманлар (duşmanlar)
accusative	душманны (duşmannı)	душманланы (duşmanlanı)
dative	душмангъа (duşmanğa)	душманлагъа (duşmanlağa)
locative	душманда (duşmanda)	душманларда (duşmanlarda)
ablative	душмандан (duşmandan)	душманлардан (duşmanlardan)
genitive	душманны (duşmannı)	душманланы (duşmanlanı)

Possessive forms of душман (duşman)

1st person singular
	singular	plural
nominative	душманым (duşmanım)	душманларым (duşmanlarım)
accusative	душманымны (duşmanımnı)	душманларымны (duşmanlarımnı)
dative	душманымгъа (duşmanımğa)	душманларыма (duşmanlarıma)
locative	душманымда (duşmanımda)	душманларымда (duşmanlarımda)
ablative	душманымдан (duşmanımdan)	душманларымдан (duşmanlarımdan)
genitive	душманымны (duşmanımnı)	душманларымны (duşmanlarımnı)
1st person plural
	singular	plural
nominative	душманыбыз (duşmanıbız)	душманларыбыз (duşmanlarıbız)
accusative	душманыбызны (duşmanıbıznı)	душманларыбызны (duşmanlarıbıznı)
dative	душманыбызгъа (duşmanıbızğa)	душманларыбызгъа (duşmanlarıbızğa)
locative	душманыбызда (duşmanıbızda)	душманларыбызда (duşmanlarıbızda)
ablative	душманыбыздан (duşmanıbızdan)	душманларыбыздан (duşmanlarıbızdan)
genitive	душманыбызны (duşmanıbıznı)	душманларыбызны (duşmanlarıbıznı)
2nd person singular
	singular	plural
nominative	душманынгъ (duşmanınğ)	душманларынгъ (duşmanlarınğ)
accusative	душманынгъны (duşmanınğnı)	душманларынгъны (duşmanlarınğnı)
dative	душманынгъа (duşmanınğa)	душманларынгъа (duşmanlarınğa)
locative	душманынгъда (duşmanınğda)	душманларынгъда (duşmanlarınğda)
ablative	душманынгъдан (duşmanınğdan)	душманларынгъдан (duşmanlarınğdan)
genitive	душманынгъны (duşmanınğnı)	душманларынгъны (duşmanlarınğnı)
2nd person plural
	singular	plural
nominative	душманыгъыз (duşmanığız)	душманларыгъыз (duşmanlarığız)
accusative	душманыгъызны (duşmanığıznı)	душманларыгъызны (duşmanlarığıznı)
dative	душманыгъызгъа (duşmanığızğa)	душманларыгъызгъа (duşmanlarığızğa)
locative	душманыгъызда (duşmanığızda)	душманларыгъызда (duşmanlarığızda)
ablative	душманыгъыздан (duşmanığızdan)	душманларыбыздан (duşmanlarıbızdan)
genitive	душманыгъызны (duşmanığıznı)	душманларыгъызны (duşmanlarığıznı)
3rd person
	singular	plural
nominative	душманы (duşmanı)	душманлары (duşmanları)
accusative	душманын (duşmanın)	душманларын (duşmanların)
dative	душманына (duşmanına)	душманларына (duşmanlarına)
locative	душманында (duşmanında)	душманларында (duşmanlarında)
ablative	душманындан (duşmanından)	душманларындан (duşmanlarından)
genitive	душманыны (duşmanını)	душманларыны (duşmanlarını)

Further reading

• Бамматов Б.Г., editor (2013), “душман”, in Кумыкско-русский словарь [Kumyk–Russian dictionary], Makhachkala: ИЯЛИ ДНЦ РАН

Macedonian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish دشمان (düşman), from Persian دشمن (došman).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈduʃman]

• Audio:

  (file)

Noun

душман • (dušman) m (plural душмани, feminine душманка, relational adjective душмански)

1. enemy, fiend (an aggressive one)

Declension

Declension of душман

	singular	plural
indefinite	душман (dušman)	душмани (dušmani)
definite unspecified	душманот (dušmanot)	душманите (dušmanite)
definite proximal	душманов (dušmanov)	душманиве (dušmanive)
definite distal	душманон (dušmanon)	душманине (dušmanine)
vocative	душману (dušmanu)	душмани (dušmani)
count form	—	душмана (dušmana)

Russian

Alternative forms

• душма́нъ (dušmán) — Pre-reform orthography (1918)

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish دشمان (düşman), from Persian دشمن (došman).

Pronunciation

• IPA^(key): [dʊʂˈman]

• Audio:

  (file)

Noun

душма́н • (dušmán) m anim (genitive душма́на, nominative plural душма́ны, genitive plural душма́нов)

1. (Turkmenistan, Afghanistan) mujahid, enemy

Declension

Declension of душма́н (anim masc-form hard-stem accent-a) 

	singular	plural
nominative	душма́н dušmán	душма́ны dušmány
genitive	душма́на dušmána	душма́нов dušmánov
dative	душма́ну dušmánu	душма́нам dušmánam
accusative	душма́на dušmána	душма́нов dušmánov
instrumental	душма́ном dušmánom	душма́нами dušmánami
prepositional	душма́не dušmáne	душма́нах dušmánax

Serbo-Croatian

Alternative forms

• ду̏шманин

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish دشمان (düşman), from Persian دشمن (došman). Akin to душма̀нлук and ди̑н-ду̏шман.

Pronunciation

• (dùšmān): IPA^(key): /dûʃman/
• (dùšmān): IPA^(key): /dǔʃmaːn/
• Hyphenation: душ‧ман

Noun

ду̏шман m (Latin spelling dȕšman) or ду̀шма̄н m (Latin spelling dùšmān)

1. (expressively) enemy

   Synonym: nèprijatelj

   • 1993, Бајага и Инструктори (lyrics and music), “Ово је Балкан”, in Бајага и Инструктори (lyrics), Музика на струју‎^[1], performed by Бајага и Инструктори, Продукција Стиг:

     Ту свако може бити
     Душман и брат
     Сваких педесет лета избија рат.

     Tu svako može biti
     Dušman i brat
     Svakih pedeset leta izbija rat.

     Here anyone can be
     Enemy and brother
     Every fifty years erupts the war.

Declension

Declension of душман

	singular	plural
nominative	душман	душмани
genitive	душмана	душмана
dative	душману	душманима
accusative	душмана	душмане
vocative	душмане	душмани
locative	душману	душманима
instrumental	душманом	душманима

References

• “душман”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025
• Škaljić, Abdulah (1966) Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku, Sarajevo: Svjetlost, page 229

Tajik

Etymology

Inherited from Classical Persian دُشْمَن (dušman).

Pronunciation

• IPA^(key): /duʃman/, [d̪uʃ.män]

Noun

душман • (dušman) (Persian spelling دشمن)

1. enemy

   Баъд аз 3 соли ҷанг бо душманони дохиливу хориҷӣ болшевикон тавонистанд ҳакимятро дар собиқ Империяи Русия ба даст оранд. ― Baʾd az 3 sol-i jang bo dušmanon-i doxilivu xoriji bolševikon tavonistand hakimyatro dar sobiq Imperiya-yi Rusiya ba dast orand. ― (please add an English translation of this usage example)

Inflection

Inflection of душман

		singular	plural
sound	broken2	or broken2
bare		душман (dušman)	душманон (dušmanon)1	[Term?]	[Term?]
definite object		душманро (dušmanro)	душманонро (dušmanonro)1	ро (ro)	ро (ro)
izofa		душмани (dušman-i)	душманони (dušmanon-i)1	и (i)	и (i)
indefinite, definite relative	bare	душмане (dušmane)	—	—	—
	object	душманеро (dušmanero)	—	—	—

¹The plural form in -ҳо (-ho) (душманҳо (dušmanho)), is also acceptable.

Possessive forms of душман

		singular	plural
sound	broken2	broken2
bare	1st singular	душманам (dušmanam)	душманонам (dušmanonam)1	ам (am)	ам (am)
	2nd singular	душманат (dušmanat)	душманонат (dušmanonat)1	ат (at)	ат (at)
	3rd singular	душманаш (dušmanaš)	душманонаш (dušmanonaš)1	аш (aš)	аш (aš)
	1st plural	душманамон (dušmanamon)	душманонамон (dušmanonamon)1	амон (amon)	амон (amon)
	2nd plural	душманатон (dušmanaton)	душманонатон (dušmanonaton)1	атон (aton)	атон (aton)
	3rd plural	душманашон (dušmanašon)	душманонашон (dušmanonašon)1	ашон (ašon)	ашон (ašon)
		singular	plural
sound	broken2	broken2
definite object	1st singular	душманамро (dušmanamro)	душманонамро (dušmanonamro)1	амро (amro)	амро (amro)
	2nd singular	душманатро (dušmanatro)	душманонатро (dušmanonatro)1	атро (atro)	атро (atro)
	3rd singular	душманашро (dušmanašro)	душманонашро (dušmanonašro)1	ашро (ašro)	ашро (ašro)
	1st plural	душманамонро (dušmanamonro)	душманонамонро (dušmanonamonro)1	амонро (amonro)	амонро (amonro)
	2nd plural	душманатонро (dušmanatonro)	душманонатонро (dušmanonatonro)1	атонро (atonro)	атонро (atonro)
	3rd plural	душманашонро (dušmanašonro)	душманонашонро (dušmanonašonro)1	ашонро (ašonro)	ашонро (ašonro)

¹The plural form in -ҳо (-ho) (душманҳо (dušmanho)), is also acceptable.

Related terms

• душманӣ (dušmani)

Urum

Etymology

From Persian دشمن (došman).

Noun

душман • (duşman)

1. enemy, foe.

References

• Oleksandr Harkavecʹ (2000) Urumsʹkyj Slovnyk [Urum-Ukrainian Dictionary], Almaty: Ynstytut Sxodoznavstva Myžnarodnyx Vydnosyn Xarkyvsʹkyj Kolehyum, →ISBN